یازده تشکل دانشجویی شیراز طی نامه‌ای به
استاندار فارس به ذکر برخی معضلات سرمایه گذاری در شیراز و آسیب های مجتمع
های تجاری پرداختند

به گزارش "حافظ نیوز" به نقل از نسیم، یازده تشکل دانشجویی شیراز در نامه‌ای به استاندار فارس تصریح کردند: اگر سرمایه افسانه‌ای ده‌ها مجتمع تجاری وارد چرخه واقعی سرمایه‌گذاری و اقتصاد استان شده بود، آیا فرد بیکاری در استان باقی می‌ماند؟ تا زمانی‌که راه یک شبه میلیاردر شدن بسته نشود مشکل اشتغال حل نمی‌شود.
 بخش‌هایی از این نامه بدین شرح است:  هو الحکیم جناب استاندار رسانه‌های استان در خصوص جلسه مشترک با شورای شهر شیراز پیرامون برج‌های 25 طبقه خیابان زند و به نقل از جنابعالی مواردی را منعکس کرده‌اند که اهم آن به شرح زیر است: "شیراز اولین کلان شهر بیکار کشور است - باید هوشمندانه، دردمندانه و عاقلانه، برای شهر تصمیم بگیریم - اگر سرمایه‌گذاری دنبال سود نباشد، سفیه است – بسیاری از صنایع در استان فارس و شیراز دچار مشکل است - اولویت اصلی من حفظ اشتغال موجود و زمینه‌سازی برای ایجاد اشتغال‌ جدید است - باید به مردم نشان دهیم که ما طرفدار سرمایه و سرمایه‌گذار پاک هستیم و با کسانی که می‌خواهند رانت بخورند به شدت برخورد می‌کنیم" جناب استاندار ،  در این خصوص مواردی به شرح زیر به استحضار می رسد.ضمن اعلام موافقت کامل با فرمایشات جناب عالی اجازه می‌خواهیم، همین مطالب را کالبدشکافی کنیم تا به شفافیت موضوع کمک شده باشد. به یقین مشکل اصلی کشور و به ویژه استان فارس بیکاری است و حل این معضل نیازمند سرمایه است. تا این نقطه اختلافی وجود ندارد اگر اختلافی هست شاید از این به بعد باشد. این که از این صحبت درست نتیجه غلط گرفته شود و راه‌حل در مراکز تجاری دانسته شود، محل بحث است.  از نگاه ما به شرحی که می‌آید مراکز تجاری نه فقط راه حل نیستند بلکه خود بخش مهمی از مشکل هستند.  چه کسی حاضر است وقتی ساخت مراکز تجاری با این سرعت سودهائی افسانه‌ای به همراه دارد سرمایه کم یا زیاد خود را در صنعت صرف کند؟ آیا فردی چنین سفیه می‌شناسید؟! حکایت مجتمع‌های تجاری در شیراز به یک جاروبرقی می‌ماند که تمام سرمایه های ریز و درشت مردم را می‌مکد. سرمایه‌هائی که باید وارد عرصه تولید شوند، در زمین دفن می‌شوند یا تبدیل به کالاهای چینی و تایوانی و . . . می‌شوند و آنگاه باید نتیجه آن را در تعطیلی کارخانه‌های استان یکی پس از دیگری شاهد باشیم. با ادامه این وضع تردید نکنید که تتمه صنعتگران استان نیز عطای صنعت را به لقای آن بخشیده، کارخانه را تعطیل، کارگران را اخراج، دستگاه‌ها را فروخته و خود به عرصه بی‌زحمت بساز و بفروشی به ویژه از نوع مراکز تجاری آن روی می‌آورند. آن گاه حضرتعالی می‌مانید و خیل بیکاران استان که روز به روز بیشتر و بیشتر می‌شوند. آیا به واقع انتظار دارید در چنین شرایطی کسی وارد عرصه صنعت استان شود و اشتغال بیافریند؟ چنین فردی یا باید دیوانه باشد یا عاشق ! در فضائی که ورود به عرصه ساخت مراکز تجاری سودهائی افسانه‌ای را همراه دارد. پیش از کلنگ‌زنی، پیش‌فروش آغاز و در زمان افتتاح (به طور متوسط سه سال بعد) چندین برابر هزینه خود را در جیب سازنده می‌گذارد. به راستی چه کسی حاضر است چنین لقمه چرب و نرمی را رها و به سراغ صنعت برود؟ جناب آقای استاندار  لطفا گروهی را مامور کنید تا مجموع ارزش ده‌ها مجتمع تجاری در شیراز را محاسبه و ارزیابی کنند. آنگاه با در نظر گرفتن متوسط "نسبت سرمایه به اشتغال" در صنعت محاسبه کنید که اگر این سرمایه افسانه‌ای و بهت‌آور، وارد چرخه واقعی سرمایه‌گذاری و اقتصاد استان شده بود، آیا فرد بیکاری در این استان و در شهر شیراز باقی می‌ماند؟ شما خود قضاوت کنید درچنین شرایطی آیا سرمایه‌های خود را بر باد نداده‌ایم؟! آیا فرصت‌سوزی از این ناشیانه‌تر سراغ دارید؟! پس باز هم تاکید می‌شود سرمایه هست، اندیشه هست، توان هست ولی متاسفانه در جای خود بکار گرفته نمی‌شود، و نتیجه این می‌شود که به فرمایش جناب‌عالی اولین کلان‌شهر بیکار کشوریم!! فرموده‌اید با رانت‌خواری به شدت مقابله می‌شود. البته معنای رانت در فرهنگ عمید چنین آمده است: "درآمدی که از فرصت‌ها و موقعیت‌های برتر به دست آمده باشد، ثروت حاصل از کار غیرتولیدی و بادآورده ". نمی‌دانیم اگر مرحوم استاد عمید امروز زنده بود در خصوص آن چه در شیراز می‌گذرد چه نظری داشت ولی نیک می‌دانیم که آن چه در عرصه مجتمع‌های تجاری شیراز در حال وقوع است سراسر رانت است.  اغلب گفته می‌شود " شیراز چون از صنعت عقب ماند باید رو به مراکز تجاری می‌آورد". به عقیده ما نکته دقیقا عکس این است! "شیراز چون رو به مراکز تجاری آورد از صنعت عقب ماند" . شهرها و استان‌هائی که طی 20 سال اخیر انتهای لیست صنعت بودند امروز درشمار مدعیان صنعت در کشورند. اما در شیراز هزاران میلیارد تومان سرمایه شهر در مجتمع‌های تجاری راکد و زمین‌گیر شد. هنوز هم پودر شیرین بیان، پسته و خرمای خشک در صف اول صادرات استان فارس است. خوب است نگاهی هم به صادرات استان‌های مجاور داشته باشیم تا معلوم شود در اثر تشویق صنعت به کجاها رسیده‌اند. نتیجه اینکه امروز بالاترین نرخ‌های بیکاری کشور را داریم و ده‌ها هزار جوان جویای کار که همین سرمایه‌های مدفون در مراکز تجاری به راحتی می‌توانست و می‌تواند مشکل اشتغال آنان را حل کند. چه کسی سودهای افسانه ای و سریع‌الوصول مجتمع‌های تجاری را رها می کند و به سراغ صنعتی می رود که تعمدا آن را چنان سخت کرده‌اند تا کسی به سراغش نیاید، تا آنگاه بگویند "در شیراز رغبت به صنعت وجود ندارد"؟!! به راستی کدام فعالیت صنعتی را سراغ دارید که مانند مراکز تجاری چنین سودهای بادآورده‌ای را پیش از افتتاح!! بازگردانده باشد؟!! خوب است بدانید یک مصوبه تک‌سطری دولت در سال‌های پیش که " هر گونه سرمایه‌گذاری در کارگاه‌هایی با اشتغال بیش از 10 نفر در محدوده‌ای به مرکزیت تهران و به شعاع 100 کیلومتر ممنوع است" توانست سرمایه‌های سرگردان را هدایت کرده، بستر توسعه شش استان مجاور تهران را فراهم کند.  