به گزارش جهان؛ اضطراب و دلهره هوشنگ را رها نمی کرد ! می گفت : می دونم نمی شه . می دونم قبول نمی کنن ؛ با این شغلی که من دارم کسی به من دختر نمی ده . گفتیم توکل کن به خدا . آقا محمد مثل بقیه فکر نمی کنه . شب که رفتیم خانه شان روبه محمد کردم و گفتم : کسی که قبلاً درباره اش صحبت کرده بودم همین آقا هوشنگ خودمونه . همونی که توی کارگاه پادویی کار می کنه . محمد گفت : هر کی می خواد باشه ؛ فقط ایمان داشته باشه ، خاطر خواه زن و بچه ش هم باشه ، بر امون کافیه .منبع : ک- به رنگ صبح / موسسه فرهنگی هنری مطاف عشق وابسته به موسسه روایت سیره شهدا