به گزارش حافظ خبر؛ محمدجعفر شفیعی، مدیر کانون فرهنگی و هنری منتظران ظهور کازرون از برگزاری پویش خوانش دعای هفتم صحیفه سجادیه در سالروز شهادت امام سجاد (ع) با همکاری اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی شهرستان کازرون خبر داد.
محمدجعفر شفیعی، مدیر کانون فرهنگی و هنری منتظران ظهور کازرون با گرامی‌داشت فرارسیدن سال‌روز شهادت امام زین‌العابدین(ع) گفت: با توجه به بیانات مقام معظم رهبری مبنی بر مداومت در خواندن دعای هفتم صحیفه سجادیه برای جلوگیری از بلایا و مصائب و تندرستی مردم مومن و شریف ایران، کانون فرهنگی و هنری منتظران ظهور کازرون، پویش خوانش دعای هفتم صحیفه سجادیه را از روز شهادت امام سجاد (ع) تا اربعین حسینی برگزار می‌کند.
وی افزود: این پویش در راستای بزرگداشت امام سجاد (ع) و نیز فرهنگ‌سازی بر پایه صحیفه‌خوانی و به نیت دفع بلای کرونا و تندرستی بیماران برگزار خواهد شد.
مدیر کانون فرهنگی و هنری منتظران ظهور کازرون با بیان این مطلب که پویش قرائت دعای هفتم صحیفه سجادیه به صورت حضوری و مجازی اجرا می شود، افزود: در اجرای حضوری این پویش، همزمان با شهادت امام سجاد (ع) دعای هفتم صحیفه سجادیه پس از اقامه نماز مغرب و عشاء در مسجد الزهراء(س) قرائت می شود و در پویش مجازی نیز صوت این دعا روزانه در گروه کانون به اشتراک گذاشته می شود تا بچه های مسجد همراه با گوش دادن به این صوت، دعای هفتم صحیفه سجادیه را قرائت کنند.
شفیعی بزرگداشت مناسبت های ملی و مذهبی را یکی از برنامه های کانون برشمرد و خاطر نشان کرد: امیدواریم با اجرای این ویژه برنامه ها گامی هر چند کوچک در معرفی شخصیت و مقام شامخ امام سجاد (ع) برداریم.
وی این ایام را فرصت مناسبی برای ترویج و گسترش معارف اهل بیت (ع) برشمرد و تأکید کرد: کانون فرهنگی هنری «منتظران ظهور» کازرون سعی دارد از طریق اجرای ویژه برنامه‌های بزرگداشت مقام شامخ امام سجاد (ع) نهایت بهره را ببرد تا بتواند به معرفی شخصیت و مقام شامخ آن حضرت بپردازد.

متن دعای هفتم صحیفه سجادیه:
یَا مَنْ تُحَلُّ بِهِ عُقَدُ الْمَکَارِهِ، وَ یَا مَنْ یَفْثَأُ بِهِ حَدُّ الشَّدَائِدِ، وَ یَا مَنْ یُلْتَمَسُ مِنْهُ الْمَخْرَجُ إِلَى رَوْحِ الْفَرَجِ. ذَلَّتْ لِقُدْرَتِکَ الصِّعَابُ، وَ تَسَبَّبَتْ بِلُطْفِکَ الْأَسْبَابُ، وَ جَرَى بِقُدرَتِکَ الْقَضَاءُ، وَ مَضَتْ عَلَى إِرَادَتِکَ الْأَشْیَاءُ. فَهِیَ بِمَشِیَّتِکَ دُونَ قَوْلِکَ مُؤْتَمِرَةٌ، وَ بِإِرَادَتِکَ دُونَ نَهْیِکَ مُنْزَجِرَةٌ. أَنْتَ الْمَدْعُوُّ لِلْمُهِمَّاتِ، وَ أَنْتَ الْمَفْزَعُ فِی الْمُلِمَّاتِ، لَا یَنْدَفِعُ مِنْهَا إِلَّا مَا دَفَعْتَ، وَ لَا یَنْکَشِفُ مِنْهَا إِلَّا مَا کَشَفْتَ وَ قَدْ نَزَلَ بِی یَا رَبِّ مَا قَدْ تَکَأَّدَنِی ثِقْلُهُ، وَ أَلَمَّ بِی مَا قَدْ بَهَظَنِی حَمْلُهُ. وَ بِقُدْرَتِکَ أَوْرَدْتَهُ عَلَیَّ وَ بِسُلْطَانِکَ وَجَّهْتَهُ إِلَیَّ. فَلَا مُصْدِرَ لِمَا أَوْرَدْتَ، وَ لَا صَارِفَ لِمَا وَجَّهْتَ، وَ لَا فَاتِحَ لِمَا