به گزارش جهان ، ایران ورزشی نوشت: اگر در لحظاتی که آندرانیک تیموریان پشت ضربه کرنر ایستاده تا توپ را روی دروازه حریف بفرستد، دست به سوی آسمان می برید که آن توپ گل شود، بهتر است نوع دعای تان را عوض کنید و از خدا بخواهید که اگر آن توپ گل نشده و بعد ما روی ضدحمله ای که حریف با همان توپ روی دروازه مان داشته به گل نرسیده ایم، لااقل وقتی دوباره مالک توپ شده ایم، به گل برسیم. این دعا، کارسازتر است! چرایش را می توان از تفاوت زمانی یک دقیقه و چهل ثانیه ای در تفاوت زمان پخش بازی با اصل تصویر دریافتی فهمید. آنچه ما از گیرنده های خود در ایران می بینیم، با آن تصاویر خامی که از استرالیا به دست صداوسیما می رسد، در بهترین حالت، یک دقیقه و چهل ثانیه دیلی یا تاخیر در پخش دارد. جالب نیست؟این فکر که هر آنچه از استرالیا به تهران می رسد را می توان به همان شکل خام تحویل خانواده ها و جامعه داد شاید فکر صحیحی نباشد اما اینکه صداوسیمای ایران گاهی حمله تیم ملی را برش می زند و میان گرماگرم بازی، تصویری از دقیقه صفر و پرچم تکان دادن یک کودک ایرانی را به خورد ما می دهد نمی توان هضم کرد. آیا واقعا در صحنه حمله تیم ملی چیزی در حال پخش است که نمی توان نمایش داد یا مسوول این کار در رسانه ملی بی آنکه حساسیت بازی را درک کند، هر جا که دچار شک هم می شود، دکمه پخش تصاویر آهسته را می فشارد؟ آیا راه حل بهتری وجود ندارد؟!تصاویری که ما از استرالیا می بینیم یکطرف، صدای گزارشگر و ادبیات کاربردی اش را باید کجای مغزمان بگذاریم؟ اگر شبکه های ماهواره ای کشورهای همسایه یا شبکه های اروپایی که بازی های معتبر جهان را روی دیش های جهانیان ارسال می کنند برای صداوسیما در زمینه ارسال تصاویر مرجع نیستند، لااقل گزارش گزارشگران آنها و شکل گویش و ادبیات کاربردی شان که می تواند الگوی مناسبی باشد! چه کسی گفته گزارشگر بازی باید از دقیقه اول تا آخرین ثانیه بازی، یک دم و بی تنفس، هر آنچه در مورد آب و هوا، موقعیت جغرافیایی، مهاجران، مسافران، بازرگانان، متکدیان و سیاستمداران میزبان به ذهنش می رسد را پشت میکروفن خود به زبان بیاورد؟ این پرده گوش با صدای شما گزارشگران عزیز می لرزد اما مغز ما دیگر تاب جملات فخیمه تان را ندارد. چند لحظه ای سکوت کنید. چند دقیقه ای فقط نام بازیکنان مالک توپ را بگویید. نظرات شخصی شما را می توانیم در صفحات اجتماعی مجاز و فیلترنشده تان مرور کنیم. صداوسیما با تصاویرش به حد کافی بیننده اش را کلافه می کند، شما دیگر با صدای مخملی تان به مارحم کنید!
