طی روزهای گذشته، رسانه ها و کارشناسان بسیاری درباره حملات تروریستی تهران سخن گفته اند اما در این مقال، قصد داریم به برخی نکات کمتر اشاره شده بپردازیم...

به گزارش "حافظ نیوز"،چهارشنبه 17 خرداد، یکی از تلخ ترین روزهای ملت ایران طی سالهای اخیر بود. روزی که داعش با استفاده از 5 نفر از عناصر جنایتکار خود، به مجلس شورای اسلامی و حرم مطهر امام خمینی حمله کرد و خون پاک 22 نفر از هموطنانمان را بر زمین ریخت و بیش از 50 نفر را مجروح کرد. طی روزهای گذشته، رسانه ها و کارشناسان بسیاری درباره حملات تروریستی تهران سخن گفته اند اما در این مقال، قصد داریم به برخی نکات کمتر اشاره شده بپردازیم:

1- ملیت همه تروریستهایی که به پایتخت حمله کردند، ایرانی بوده است. به عبارت صحیحتر، داعش برای اقدام علیه امنیت ملی جمهوری اسلامی از بیرون مرزها اقدام به اعزام نیرو نمی کند بلکه در برخی مناطق کشور که زمینه تبلیغ تفکر تکفیری وجود دارد، اقدام به یارگیری و تربیت نیرو می کند. این مسئله خود نشان می دهد چه غفلت بزرگی در خصوص نظارت و کنترل بر مدارس، مبلغان و فعالیت های تبلیغی وهابیون و سلفی ها در مناطق اهل سنت نشین کشور صورت گرفته است. تفکر وهابیت شمشیر دو لبه ای است که یک لبه آن بر روی شیعیان و لبه دیگر بر روی اهل سنت کشیده می شود و تنها راه مقابله با آن، اقدام همزمان موثر فرهنگی و اجتماعی از یک
سو و رفع محرومیت و اشتغالزایی از سوی دیگر در این مناطق است.
مناطقی از سیستان و بلوچستان و کردستان طی همه این سالها جزء مناطق نا امن در کشور محسوب شده اند و تنها دلیل آن، محرومیت و فقر شیوع یافته در بافت این مناطق بوده است که زمینه برای پذیرش تفکر تکفیری از سوی جوانان این مناطق را فراهم می کند. بنابراین یکی از مهمترین اقدامات برای ایجاد امنیت پایدار، ایجاد اشتغال و رفاه نسبی در این مناطق است.

2- اقدامات تروریستی همواره بر بستر گسلهای اجتماعی و سیاسی روی می دهد. هنگامی که بر اثر پدیده ای مثل انتخابات، فضای چند قطبی در سطح سیاسی جامعه ایجاد شود و در ادامه، این چند دستگی به عرصه ها و طبقات اجتماعی نیز منتقل شود، بستر برای اقدامات تروریستی گروه های معاند با ملت فراهم می شود چرا که از یک سو، با اقدامات تروریستی هدفمند می توان گسلهای اجتماعی و سیاسی موجود را عمیق تر کرد و از سوی دیگر، در چنین مواقعی دستگاه های امنیتی و نظارتی در کمترین سطح از آمادگی خود قرار دارند.

3- همچنین تجربه تاریخی نشان داده است هر زمان که مسئولان سیاسی کشور، نهادهای امنیتی و پاسدار انقلاب را مورد هجمه قرار داده و آنها را در معرض اتهامات و تخریب های گوناگون قرار داده اند، زمینه برای انجام اقدامات ضد امنیتی فراهم شده است چرا که این قبلی اقدامات، در واقع چراغ سبزی است به عوامل ضد انقلاب که از این بستر، برای ایجاد ناامنی و تزریق ”عدم احساس امنیت“ به لایه های مختلف اجتماع استفاده کنند.

جمع بندی: حادثه تروریستی 17 خرداد یک زنگ خطر جدی است که نشان می دهد اگر تنها به دستگیری عوامل فعال این جریان مخرب در کشور و انهدام تیم های تروریستی بسنده شود و نسبت به شناسایی عوامل و ریشه های پیدایش و رفع موثر آن، غفلت صورت بگیرد این حوادث می تواند مجددا در ابعاد وسیعتری تکرار شوند.