«توجه به حق الناس»، «خانواده داری»، «نجابت و
حیای زن ایرانی» و «توجه ویژه به اخلاق» پیامهای ارزشمند پرده نشین بود که
همانگونه که اشاره شد، سالها جای خالی اش را در تولیدات صدا و سیما احساس
می کردیم.

حافظ نیوز/ امین رشیدی - سرویس فرهنگی - سریال پرمخاطب «پرده نشین» شب گذشته به ایستگاه آخر رسید تا رسانه ملی، پس از مدتها شاهد پخش یک سریال تلویزیونی در تراز انقلاب اسلامی بوده باشد. این سریال در شبهای گذشته، توانست طیف وسیعی از خانواده های ایرانی را پای رسانه ملی بنشاند و حرف های مهمی را به مردم تحویل دهد.
در پرده نشین، روحانیتی از جنس مردم مشاهده شد که هم برای مردم ملموس بود و هم برای طلاب و روحانیون؛ روحانیتی که در پرده نشین به نمایش درآمد روحانیتی نبود که بسان برخی فیلمهای سینمایی دستمایه خنده مردم باشد و یا چنان خشک و غیر قابل انعطاف باشد که عاجز از برقراری ارتباط با مردم باشد؛ روحانیتی که فراز و فرود دارد و گرچه ممکن است روحانی منبری ومشهوری همچون «حاج آقا مهدوی» باشد، اما خود را از درس اخلاق «حاج آقا شهیدی» نیز بی نیاز نمی بیند. در بازار، کسبه هایی را می بینیم که توطئه می چینند و حرام را حلال و حلال را حرام می شمارند اما ادعای عزاداری برای امام حسین (ع) را نیز دارند.
در این سریال، آقازاده ها و دردسرهایشان نیز حضور پر رنگی دارند و «محمد حسین» نمونه یک آقازاده متوسط است، چرا که نه پسر نوح است و نه در صراط مستقیم، او آقازاده ای است که مثل بسیاری دیگر از آقازادگان تصمیم گرفته گامهای بلند بردارد و در این مسیر، تنها کافی است مردم و جامعه بدانند که او پسر کیست، بدون نیاز به توصیه و یا پارتی خاصی کار او راه می افتد و اعتبار عاریتی پدر همه جا به کارش می آید، مسئله ای که در میان آقازادگان کشور ما یک پدیده شایع است بی آنکه الزاما پسر نوح باشند!
«توجه به حق الناس»، «خانواده داری»، «نجابت و حیای زن ایرانی» و «توجه ویژه به اخلاق» پیامهای ارزشمند پرده نشین بود که همانگونه که اشاره شد، سالها جای خالی اش را در تولیدات صدا و سیما احساس می کردیم بنابراین این سریال در طول مدت پخش خود توانست مفهوم صحیحی از سبک زندگی اسلامی و سنتی ایرانی را به نمایش بگذارد و بنا بر تعریف و انتظاری که از رسانه ملی به عنوان یک دانشگاه ملی وجود داشته و دارد، مفاهیم ارزشمندی را به صورت غیر مستقیم به جامعه انتقال دهد. و اما نکته امیدبخش پرده نشین شاید حضور «بهروز شعیبی» جوان در مقام کارگردان باشد، همان پسر حاج کاظم «آژانس شیشه ای» که اینک به عنوان یکی از رویش های انقلاب اسلامی در عرصه رسانه و فرهنگ، اثر قابل توجهی خلق کرده و البته شعیبی ها در ابتدای راهند.


سایه سنگین «سیاست» همچنان بر سر «پرده نشین ها»
طی روزهای گذشته، بسیاری از رسانه های مختلف خبری، تصویری از «پرده نشین» مخابره کرده اند که سنخیت چندانی با محتوای آن نداشته و ندارد. برخی، پرده نشین را تلاشی برای تطهیر آقازادگان خلافکار دانسته اند و برخی دیگر تلاشی برای اثبات یقه سفیدها در پشت پرده بسیاری از معاملات کلان اقتصادی روز جامعه.
عیب این قبیل رسانه ها آن است که در هنگام تماشای پرده نشین عینک سیاست را از چشمان خویش برنداشته اند و هر کدام، بنا بر نیتی که از عالم سیاست در سر داشته تلاش کرده اند منظور و مقصود خود را حاصل کنند. همانگونه که اشاره شد، آقازاده پرده نشین یک آقازاده متوسط و غیر قابل انکار است، او نه نماینده آقازادگانی است که در دهه های گذشته، حضور پررنگی در عرصه اقتصاد و سیاست کشور داشته اند و از نام و اعتبار و رانت اطلاعاتی پدر خود، تا توانسته اند به آلاف و الوف رسیده اند و نه نماینده آقازادگانی است که پدرانشان، آنها را از فعالیت های اقتصادی به سبب برخورداری از رانت اطلاعاتی و اعتبار عاریتی منع کرده اند. آقازاده پرده نشین آقازاده ای غیر قابل انکار و دارای ویژگی های مشترک در میان بسیاری از آقازادگان کشور ماست.
با این حساب مطلب نگران کننده آن است که سایه سنگین سیاست بر سر آثار فرهنگی درخور همچون «پرده نشین» و برداشت های غیرتخصصی و مغرضانه می تواند افکار عمومی را از متن به حاشیه منحرف کند و خالقان آثاری اینچنین را برای تداوم حرکت خود دلسرد نماید.
به هر صورت، پرده نشین را باید اتفاق خوشایند این روزهای رسانه ملی قلمداد کرد و امیدوار بود چنین آثاری در آینده نزدیک تبدیل به جریان غالب فرهنگی این دانشگاه ملی گردد.