به گزارش حافظ خبر؛ در دومین نشست پاتوق فیلم کوتاه انجمن سینمای جوان شیراز، فیلم ملودرام «جان داد» ساخته سهیلا پورمحمدی در 16 دقیقه، فیلم جنایی‌ و اقتباسی «دشنه» ساخته سامان تفرشی در 19 دقیقه و پویانمایی کوتاه «پرنده‌باز» سید احمد جعفریان در 13 دقیقه به نمایش درآمد.
فیلم کوتاه جان داد، به نویسندگی سهیلا پورمحمدی، داستان دختری بی‌مادر را برای‌مان می‌گوید که با پدر ماهی‌گیرش زندگی می‌کند. جان داد، بیان‌گر گردش احترام طبیعت در کنش و واکنش‌هاست؛ این گردش به ویژه در دو بخش فیلمی و پویانمایی نمایش داده می‌شود.
فیلم کوتاه دشنه به نویسندگی مشترک سمیه تاجیک و سامان تفرشی، نیز داستانی جنایی را برای‌مان نمایش می‌دهد که کسی در روند زندگی خود، دست به جنایت‌هایی پی‌درپی می‌زند.
پویانمایی کوتاه پرنده‌باز هم به نویسندگی سید احمد جعفریان همان درون‌مایه فیلم کوتاه جان داد را در قالبی عروسکی و پویانمایی به گونه دیگری نمایش می‌دهد.
این سه فیلم دارای ویژگی یکسان برگشت به گذشته برای بیان داستان خود بودند.
پس از نمایش این سه فیلم، مهدی نامجو و بهرام سلمانی، از فیلم‌سازان و منتقدان سینمایی شیراز در نشستی دو سویه با تماشاگران حاضر در سالن سینما غزل، به بررسی این سه فیلم پرداختند.
ابراهیم شیشه‌گر، رئیس انجمن سینمای جوان فارس در آغاز این نشست گفت: درهای انجمن سینمای جوان بری همه فیلمسازان فیلم‌سازان استان فارسی باز است.
وی افزود: کسانی که قصد ساخت فیلم دارند هر چه زودتر برای ثبت فیلم‌نامه‌های خود در سامانه این انجمن اقدام کنند تا بتونند از فرصت های حمایتی استفاده کنند.

شیشه‌گر افزود: فیلم‌سازانی که تمایل به ساخت مستند درباره آئین اربعین حسینی دارند نیز مورد حمایت ویژه قرار خواهند گرفت.
بهرام سلمانی مجری این پاتوق نیز گفت: برگزاری چنین نشست‌هایی می‌تواند به دوستی‌ها و همکاری‌های هنری بینجامد.
مهدی نامجو هم در این نشست با بیان این که فیلم‌سازی امروزه دوسویه شده است، گفت: فیلم‌سازی دیروز پرهزینه بود و از این رو کمتر کسی می‌توانست به آن وارد شود؛ امروزه با ابزارهای جدید، فیلم‌سازی هنری کم‌هزینه شده است که بسیاری به سادگی می‌توانند فیلم‌سازی را تجربه کنند. با این دگرگونی، باید گفت فیلم‌سازی بیش از پیش به سوی آفرینش‌های هنری گام برمی‌دارد.
سلمانی در نقد فیلم جان داد نیز گفت: همزادپنداری با دختربچه فیلم، از ویژگی مناسب فیلم بود.
نامجو هم در این باره گفت: این فیلم دچار کلیشه در پرداخت ارتباط پدر و دختر شده است. این فیلم پرداختی دهه شصتی را از رخداد، به ما نشان می‌دهد.
وی ساختار همانند هم در دو فیلم جان داد و پرنده باز را برآمده از فیلم‌های شبه‌بلند خواند و افزود: این فیلم‌ها را باید فیلم‌های بلند و گاه سریالی دانست که کوتاه شده‌اند؛ از این رو باید به گفتمان فیلم کوتاه نگاهی دگرباره کرد و هر فیلمی زیر نیم ساعتی را فیلم کوتاه ندانست.
این فیلمساز شیرازی ادامه داد: در سینمای مدرن، کارگردان گاه منطقی را در فیلمش می‌سازد و سپس آن را می‌شکند که شکنندگی نظم در فیلم خواهد شد.
سلمانی سپس درباره فیلم دشنه گفت: این فیلم ساختی شبه‌روشنفکری دارد که با برگشت به گذشته، سخن خود را به نمایش می‌گذارد.
وی گنگی فیلم در صحنه‌ها و شخصیت‌ها را از ویژگی‌های بارز این فیلم دانست و افزود: سینمای کوتاه، سینمای تجربه است و از این رو، خطا و اشتباه در آن بسیار است.
نامجو هم در نقد فیلم دشنه گفت: اگر به جای تعلیق از انتظار و به جای ارتباط آدم‌ها با هم از گسستگی آن‌ها بهره در فیلم بهره گرفته شود، زمینه‌ای می‌شود تا بخش‌های حاشیه‌ای به جایی همراهی و تناسب، خود به تنهایی، تماشاچی را درگیر کند.