أَغْلَقْتَ، وَ لَا مُغْلِقَ لِمَا فَتَحْتَ، وَ لَا مُیَسِّرَ لِمَا عَسَّرْتَ، وَ لَا نَاصِرَ لِمَنْ خَذَلْتَ. فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ افْتَحْ لِی یَا رَبِّ بَابَ الْفَرَجِ بِطَوْلِکَ، وَ اکْسِرْ عَنِّی سُلْطَانَ الْهَمِّ بِحَوْلِکَ، وَ أَنِلْنِی حُسْنَ النَّظَرِ فِیمَا شَکَوْتُ، وَ أَذِقْنِی حَلَاوَةَ الصُّنْعِ فِیمَا سَأَلْتُ، وَ هَبْ لِی مِنْ لَدُنْکَ رَحْمَةً وَ فَرَجاً هَنِیئاً، وَ اجْعَلْ لِی مِنْ عِنْدِکَ مَخْرَجاً وَحِیّاً. وَ لَا تَشْغَلْنِی بِالِاهْتِمَامِ عَنْ تَعَاهُدِ فُرُوضِکَ، وَ اسْتِعْمَالِ سُنَّتِکَ. فَقَدْ ضِقْتُ لِمَا نَزَلَ بِی یَا رَبِّ ذَرْعاً، وَ امْتَلَأْتُ بِحَمْلِ مَا حَدَثَ عَلَیَّ هَمّاً، وَ أَنْتَ الْقَادِرُ عَلَى کَشْفِ مَا مُنِیتُ بِهِ، وَ دَفْعِ مَا وَقَعْتُ فِیهِ، فَافْعَلْ بِی ذَلِکَ وَ إِنْ لَمْ أَسْتَوْجِبْهُ مِنْکَ، یَا ذَا الْعَرْشِ الْعَظِیمِ.
ترجمه دعای هفتم:
ای آنکه گرهِ کارهای فرو بسته به سر انگشت تو گشوده می‌شود، و ای آن که سختیِ دشواری‌ها با تو آسان می‌گردد، و ای آن که راه گریز به سوی رهایی و آسودگی را از تو باید خواست.
سختی‌ها به قدرت تو به نرمی گرایند و به لطف تو اسباب کارها فراهم آیند. فرمانِ الاهی به نیروی تو به انجام رسد، و چیزها، به اراده‌ی تو موجود شوند.
و خواستِ تو را، بی آن که بگویی، فرمان برند، و از آنچه خواستِ تو نیست، بی آن که بگویی، رو بگردانند.
 تویی آن که در کارهای مهم بخوانندش، و در ناگواری‌ها بدو پناه برند. هیچ بلایی از ما برنگردد مگر تو آن بلا را بگردانی، و هیچ اندوهی بر طرف نشود مگر تو آن را از دل برانی.
 ای پروردگار من، اینک بلایی بر سرم فرود آمده که سنگینی‌اش مرا به زانو درآورده است، و به دردی گرفتار آمده‌ام که با آن مدارا نتوانم کرد.
 این همه را تو به نیروی خویش بر من وارد آورده‌ای و به سوی من روان کرده‌ای.
 آنچه تو بر من وارد آورده‌ای، هیچ کس باز نَبَرد، و آنچه تو به سوی من روان کرده‌ای، هیچ کس برنگرداند. دری را که تو بسته باشی. کَس نگشاید، و دری را که تو گشوده باشی، کَس نتواند بست. آن کار را که تو دشوار کنی، هیچ کس آسان نکند، و آن کس را که تو خوار گردانی، کسی مدد نرساند.
 پس بر محمد و خاندانش درود فرست. ای پروردگار من، به احسانِ خویش دَرِ آسایش به روی من بگشا، و به نیروی خود، سختیِ اندوهم را درهم شکن، و در آنچه زبان شکایت بدان گشوده‌ام، به نیکی بنگر، و مرا در آنچه از تو خواسته‌ام، شیرینیِ استجابت بچشان، و از پیشِ خود، رحمت و گشایشی دلخواه به من ده، و راه بیرون شدن از این گرفتاری را پیش پایم نِه و مرا به سبب گرفتاری، از انجام دادنِ واجبات و پیروی آیین خود بازمدار.
 ای پروردگارِ من، از آنچه بر سرم آمده، دلتنگ و بی‌طاقتم، و جانم از آن اندوه که نصیب من گردیده، آکنده است؛ و این در حالی است که تنها تو می‌توانی آن اندوه را از میان برداری و آنچه را بدان گرفتار آمده‌ام دور کنی. پس با من چنین کن، اگر چه شایسته‌ی آن نباشم، ای صاحب عرش بزرگ.