به گزارش حافظ خبر، از آنجا كه در ايالات متحده امريكا، دموكرات‌ها حزب خود را وارث توماس جفرسون و اندرو جكسون مي‌دانند، ضيافت شام روز «جفرسون جكسون» هم عنوان يك گردهمايي مربوط به حزب دموكرات امريكا است. ميان پيچيدگي‌هاي امروزي با سياست نيمه اول قرن نوزدهم، قرابت چنداني ديده نمي‌شود و علاوه بر اين، يادآوري سابقه برده داري اين دو چهره سرشناس تاريخ امريكا، فاصله ايشان از مردم امروزي را بيشتر مي‌كند. شهرت اين دو رئيس جمهور قابل انكار نيست اما همين سو سابقه غير قابل دفاع آنها، برخي دموكرات‌ها را نسبت به بزرگداشت جفرسون و جكسون مردد كرده است.

شناخت دونالد ترامپ از راي دهندگان امريكايي، اينگونه نيست. ترامپ شايد كه هويت سياسي مبهمي داشته باشد اما آشكارا نظرات خاصي دارد. او از بدو استقرار در كاخ سفيد، دو پرتره مشهور از جكسون و جفرسون را در دو سوي ميز كار دفتر بيضي رئيس جمهور نصب كرده است. اگر چه هميلتوني‌ها بر ديوانگي توماس جفرسون اصرار داشتند اما به هر حال بازي با شهرت يكي از پدران بنيانگذار آسان نيست، اما اندرو جكسون پر حاشيه، قابليت‌هاي جنجالي بسياري براي نمايش شباهت‌سازي ترامپ دارد. از مراسم تحليف ترامپ تا كنون، اطرافيان او بسيار كوشيده اند تا در بزنگاه‌ها، شباهت پرزيدنت ترامپ به اندرو جكسون را تداعي كنند و شناسنامه‌اي سياسي ارائه دهند. اينكه يك رئيس جمهور امريكا به تحسين ميراث پيشينيان خود بپردازد، بي‌سابقه نيست؛ ترامپ جمهوري خواه هم جكسون دموكرات را برگزيده است و در آغاز بر عهده گرفتن رياست جمهوري، تاج گلي بر مقبره اندرو جكسون در نشويل گذاشت.

حواشي زندگي ترامپ اگرچه به رسوايي خانوادگي جفرسون و جكسون شباهت دارد اما اين بي آبرويي‌ها منحصر به ايشان نيست. ترامپ در توجيه حمله به رسانه‌هاي منتقد از مواضع ضد رسانه‌اي توماس جفرسون هم مدد گرفت، با اين حال يادآوري ويژگي هاي اندرو جكسون كه خود يك سياستمدار جفرسوني بود، بيشتر نيازمندي‌هاي نمايشنامه هاي ترامپ را پاسخ مي‌دهد.
- جكسون در سياست خارجي جفرسوني خود، ابزار تحريم را به سلاح ترجيح مي داد. ترامپ هم همين ادعا را دارد.
- جكسون از دوران ژنرالي خود، پيگير دكترين جيمز مونرو در قبال قاره امريكا بود. موضع دولت ترامپ در امريكاي لاتين نيز با ارجاع به دكترين مونرو توجيه مي‌شود.
- جكسون به معاهدات بين المللي بدبين بود و از تاثير تعرفه‌هاي گمركي غفلت نمي‌كرد. ترامپ هم سليقه خود را چنين نشان داده است.
- جكسون با حمايت لفظي از كارگران، مدعي حكومت مردمي و مخالفت با نخبگان سياسي واشنگتن بود. ترامپ با تكرار همين جملات، رياست جمهوري خود را آغاز كرد.
- جكسون ملي‌گراي لجوجي بود كه نقش الاغ در نماد حزب دموكرات، بازمانده لقبي است كه به او داده بودند. ترامپ هم نخست امريكا و بازگرداندن عظمت را شعار خود قرار داده است و مرعوب بدنامي نمي‌شود .
- جكسون با بانك مركزي در جنگ بود. ترامپ هم اصرار دارد كه چنين بنماياند.
- جكسون مدعي فساد در سيستم انتخاباتي بود. ترامپ اگر چه به اتكاي الكترال كالج انتخاب شد اما ژست انتقاد از انتخابات مي‌گيرد و حتي مدعي تقلب در انتخابات است.
- جكسون چهره‌اي ضد انگليسي داشت. ترامپ هم از هر فرصتي جهت ياداوري برتري امريكا و تحقير ملكه و سياستمداران لندن بهره برمي‌دارد.
- جكسون با آواره كردن سرخپوست‌ها، سرزمين آنها را تصرف كرد. برنامه پيشنهادي ترامپ براي تثبيت اشغالگري اسرائيل هم بر همان الگو بنا شده است. گسترش تصرفات اسرائيل و پراكنده كردن آوارگان فلسطيني، راه حل جادويي ترامپ است.
- جكسون مفتخر بود كه نيروي دريايي امريكا را براي كشف ناشناخته هاي اقيانوس، تجهيز كرد. ترامپ هم بر تاسيس نيروي فضايي مانور مي‌دهد.
- جكسون به جدال با اعضاي كنگره شهرت داشت. ترامپ هم تلاش دارد رئيس بزرگي به نظر برسد كه با وتو و گروكشي، دربرابر دخالت‌هاي اعضاي كنگره مقاومت مي‌كند.

