در شرایطی که ادبیات محاوره ای مسئولان با اصحاب رسانه هر روز تندتر و سخیف‌تر می‌شود آیا فضای مطالبه‌گری و نقد شکل خواهد گرفت؟

گزارش "حافظ نیوز"، سرویس فرهنگی مدتی پیش وزیر راه و شهرسازی به خبرنگار زن یکی از رسانه ها، بی‌احترامی و هتک حرمت کرد و میکروفون وی را به زور گرفت. چه آنها که موافق دولت بودند و چه آنها که مخالف و منتقد دولت بودند، با این "پدیده" سیاسی و جانبدارانه  برخورد کردند تا در اقدامی تقریبا مشابه این بار نوبت وزیر بهداشت و درمان دولت بشود تا در پاسخ به سوال خبرنگار روزنامه قدس که در باره افتتاح یک بیمارستان و حساب ملی سلامت پرسشی مطرح کرده بود، بانهایت ... پاسخ دهد که : " روزنامه شما یک روزنامه سیاسی شده، از پول امام رضا خرج می‌کند و سیاست‌هایش علیه امام رضا است... شما مگر مزدورید؟ هر چرتی را که به شما می‌دهند نباید بپرسید، آدم از گرسنگی بمیرد بهتر از این است که برای این روزنامه‌کار کند. "

اگر اصحاب رسانه در مواجهه با چنین "پدیده"هایی همچنان بخواهند نگاه سیاسی داشته باشند و موافقت یا مخالفتشان تنها رنگ و بوی جانب‌داری سیاسی داشته باشد و یا به فلان مسئول همسو با تفکرشان حق بدهند که به فلان خبرنگار و رسانه منتقد یا مخالف بی احترامی کند و هتک حیثیت کند، در این صورت این نگاه بالا به پایین و ارباب و رعیتی به زودی بین دیگر مسئولان نیز رواج میابد و دیگر رسانه اصلاح‌طلب و اصولگرا نیز نخواهد شناخت.

مگر قرار نبوده است که رسانه ها پلی دو سویه باشند میان مردم و مسئولان که با زبانی صریح و قلمی قاطع و منطقی از حاکمان مطالبه گری کنند؟ در شرایطی که ادبیات محاوره ای مسئولان با اصحاب رسانه هر روز تندتر و سخیف‌تر می‌شود آیا فضای مطالبه‌گری و نقد شکل خواهد گرفت؟
با تداوم چنین فضایی و سکوت مرگ‌بار اصحاب رسانه،دیر زمانی نخواهد بود که لایحه ای از دولت به مجلس برود که هرکس در جلسه‌ای سوالی مطرح کند، به بهانه بر هم زدن نظم جلسه با مجازات 6 ماه تا 2 سال‌ حبس روبرو می‌شود!‌
مگر چنین طرحی از سوی دولت در دستور کار مجلس نیست؟