12 دانش‌آموز نخبه هرمزگانی در جاده‌های فارس جان خود را از دست دادند. خبری تلخ و البته تکراری! انقدر تکراری که گویی به شنیدن این جنس اخبار در استان عادت کرده‌ایم و به زودی این خبر نیز همانند خبر واژگونی اتوبوس سربازان وظیفه و کشته شدن بسیاری از آنها در کمتر از یک سال پیش و یا خبر جان باختن صدها نفر در جاده‌های فارس در طول سال، فراموش می‌شود.

به گزارش "حافظ نیوز"، 12 دانش‌آموز نخبه هرمزگانی در جاده‌های فارس جان خود را از دست دادند. خبری تلخ و البته تکراری! انقدر تکراری که گویی به شنیدن این جنس اخبار در استان عادت کرده‌ایم و به زودی این خبر نیز همانند خبر واژگونی اتوبوس سربازان وظیفه و کشته شدن بسیاری از آنها در کمتر از یک سال پیش و یا خبر جان باختن صدها نفر در جاده‌های فارس در طول سال، فراموش می‌شود. 
اما آنچه که فراموش نمی‌شود و اصلا دیده نمی‌شود، آمار مجروحان حادثه است. بسیاری از مجروحان و آسیب‌دیدگان این حادثه، باید با آسیب‌های جبران‌ناپذیری مثل قطع عضو و یا قطع نخاع تا آخر عمر دست و پنجه نرم کنند و همه اینها در کنار آسیب‌های روحی و روانی ناشی از این اتفاق است.
اما پس از این حادثه ناگوار، همانند همه حوادث دیگر از این جنس، فلان نهاد دولتی همه امکاناتش را برای رسیدگی به حال مجروحان حادثه بسیج می‌کند و آن دیگری خبر اعزام بالگردهایش به منطقه را مخابره می‌کند؛ رئیس مجلس و برخی مسئولین ارشد دیگر پیام تسلیت می‌دهند و برخی مسئولان دولتی نیز به محل حادثه می‌آیند و نهایتا همانگونه که در عکس ذیل مشاهده می‌شود، با گل و شیرینی بر سر بالین مجروحان حاضر می‌شوند تا به افکار عمومی بگویند همه چیز تحت کنترل است و بحران برطرف شده غافل از اینکه اینطور نیست! 
دریغ از ذره‌ای شرمندگی و خجالت در چهره مسئولین! دریغ از یک عرض پوزش نمادین به ساحت ملت! دریغ از یک استعفای مصلحتی! چند هزار تصادف دیگر باید در جاده‌های این استان و بلکه کشور رخ دهد و چند هزار خانواده دیگر باید به سوگ بنشینند تا مسئولان فکری به حال رانندگان و جاده‌ها بکنند؟  
 هر کس نداند، پلیس راهور فارس خوب می‌داند که بیشترین سوانح و تلفات جاده‌ای تنها در برخی نقاط خاص از راه‌های مواصلاتی استان و آن هم در برخی ساعت‌های خاص رخ می‌دهد. 
با این حال معلوم نیست چرا از اصلاح مهندسی نقاط حادثه‌خیز راه‌های مواصلاتی استان خبری نیست؟ معلوم نیست چه اصراری هست که اغلب اتوبوس‌های مسافربری، از ساعت ۱۶ تا ۲۳ حرکت خود را به سمت مقصد آغاز ‌کنند! مگر صبح زود نمی‌شود به سمت مقصد حرکت کرد؟! 
همه این موارد نشان می‌دهد می‌توان با برنامه‌ریزی و مدیریت صحیح، جان هزاران نفر را در طول سال از مرگ و یا آسیب‌های جبران ناپذیر روحی و جسمی نجات داد اما وقتی نه برنامه‌ریزی صحیحی وجود دارد و نه مدیریت و نظارت مطلوب، باید جای آن را با نمایش اعزام بالگرد به منطقه و یا آمدن وزیر و وکیل و استاندار به محل حادثه پُر کرد!