بسياري نمايش هاي ديگر ترامپ از جمله اخراج‌هاي پرشمار و جنجالي اعضاي كابينه، تداعي كننده رفتار‌هاي غير متعارف اندرو جكسون است. بايد توجه داشت كه علي‌رغم تفاوت‌هاي واقعي، القاي اين بازنمايي جكسوني كه هيچ اصالتي ندارد، مهندسي شده است و از ابتدا سر در تماشاخانه ترامپ نصب شده بود. شايد عنوان سياستمدار پيروز يا تاجر موفق براي اشاره كردن به دونالد ترامپ مورد توافق اكثريت نباشد، اما بسياري موافقند كه او يك شومن مجرب بر صحنه نمايش است.

اندرو جكسون اولين رئيس‌جمهور تاريخ امريكا محسوب مي‌شود كه هدف ترور ناموفق قرار گرفت. ترامپ حتما اين را مي‌داند و بيش‌تر از اين هم مي‌داند كه براي درخشش بر صحنه، به نمايش‌هاي بزرگ و آنچناني نياز دارد. تاكنون ٤ رئيس جمهور امريكا را كشته اند و اذهان عمومي با اين احتمال غريبه نيست. چندين خبر كوتاه از عمليات دستگيري مظنونين به سو قصد به جان دونالد ترامپ هم در آرشيو رسانه‌ها موجود است. بنابراين جنجالي شدن يكي از اخبار رايج كشف توطئه ترور، به جز تصميم رئيس به هياهوي آكتوري، چيز ديگري كم ندارد. براي صحنه آرايي ترور نافرجام رئيس جمهور، چند پيام توييتري، انتشار گزارشات پر طمطراق خبر فوري و بيانيه رسمي يك مقام وفادار درباره كشف و خنثي سازي «توطئه بزرگ»، كفايت مي‌كند. اجراي اين سناريو علاوه بر تكميل پرده مهمي از نمايش جكسوني، زمينه مظلوم نمايي و جلب توجه راي دهندگان احساساتي را فراهم خواهد آورد. دونالد ترامپ در قصه پردازي و اغراق تبحر دارد و بعيد است كه از چنين ابزار موثري چشم پوشي كند. ترامپ به تقلاي پيروزي در انتخابات آينده، حتما بيش از اينها بر تجربه و استعداد برنامه سازي خود تكيه خواهد كرد. اين كه چگونه و چه زماني اين نمايش پر سر و صدا بر صحنه رسانه ها برود، نيازمند صبوري است.
(با وجود ژست مردم داري و بسترسازي قانون جاستا و جايگاه سياست‌هاي جنجالي مهاجرت، در ميان همه كانديداهاي قرباني شدن در اين نمايش واقع نما، بيشترين خطر متوجه مهاجرين است.)