تلاش می‌کنیم تا روایت گر زندگی آزاده، جانباز و هنرمندی باشیم که با شهدا زندگی می‌کند.

به گزارش "حافظ نیوز"، این عکاس خبری با عشق عکاسی می‌کند، هرکجا نام شهیدی است حاضر می‌شود و آرشیوی به‌یادماندنی از تشییع شهدا دارد، بخش‌های دیگری از آلبوم او را حضور در مناطق جنگی پرکرده است.
جانباز آزاده احمدرضا مداح را علاوه بر تمام خبرنگاران و مسوولان فارس، اکثر خانواده‌های شهدا و رزمندگان این استان می‌شناسند.
خوش‌رو و خوش‌برخورد است، انگارنه‌انگار که زخم‌هایی بر پیکر و دردهایی از بیش از چهار سال اسارت را با خود دارد.
تمام آنچه از این عکاس می‌توان جستجو کرد این است:
در تاریخ ۲۴ اردیبهشت ۶۵ در سن ۱۷ سالگی در منطقه بجلیه به اسارت رژیم بعثی عراق درآمده و پس از ۵۱ ماه اسارت در دوم شهریورماه سال ۶۹ همراه با دیگر آزادگان سرافراز به میهن اسلامی بازگشته است.
 از سال 84 به‌صورت حرفه‌ای کار عکاسی را آغاز کرده و بیشتر تلاش وی در این هنر، صرف ترویج فرهنگ ایثار و شهادت در جامعه شده است.
بارها تلاش کردم که با او گفت‌وگویی داشته باشم ولی همه دستاورد من از این اصرار، دل نوشته منتشرشده‌ای بود که از بس در پاسخ خبرنگاران برای مصاحبه گفته بود همه را از حفظ داشت.
سال‌ها است که برای گفت‌وگو با آزادگان و به تصویر کشیدن دوران اسارت آنان تلاش کرده و کمتر موفق به انجام این کارشده‌ام.
 دل نوشته احمد مداح مرا کاملاً مجاب کرد که چرا آنان کمتر سخن می‌گویند.
 البته بازهم سعی می‌کنم، اگرچه طاقت تحمل پیشنهاد این آزاده در دل نوشته فوق را ندارم.
«یکی از دوستان گفت کمی از اسارت برایمان تعریف کن ...
نگاهش کردم.. نگاهم پر از حرف بود... دوست داشتم به او بگویم یک شلنگ آبی بردار و به یک نفر بگو تا با آن شلاقت بزند بعد بیا تا قصهٔ کابل آبی را برایت تعریف کنم تا شاید شمه‌ای از اسارت را درک کنی...»
به بهانه برگزاری نمایشگاهی از آثار عکاسی احمد مداح در محل اداره کل حفظ آثار و نشر ارزش‌های دفاع مقدس فارس ودر حال شرح عکس‌ها برای همرزمان دوران دفاع مقدس توسط وی، تلاش می‌کنم که یک‌بار دیگر باب گفت‌وگو را باز کنم.
حاصل گفت‌وگوی من در این نمایشگاه فقط چند خط زیر است که به‌قول‌معروف، در خانه اگر کس است یک حرف بس است.
*عکس‌های نمایشگاه را از کجا گرفته‌اید؟
بیشتر از کاروان شاهدان بصیر و 94 شهید تازه تفحص شده است که در شهرهای نورآباد، قائمیه، کازرون، فسا، سروستان، خرامه، روستاهای شهیدآباد، شیراز و معراج شهدا تشییع شدند.
*چه موضوعی باعث می‌شود که همه‌جا برای عکاسی با سوژه‌های مربوط به شهدا حاضر باشید؟
حقی که شهدا به گردن ما دارند و اینکه زندگی خود را مدیون خون شهدا می‌دانم مرا عاشق این‌گونه کار کرده است، در یک کلام با شهدا زندگی می‌کنم.