والدینی که دارای فرزند مبتلا به اوتیسم هستند با مراقبت طاقت‌فرسایی از کودک خود در زندگی مواجه می‌شوند.

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی حافظ، مادر حدیث تا 4 سالگی که در مورد یادگیری کودکش نیز بسیار حساسیت به خرج می‌داد حتی فکرش را هم نمی‌کرد که دخترش به «اوتیسم» مبتلا باشد. با این خانم جوان درباره چند و چون این بیماری و نحوه تشخیص آن به گفت‌و‌گو می‌نشینیم.
** از چه زمانی متوجه وجود یک مشکل یا بیماری شک کردید؟
حدیث حدود 8 ماه داشت که حس کردم نسبت به محیط اطرافش توجه کافی ندارد و در مورد سطح شنوایی او به شک افتادم. اما با انجام تست شنوایی این شک برطرف شد.
**تا چه سنی تشخیص قطعی داده شد که حدیث مبتلا به اوتیسم است؟
دخترمان 4 سال داشت که به دلیل ناآرامی و حساسیت نشان دادن در برابر هر گونه تغییری متوجه ابتلاء وی به اوتیسم شدیم.
**اوایل با چه دشواری‌هایی مواجه بودید؟
انکار اطرافیان و عدم درک درست از این بیماری من و همسرم را تا مدت‌ها آزار می‌داد اما در نهایت با واقعیت کنار آمدیم.
**پس از آن چه راه‌هایی برای غلبه بر این مشکل در پیش گرفتید؟
اولین کار این بود که زمان بیشتری را در خانه با دخترم گذراندم اما گاه برخوردهای ترحم‌آمیز اطرافیان مرا بارها و بارها آزرد.

 
**برای یادگیری کودکتان چه کارهایی انجام دادید؟
کودکان مبتلا به اوتیسم نسبت به محیط اطراف خود بی‌توجه هستند و آموزش به آنها بسیار دشوار است ابتدا با کمک یک مربی در خانه سعی در ارایه مفاهیم داشتم اما سعی و حضور خودم برای آموزش مفاهیم به حدیث روز به روز بیشتر شد تا حداقل بتواند در انجام کارهای روزمره خود ناتوان نباشد.
این بخشی از مشکلاتی بود که مادر دارای فرزند اوتیسم مطرح کرد اما شما تا چه اندازه اوتیسم را می‌شناسید؟
اوتیسم
یک محقق جوان که در مورد بیماری اوتیسم تحقیقات گسترده‌ای به انجام رسانده است با معرفی این بیماری به خبرنگار فارس می‌گوید: اوتیسم که از آن با عنوان  «درخودماندگی» نیز یاد می‌شود عمدتا تا پیش از 3 سالگی ظاهر می‌شود.
محمدرضا جعفری ادامه می‌دهد: مبتلایان به این عارضه اغلب در برقراری ارتباط با دیگران دچار مشکل هستند و گرچه درمان کاملی برای اوتیسم وجود ندارد اما با پیگیری موثر و به موقع می‌توان در زندگی مبتلا به اوتیسم تغییرات بزرگی ایجاد کرد.
وی با اشاره به علایم و نشانه‌های این بیماری عنوان می‌کند: تاخیر در تکلم از نخستین نشانه‌های اوتیسم است و گاه ممکن است کودک ابتدا صحبت می‌کند اما سپس مهارت‌های کلامی خود را از دست می‌دهد.
تکرار و حساسیت
جعفری با تاکید بر انجام رفتارها و بازی‌های تکراری به عنوان علامتی از ابتلا به این بیماری عنوان می‌کند: رفتارها و بازی‌های تکراری افراطی می‌تواند به عنوان نشانه‌ای از اوتیسم در نظر گرفته شود.
 

 
این محقق می‌افزاید: تغییر برای چنین کودکی بسیار سخت است و تمایل دارد همه چیز دور و برش سر جای خودش باشد و جابجا نشود و اغلب دیده می‌شود که کودک به برخی اشیاء تمایل و علاقه غیر طبیعی نشان می‌دهد.
وی اضافه می‌کند: ناتوانی در گفتن اسم، برقراری ارتباط چشمی، اجتناب از نوازش و در اغوش گرفته شدن و یا کمک نخواستن نیز می‌تواند از علایم دیگر اوتیسم باشد.
جعفری با ذکر سایر مشخصات این عارضه می‌گوید: حساس بودن به نور، صدا و یا لمس شدن و بی‌توجهی به درد، عادات غذایی عجیب و یا خوردن مواد غیرخوراکی مثل گچ یا خاک از این موارد است.
این کارشناس بیماری‌ها و آسیب‌های اجتماعی همچنین با اشاره به علل بروز اوتیسم بیان می‌کند: اوتیسم اغلب ارثی است اما عفونت‌های ویروسی، مشکلات بارداری، آلودگی هوا و ... نیز در بروز این عارضه نیز می‌توانند موثر باشد.

منبع: فارس