جناب آقای استاندار  این فرصت امروز در اختیار شماست که مردم را هدایت کنید، مسیر سرمایه گذاری ناصواب را ببندید و راه صحیح را بگشائید. مطمئن باشید تا زمانی که راه یک شبه میلیاردرشدن بسته نشود مشکل اشتغال حل نمی‌شود. واقعیت این است که مدیران جامعه با نوع سیاست‌گذاری‌ای که می‌کنند به مردم و سرمایه‌هایشان جهت می‌دهند . اگر سرمایه‌های سرگردان مردم جهت صحیح به خود نمی گیرد اشکال از مردم نیست، از سیاست هاست.  در استان فارس عباراتی نظیر : سرمایه‌گذار را فرار می‌دهند – عقب‌مانده‌اند – تنگ‌نظرند و امثال آن بسیار تکرار شده است. جناب استاندار ؛  مسئله! فراری‌دادن، عقب‌ماندگی، یا تنگ‌نظری نیست! مسئله این است که بالاخره شیراز چه تعداد واحد تجاری نیاز دارد؟! در حالی که مطابق طرح‌های جامع و تفصیلی برای تمام کاربری‌های شهر عرصه‌های مشخصی تعیین شده است چرا واحدهای تجاری بی‌حساب و کتاب‌اند؟! چگونه برای ساخت مدرسه، کتابخانه، مسجد، پارک و . . . عرصه‌های مشخصی معلوم شده ولی مراکز تجاری، همه‌جا! همه‌حال! همه وقت؟! بالاخره احتیاج مردم این شهر به کیف و کفش چه‌قدر است؟! چقدر طلا و ساعت می‌خرند؟! و چقدر اشیاء تزئینی نیاز دارند؟! هم‌اکنون شیراز شش برابر نرم‌‌های جهانی واحد تجاری دارد، آیا کافی نیست؟! و اصولا چه اتفاقی باید در شیراز رخ دهد تا کافی شود؟!!  بازده مجموع دارائی‌ها یا ROI را که نسبت سود به سرمایه، و اصلی‌ترین شاخص در تصمیم‌گیری‌های اقتصادی است، برای مراکز تجاری محاسبه و سپس با همین نسبت در سایر صنایع مقایسه کنید و آن گاه قضاوت کنید آیا در چنین فضائی کسی که پول خود را وارد صنعت کند سفیه نیست؟! با این وضعیت بقیه نیز که تاکنون مانده‌اند، صنعت را رها کرده و به صف تجاری‌سازان می‌پیوندند، و آن گاه دولت می‌ماند و قطار بیکاران که هر روز طولانی‌تر می شود.  جناب آقای استاندار ؛ صراحتا عرض می‌کنیم تا زمانی که در شیراز دندان لق مجتمع‌های تجاری کشیده نشود حل مشکل بیکاری خوابی است که هیچ گاه تعبیر نمی‌شود. به راستی چه اراده‌ای در کار است که علی رغم گذشت سالیان طولانی از موضوع تجاری‌سازی در شیراز هنوز اجازه مطالعات جامع مراکز تجاری را نمی‌دهند؟! هنوز اجازه تهیه طرح جامع گردشگری را نمی‌دهند! آیا جز این است که برخی نمی‌خواهند این فعالیت‌ها ضابطه‌مند شود تا هر‌گاه اراده کردند هر چه خواستند انجام دهند؟ چگونه می‌توان باور کرد که در این شهر برای سطل‌های زباله با یک متر مربع مساحت محل مشخص می‌شود، ولی مراکز تجاری با صدها هزار متر وسعت محل مشخصی ندارند و هرکس، هر زمان، هر جا که اراده کند ، می‌تواند هر چه بخواهد بسازد !! فقط یک شرط دارد، آن‌هم پول!! حتی لیبرال‌ترین اقتصادهای دنیا چنین‌اند؟! آیا در کشورهائی که مهد اقتصاد بازار آزاد هستند اجازه می‌دهند هرکس هر کاری دلش خواست انجام دهد تنها چون پول دارد؟  