آنچه که امروز بیش از هرچیزی دیگری در خصوص پرداختن به رخ دادهای اجتماعی، همچون ماجرای بنیتای 8 ماهه و آتنا اصلانی 7 ساله، مهم خواهد بود، دور شدن از فضای احساسی است. اگرچه پرداختن به مسائل احساسی، در حوادثی این چنینی، امری طبیعی محسوب می شود اما حل مسئله را در پی ندارد.

به گزارش "حافظ نیوز"،  با گسترش وسایل ارتباط جمعی اگرچه انتشار خبرها و حواشی پیرامون آن،  با سرعت زیادی صورت می‌گیرد و شهروند خبرنگاران، در حال رقابت با خبرنگاران رسمی رسانه ها هستنند؛ اما همچنان مراجع رسمی خبری، می‌توانند به عنوان به یک خبر، خط دهی کنند؛ لذا یکی از ابعاد حوادث اخیر، لزوم توجه در انتشار خبرهاست. انتشار خبر بنیتا و آتنا و یوسف و ... هرچند دردناک است، اما پرداختن به آن نیازمند ظرافت های خاصی است. آنچه که در روزهای اخیر شاهدش بودیم، انتشار اخباری است که به درد مردم می افزاید. یکی از تبعات انتشار خبرهای مشابه، همچون قتل، تجاوز و دزدی کودکان، گسترش بی اعتمادیاست، که پس از انتشار این خبرها، در بین مردم بوجود می آید.

اعتماد اجتماعی، مهمترین سرمایه یک جامعه
اعتماد اجتماعی را می توان مهمترین سرمایه یک جامعه تلقی کرد که حفظ آن به منزله حفظ یک جامعه است. اگرچه سرعت در انتشار خبر، امری مهم و ضروری به شمار می رود ولی توجه به ظرافت های آن، که موجب از بین رفتن این اعتماد نشود، امری مهم تر محسوب می شود. به عنوان مثال در حادثه تروریستی مجلس، شبکه خبر کوشید تا با کم کردن ابعاد حادثه تاحدودی از نگرانی مردم کم کند اما با عقب افتادن از شبکه های اجتماعی، مرجعیت شبکه خبر در بین مردم کاسته شد.

بررسی نمونه های مشابه در کشورهای دیگر
نگاهی به حوادث رخ داده مشابه در کشورهای دیگر نشان می‌دهد که، تیم های خبری، در بازنمایی آنچه که رخ داده است، نقش مهم و اساسی دارند و به دنبال آن هستند تا با چیدمان درست پازل یک خبر، عواقب آن را پیش بینی و خنثی کنند. حوادث تیراندازی در مدارس آمریکا همچون ویرجینیا،سندی هوک و ... می تواند نمونه ی خوبی برای این بحث باشد. با نگاهی به تصاویر این حادثه می توان دریافت که رسانه های خبری، در عین حال که اتفاقات این حادثه را پوشش می دهند، به دنبال این هستند تا از نگرانی مردم کم کنند. 
رسانه ها با انتشار تصاویر از بالا و بدون نمایش تصاویر فوت شدگان، نمایش حضور پلیس و نیروهای امدادی در محل حادثه و در نهایت نشان دادن فرزندان نجات یافته در کنار پدر و مادر؛ که البته همراه است با سرعت انتشار خبر، هم مرجعیت خود را حفظ کرده اند و هم از ابعاد منفی حادثه کاسته اند.
تصاویر زیر، بخشی از تصاویر موجود از حوادث تروریستی در آمریکاست؛




از خفاش شب تا بنیتا و آتنا
داستان بنیتا و آتنا، اگرچه دردناک و تاسف آور است، اما امروز تبدیل به مصادیق شده است که موجب می شود تا افراد نتوانند به هم اعتماد کنند. البته این مسئله مسبوق به سابقه است. در گذشته، پرداخت ماجراجویانه به مسئله خفاش شب، موجی از نگرانی را در بین مردم رقم زده بود. زن ها احساس امنیت نمی کردند و احساس شان بر این بود هر راننده خودرویی، ممکن است که خفاش شب باشد. در واقع مردمی که با پیش فرض اعتماد به یکدیگر وارد جامعه می شوند بر اثر انتشار خبرهایی این چنینی، تا مدت ها اعتمادشان را به یکدیگر از دست می دهند.
صادق مرادی و محمد بیجه، نیز نمونه های دیگری بودند که بر این این بی اعتمادی اجتماعی، افزودند.

وظیفه رسانه ها چیست؟
آنچه که امروز بیش از هرچیزی دیگری در خصوص پرداختن به رخ دادهای اجتماعی، همچون ماجرای بنیتای 8 ماهه و آتنا اصلانی 7 ساله، مهم خواهد بود، دور شدن از فضای احساسی است. اگرچه پرداختن به مسائل احساسی، در حوادثی این چنینی، امری طبیعی محسوب می شود اما حل مسئله را در پی ندارد. شاید ورود دستگاه های فرهنگ سازی، همچون صداو سیما در این مسئله بتواند راهگشا باشد. پرداختن اجتماعی به حوادثی از این دست، برای خبرگزاری صدا و سیما به عنوان تنها مرجع رسمی انتشار خبر، باید مهم باشد تا موج سواری احساسی بر روی خبری که برای مردم مهم شده است.
اگر این موج بی اعتمادی در بین مردم گسترش پیدا کند، مفاهیمی همچون کمک به هم نوغ، ایثار، گذشت  مفاهیم خود را از دست می دهند و جامعه را به سوی یک پرتگاه سوق می دهند.
برخی عدم دسترسی به اطلاعات را علت اصلی این مسئله می دانند. اگر برای رسانه ها کارکرد آگاهی بخشی و فرهنگ سازی را در نظر بگیریم، آنها میتوانند با دسترسی به اطلاعات آماری، گام موثری در جهت کاهش آسیب های اجتماعی از این دست بردارند.