نمی دانم کجا راه انقلاب به انحراف کشیده شد که چنین نمایندگانی سر از خانه ملت درآورده اند اما همینقدر می دانم که نمایندگانی اینچنین، عصاره فضائل ملت نیستند...

حافظ نیوز/ سرویس سیاسی نخستین سالهای پیروزی انقلاب اسلامی، مصادف بود با رویشهای بی نظیری که این روزها دل یک ملت برایشان تنگ شده است!
می گویند هنگامی که انقلاب به پیروزی رسید و نهادهایی چون کمیته انقلاب و سپاه پاسداران شکل گرفت، در بسیاری از مواقع خبری از پرداخت حقوق ماهیانه به بسیاری از کارمندان این نهادها نبود.
در ابتدای هر ماه، یک صندوق در محلی مشخص از آن اداره می گذاشتند و مقدار مشخصی از پول را در آن قرار می دادند و بعد می گفتند هرکس، به هر مقدار که نیاز دارد از آن بردارد. و جالب آنکه صندوق همیشه پر از پول بود و انگار پاسدارها و کمیته ای ها اکراه داشتند که از آن پول بردارند و اگر هم بر می داشتند تنها برای گذران زندگی و تامین مخارج و معیشت خود و خانواده شان بود.
و اینچنین بود که انقلاب خمینی در آن سالها به مدد اخلاص پاسداران و کارمندانش، توانست اعتماد یک ملت را به خود جلب کند و در برابر شرق و غرب بایستد و 8 سال در برابر یک جنگ تحمیلی خانمان سوز مقاومت کند.
و اما این روزها...
ملتی که سال 57 انقلاب حسینی اش را به ثمر رساند، سال 78 هم در برابر فتنه گران می ایستد و سال 88 حماسه 9 دی برپا می کند و اگر پس از این نیز نیاز باشد همچنان مدافع انقلاب و آرمانها خواهد ماند. بنابراین ملتی که از آن دم می زنیم تغییر نکرده است اما کارگزارانش هم آیا همچنان همانگونه اند که سال 57 با اخلاص و بی ریا تنها برای خدا کار می کردند؟
در حالی که عموم ملت ایران درامدی بیش از 2 الی 3 میلیون تومان در ماه ندارند، یک نماینده بهارستان مصاحبه می کند و می گوید: ”حقوق 5 میلیونی که الان میگیرم، بسیار اندک است و اگر در دانشگاه می ماندم هیچ کاری هم که نمی کردم 10 میلیون می گرفتم! چقدر برای اسلام مجانی کار کنیم؟!“
نمی دانم کجا راه انقلاب به انحراف کشیده شد که چنین نمایندگانی سر از خانه ملت درآورده اند اما همینقدر می دانم که نمایندگانی اینچنین، عصاره فضائل ملت نیستند و نمی توان و نباید آنها را نماد استحاله فرهنگی و عقیدتی رای دهندگان به حساب آورد بلکه تنها باید به این اعتراف تلخ بسنده نمود که در روزگار کم کاری و غفلت بزرگ حزب اللهی ها و فاصله گرفتنشان از خاستگاه مردم و بی توجهی شان به مطالبات مردم، عده ای گندم نمای جو فروش پیدا می شوند که به مردم امید دروغین می دهند و دروغشان را تَکرار می کنند و باعث ورود برخی ها به مجلس می شوند که گفتارشان هیچ قرابتی با آرمانهای انقلاب اسلامی ندارد. در این میان، برای بازگشت به روزهای خوش دهه 60، باید طرحی نو درانداخت و بار دیگر با مردم یکی شد تا این قطار به ریل خویش بازگردد...