جناب استاندار؛ سالگرد فرمان هشت ماده‌ای مقام معظم رهبری در خصوص مبارزه با مفاسد اقتصادی نزدیک است. همه باید بدانیم تا مبارزه با اقتصاد فاسدپرور انجام نشود مبارزه با مفسدین اقتصادی به نتیجه نمی‌رسد. تا مافیای ثروت که به دنبال سودهای افسانه‌ای و راه صدساله را یک شبِ رفتن است در این شهر قلع و قمع نشود، مسئله اشتغال حل نمی‌شود. نگاهی به کالاهائی که در مراکز تجاری به فروش می رسد و توجه به کشور های سازنده، دیگر نکته‌ای است که باید مد‌نظر قرار گیرد. لوازم آرایش، کیف، کفش، عروسک، پوشاک و . . . و تقریبا همه خارجی‌اند و ورود بخش قابل توجهی از آن نیز از مبادی غیر‌قانونی (قاچاق) صورت می‌گیرد.حال سوال این جاست، آیا این است اقتصاد مقاومتی؟!!! مقام معظم رهبری در سخنرانی رضویه خود در سال جاری و در تبیین اقتصاد مقاومتی بر چهار محور زیر تکیه نمودند (به نقل از سایت رسمی ایشان) : الف - حمایت همه‌جانبه مسئولان از تولید ملی به عنوان حلقه اساسی پیشرفت کشور  ب- اهمیت‌دادن صاحبان سرمایه و تولیدگران به افزایش بهره‌وری و تولید ملی ج- ترجیح صاحبان سرمایه به فعالیت در عرصه‌های تولیدی بجای حضور در عرصه های غیر تولیدی د- پایبندی ملت به استفاده از تولیدات داخلی  حال باید پاسخ داد مجتمع‌های تجاری کدام یک از محورهای چهارگانه فوق را دنبال می‌کنند اول - آیا مسئولان با حمایت از مجتمع‌های تجاری از تولید ملی حمایت می‌کنند یا از تولید چین؟  دوم - آیا ساخت این مراکز نشانه اهمیت‌دادن سرمایه‌گذاران به تولید ملی است یا تولید سنگاپور، تایوان و کره ؟  سوم - آیا مراکز فوق نشانه ترجیح صاحبان سرمایه به عرصه‌های تولیدی است یا غیر تولیدی (مصرفی) ؟  و چهارم - آیا ساخت این مراکز مردم را به مصرف تولیدات داخلی تشویق می کند یا تولیدات خارجی ؟ جناب آقای استاندار به راستی وظیفه کمیسیون ماده پنج چیست؟ اصلاح طرح‌ها در راستای خدمت‌رسانی به مردم یا گاوصندوقی برای تأمین هزینه کارهای بی‌نتیجه در شهر؟  تا چند سال پیش مدافعان مراکز تجاری در دفاع خود به استدلال غلطی متوسل شده، می‌گفتند: " اگر مجوزهای تجاری داده نشود حتی حقوق کارکنان شهرداری را هم نمی‌توان پرداخت کرد" حال که چند سال است به مدد مصوبات دولت و بانک مرکزی درآمد شهر چندین برابر شده چرا چنین اقداماتی انجام می‌شود (بررسی‌ها نشان می‌‌دهد درآمد شهرداری شیراز نسبت به هفت سال پیش بیش از ده برابر شده است )؟ هم‌اکنون که در شمار بزرگترین بانکداران کشور هستند ، دیگر چرا ؟ اکنون که یک ماه پیش از پایان سال 98 درصد بودجه تحقق می یابد، دیگر چرا؟ و من الله التوفیق بسیج دانشجویی دانشگاه شیرازبسیج دانشجویی دانشگاه علوم پزشکی شیرازبسیج دانشجویی دانشگاه آزاد شیرازبسیج دانشجویی دانشگاه پیام نور شیرازبسیج دانشجویی دانشگاه صنعتی شیرازجامعه اسلامی دانشجویان دانشگاه شیرازجامعه اسلامی دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی شیرازمجمع یادواره شهدای دانشگاه شیرازمجمع دانشجویان عدالتخواه شیرازتشکل دانشجویی وصال دانشگاه آزاد شیرازمجمع دختران مسلمان دانشگاه شیراز