چند وقتی است
که برخی رسانه ها و جریانات خاص در پی القای شبهه ضد اهل بیت(ع) بودن و
ناصبی بودن مردم فلسطین نموده اند، مساله ای که نخستین اثر آن را می توان
در تحت الشعاع قرار دادن آرمان رهایی قدس شریف و همچنین روز جهانی قدس
جستجو کرد.

به گزارش "حافظ نیوز"، اختلاف افکنی و شبهه پراکنی یکی از قدیمی ترین و موثر ترین روشهای استکبار جهانی برای ایجاد تزلزل و اضمحلال صفوف به هم پیوسته جبهه مقاومت اسلامی در طی چند دهه و بلکه قرن اخیر بوده است. بر همین اساس، چند وقتی است که برخی رسانه ها و جریانات خاص در پی القای شبهه ضد اهل بیت(ع) بودن و ناصبی بودن مردم فلسطین نموده اند، مساله ای که نخستین اثر آن را می توان در تحت الشعاع قرار گرفتن «آرمان رهایی قدس شریف» و همچنین «روز جهانی قدس» جستجو کرد.
در همین راستا، مقام معظم رهبری در سال ۸۸ و در دیدار با برخی علمای کردستان، به تبیین این مساله پرداختند که بازخوانی آن در شرایط کنونی حائز اهمیت به نظر می رسد.  
ایشان در این دیدار فرمودند: «ببینید، در قضیه‌ی حمایت از فلسطین هیچ کشور و هیچ دولتی به گرد جمهوری اسلامی نرسید. این را همه‌ی دنیا تصدیق کردند. جوری شد که بعضی از کشورهای عربی از ناراحتی دادشان بلند شد، گفتند ایران دارد برای مقاصد خود اینجا تلاش میکند! البته فلسطینی‌ها به این حرف اعتنائی نکردند. از جمله در قضیه‌ی غزه - در این جنگ بیست و دو روزه‌ی چند ماه قبل - جمهوری اسلامی در همه‌ی سطوحش؛ از رهبری و ریاست جمهوری و مسئولین گوناگون و مردم و تظاهرات و پول و کمک و سپاه و غیره، همه در خدمت برادران فلسطینیِ مظلوم و مسلمان قرار گرفتند.
در بحبوحه‌ی این حرفها، یک وقت دیدیم که ویروسی دارد تکثیر مثل میکند؛ دائم میروند پیش بعضی از بزرگان، بعضی از علماء، بعضی از محترمین، که آقا! شما دارید به کی‌ کمک میکنید؛ اهل غزه ناصبی‌اند! ناصبی یعنی دشمن اهل‌بیت. یک عده هم باور کردند! دیدیم پیغام و پسغام که آقا، میگویند اینها ناصبی‌اند. گفتیم پناه بر خدا، لعنت خدا بر شیطان رجیمِ خبیث. در غزه مسجد الامام امیرالمؤمنین علی‌بن‌ابی‌طالب هست، مسجد الامام الحسین هست، چطور اینها ناصبی‌اند؟! بله، سنی‌اند؛ اما ناصبی؟! اینجور حرف زدند، اینجور اقدام کردند، اینجور کار کردند.نقطه‌ی مقابلش هم هست: یک عده بلند شوند بروند قم، لابلای کتابهای شیعه را نگاه کنند، ببینند کجا اهانت به مقدسات اهل سنت است، از او عکس بگیرند، بیایند تو محافل سنی پخش کنند، ببینید آقا! این کتابهای شیعه است. یا یک گوینده‌ی نادان، غافل یا مغرضی روی منبر نسبت به مقدسات اهل سنت حرف مهمل و بدی بزند؛ این را نوار کنند، سی دی کنند، بروند اینجا آنجا پخش کنند، بگویند ببینید آقا! این شیعه است. این را به او بدبین کنند، او را به این بدبین کنند. این معنایش چیست؟ «و تذهب ریحکم» یعنی چه؟ یعنی همین دیگر. وقتی اختلاف پیدا شد، وقتی تفرقه پیدا شد، وقتی نسبت به هم سوءظن وجود داشت، وقتی یکدیگر را خائن دانستیم، طبیعی است که با هم همکاری نخواهیم کرد.»