چرا برخی ها حق دارند از سر سفره انقلاب لقمه های بزرگتر از دهان و حق و سهم خود بردارند و بقیه ملت هم باید تنها نظاره گر صحنه باشند؟

یکی از نقاط قوت و حائز اهمیت مناظرات انتخاباتی، برملا شدن حقایق و افکار و رویکردهای کاندیداها در این ایام است؛ کاندیداهایی که معمولا در سخنرانی ها و نطق هایشان، ویترینی زیبا از خود به نمایش می گذارند و مردم را نسبت به رویکردهای اصلی خود بی خبر می گذارند. اما مناظرات انتخاباتی، فرصت کم نظیر و بلکه بی نظیری است تا مسئولان از واقعیت خود بی پرده با مردم سخن بگویند.
یکی از این دست موارد، در مناظره دوم نامزدهای انتخابات ریاست جمهوری اتاق افتاد. جایی که دولت تدبیر و امید مورد پرسش و اعتراض قرار گرفت که چرا دختر یکی از وزرا، در کار واردات عظیم پوشاک و لباس است و جهانگیری نامزد اصلاح طلب ریاست جمهوری در پاسخ گفت یک دختر فوق لیسانس بیکاری بوده است که می خواسته شغلی داشته باشد و به او کمک شده است در کار واردات لباس وارد شود! چقدر این جملات شبیه آن جمله معروف دختر یکی از نجومی بگیرهای دولت تدبیر و امید است که می گفت ما فقط سهممان را از سفره انقلاب برداشته ایم!
سوال اساسی امروز این است که چرا بقیه مردم عادی جامعه که پدرشان وزیر نیست نمی توانند در کار واردات لباس و پوشاک وارد شوند؟
و چرا برخی ها حق دارند از سر سفره انقلاب لقمه های بزرگتر از دهان و حق و سهم خود بردارند و بقیه ملت هم باید تنها نظاره گر صحنه باشند؟
این دست موارد، درواقع چیزی نیست جز آوار شدن اشرافیت بر سر مفهوم مقدس جمهوریت و عدالت، همان مفاهیمی که برای تحقق آنها این انقلاب برپا شد و صدها هزار شهید و جانباز در راه تثبیتش نثار شد. واینک در آستانه چهل سالگی انقلاب گویا به اول خط بازگشته ایم! روز از نو و اشرافیت عده قلیلی ویژه خوار از نو!
آیا اشرافیت نوظهور امروز که گریبان ملت را گرفته است در آخر اردیبهشت ماه با انتخاب اصلح به انتها می رسد؟