گفتارهای آیت‌الله حائری شیرازی در باب نماز در کتاب «نماز» از سوی دفتر نشر معارف منتشر شد.

به گزارش "حافظ نیوز"، کتاب «نماز» مرحوم آیت‌الله حائری شیرازی(ره) از سوی دفتر نشر معارف روانه کتابفروشی‌ها شد.
کتاب «نماز» مجموعه‌ای از چند گفتار حضرت آیت‌الله حائری شیرازی(ره) درباره نماز و فلسفه و آثار آن است که این اندیشمند به زیبایی، آثار فردی و اجتماعی این عمود خیمه دین را بررسی کرده‌اند.
موضوعاتی که در این کتاب بیان شده است: معنای «ذکر» بودنِ نماز، تفاوت‌ذکر با تلقین و تقلید و القاء، نماز؛ عامل تبدیل ایمان به یقین، نماز برای سلب عادت است، نماز شوینده غفلت‌های اجباری، کارکردهای مختلف ذکر در انسان‌ها، رابطه داخل و خارج نماز، نماز؛ هماهنگ‌کننده اعتقاد و عمل، تفاوت تأثیر نماز و سایر عبادات بر انسان، ریشه‌های عدم حضور قلب در نماز، نماز و ولایت، هدف از جعل ولایت، اقامه نماز است، نماز عامل تحکیم ولایت و ولایت عامل نتیجه‌بخش بودن نماز است، چرا ولایت، «شرط قبولی» نماز و سایر اعمال است؟، کفر به طاغوت؛ مقدمه نماز و خودسازی، نماز و اجتماع، نماز، موجب آگاهی و حرکت درونی و اجتماعی، عناصر اصلی نماز، نماز حافظ تمام فضائل، نماز؛ شکر حاکمیت دین و مایه دوام آن، نماز؛ انتقال از طبیعت به فطرت، نماز دستگاه حراست انسان از فحشا و منکر، چرا اوقات نماز به پنج وقت تقسیم شده است؟ آداب خروج از منزل و ورود به مسجد، خلاصه‌ای از فلسفه اذکار و افعال نماز، بزرگی خدا؛ نخستین یادآوری در نماز، مایه رستگاری بودن نماز، حمد و تمرکز در نماز و…
کتاب «نماز» اثر آیت‌الله حائری شیرازی(ره) در ۱۴۰ صفحه در شمارگان ۳۰۰۰ نسخه با قیمت ۸۰۰۰ تومان توسط دفتر نشر معارف منتشر شده است.
برش هایی از این کتاب :
«انسان مسلمان باید همیشه در حال مبارزه با طاغوت و شیطان خود باشد. محل نماز را هم که محراب گفته‌اند، به این خاطر است که انسان در سنگر مبارزه با شیاطین است. بنابراین، وقتی‌که قبولی همۀ اعمال منوط به قبولی نماز است و محل نمازگزار هم حربگاه انسان و شیطان است، پس زندگی همه‌اش سنگر مبارزه با طاغوت و شیطان است.»
«آیات زیادی وجود دارد که می‌گوید اگر نماز درست شود حکومت، جهاد، زکات، ایثار، وفای به عهد و…، همه از برکت نماز درست خواهند شد و در صورت آسیب‌دیدن نماز، همۀ فضایل از دست می‌روند. اگر همۀ فضایل اسلامی را به دانه‌های تسبیح تشبیه کنیم، نماز یکی از آن‌ها نیست؛ بلکه بند تسبیح است. هریک از این فضایل اگر آسیب ببیند یک دانۀ تسبیح ناقص شده است؛ اما نماز اگر آسیب دید، همۀ دانه‌های تسبیح از دست می‌روند.»
«نماز به انسان معرفت و قُرب می‌دهد، این قُرب باعث می‌شود تا معرفت فرد به قُبح اعمال بد و معرفت او به جلوۀ اعمال صالح زیادتر شود. وقتی معرفت انسان به قُبح سیئه شدید شد، خود این معرفت، انسان را از سیئات بازمی‌دارد. چون نماز قُرب‌دهنده‌ است، انسان را از فحشا و منکر بازمی‌دارد. معنای قُرب این است که انسان به آنچه بینش الهی است، نزدیک شود.»
«نماز کلام خداست و می‌تواند قلب را شفا داده و بیماری‌های انسان را برطرف کند. چه نمازی قدرت چنین کاری دارد؟ نمازی که بر مبنای حُب و عشق و ولایت الهی باشد می‌تواند انسان را هدایت کند. نمازی نماز است که از محبت سرچشمه گرفته و از روی اکراه نباشد و محبت الهی را در دل فزونی دهد.»