می گفتند دیگر تمام شد و از دو سه نفر باقیمانده از نسل حاتمی کیاها که بگذریم، مجددا سینما خواهد بود و همان گفتمان غالب همیشگی اش که یکی به نعل اپوزسیون می زند و یکی به میخ روشنفکری!

حافظ نیوز/ سرویس فرهنگی می گفتند دیگر تمام شد! اصلا جای انقلابی ها در سینما و بر پرده نقره ای آن نیست. آن ها هم که دم از انقلاب زدند و آثاری خلق کردند، مثل مخملباف خیلی زود فهمیدند راهشان اشتباه است و رفتند و دیگر به این مسیر باز نگشتند.
ته قصه اما دو سه نفر می مانند مثل ابراهیم حاتمی کیا که آن ها هم مرتبا گفتمانشان را در فیلم هایی که می سازند تکرار می کنند و البته همان ها هم دیگر تکرار پذیر نیستند.
هنوز هم می گویند از دو سه نفر باقیمانده از نسل حاتمی کیاها که بگذریم، مجددا سینما خواهد بود و همان گفتمان غالب همیشگی اش که یکی به نعل اپوزسیون می زند و یکی به میخ روشنفکری!
و با خیلی چیزها در این کشور سر سازگار ندارد اما خب! ملاحظه می کند.
اما این روزها، سینمای ملی ما با پدیده هاو به عبارت صحیح تر با رویش های جدیدی مواجه است.
از نرگس آبیار و فیلم های ارزشمندش چون ”شیار 143“ و ”نفس“ که بگذریم، به پسرک پر شر و شور حاج کاظم  در آژانس شیشه ای می رسیم؛ بهروز شعیبی که حالا دیگر یکی از مردهای سینمای ایران است و با پرده نشینش در تلویزیون و سیانور در سینما خوش درخشید و حالا نوبت محمد حسین مهدویان است.
پدیده ای عجیب در سینمای ملی ما که سال گذشته با ”ایستاده در غبار“ نشان داد هنوز هم می شود فیلم ارزشی ساخت که هم خوش ساخت باشد و هم فاخر، هم جایزه ببرد و هم خوب بفروشد.
و حالا نوبت ماجرای نیمروز محمد حسین مهدویان بر روی پرده های نقره ای سینماست.
بسیاری، ”ایستاده در غبار“ را تنها یک اتفاق احتمالا غیر قابل تکرار می دانستند اما مهدویان با ”ماجرای نیمروز“ نشان داد نه فیلمش، بلکه خودش یک اتفاق احتمالا غیر قابل تکرار است.
این مهم نیست که این روزها فیلم های روحوضی برای اکران به فیلم هایی چون ماجرای نیمروز ترجیح دارند، بلکه مهم این است امثال این فیلم با همان اندک سالن هایی که در اختیار دارند هم خوب می فروشند و حالا این فیلم به مرز 2 میلیارد تومان فروش نزدیک می شود.