مسئولان امر درست متوجه شده اند؛ آرامگاه موسوم به کورش در حال تبدیل شدن به یک معضل فرهنگی و اجتماعی است اما راهکار آن، این نیست که بیاییم و حرمت شهید گمنام را خدشه دار کنیم...

حافظ نیوز/ سرویس فرهنگی طی روزهای گذشته، طرح تشییع و تدفین دو شهید گمنام تازه تفحث شده هشت سال دفاع مقدس در محوطه سایت جهانی پاسارگاد(موسوم به مقبره کورش) در فضای مجازی و رسانه ای استان فارس و کشور مطرح شده است که علیرغم اینکه این مطلب، از سوی مراجع رسمی ذیصلاح به عنوان یک برنامه قطعی اعلام نشده و حتی اخباری مبنی بر لغو آن نیز منتشر شد، با این حال ذکر چند نکته مهم در این باره ضروری به نظر می رسد:
1- تشییع و تدفین شهدا در اقصی نقاط کشور نشان داده که این ستاره های آسمانی، هرجا که باشند راه خودشان را باز می کنند و تو چه بخواهی و چه نخواهی، با شهید گمنام همراه و همدل می شوی! این را می شود از دانشگاه هایی که میزبان شهید گمنام بوده اند به نیکی دریافت کرد.
به قیافه و شکل ظاهری بسیاری از دانشجویانی که زیر تابوت شهید گمنام را می گیرند، آن را با شور و حال تشییع می کنند، با چشمانی اشکبار به خاک می سپارند و در روزها و ماه ها و سال های بعد هم همیشه حرمت قبر شهید را حفظ می کنند و مزارش را هیچگاه خلوت باقی نمی گذارند می شود فهمید حساب شهید و شهادت به ویژه این ستاره های گمنام با همه چیز و همه کس فرق دارد.
شهید راه خودش را باز می کند و به اذن خدای متعال، در مقام مقلب القلوب است اما همین شهید، حرمتی دارد که باید آن را به هر قیمت حفظ کرد.
2- محوطه جهانی پاسارگاد و قبر موسوم به کورش، بر اثر بی غفلتی مسئولان و متولیان امر و حتی در برخی مواقع، سکوتِ تداعی کننده همراهی امروز تبدیل به پاتوق قشری خاص و محدود شده است.
هر ساله در یک تاریخ جعلی، جمعی از افراد فِرَق ضالّه و جوانان فریب خورده به همراه مردمی که برای تفریح و یا تماشا می آیند، در محوطه جهانی پاسارگاد جمع می شوند، شعارهایی سر می دهند و نهایتا یک روز بعد هم این مجموعه تاریخی به حالت عادی خود باز می گردد تا سال آینده که همین مراسم با حواشی و جمعیت بیشتری تکرار شود!
3- مسئولان امر درست متوجه شده اند؛ آرامگاه موسوم به کورش در حال تبدیل شدن به یک معضل فرهنگی و اجتماعی است که باید برای مهار آن فکری کرد اما قطعا راهکار آن، این نیست که بیاییم و حرمت شهید گمنام را خدشه دار کنیم و آن را به گمان اینکه حال و هوای فرهنگی این مجموعه را تغییر می دهد و راه خودش را باز می کند در این مجموعه به خاک بسپاریم.
به خاک سپردن شهید گمنام در منطقه ای که پاتوق فرقه های ضاله و برخی جوانان فریب خورده شده، تنها به ایجاد و تشدید یک دوقطبی نگران کننده خواهد انجامید که در یک سو شهید گمنام و حرمتش ایستاده و در سوی دیگر، عده ای سینه چاک آرامگاهی می شوند که معلوم نیست اصلا متعلق به کوروش است و در کوس ملی گرایی و دفاع از هویت تاریخی خواهند دمید و آنگاه، مسئولان درخواهند یافت درگیر بحران بزرگتری شده اند!
بحرانی خودساخته که دیگر راه حل فرهنگی نیز نخواهد داشت!
4- شهید گمنام را باید در جای جای این مرز و بوم به خاک سپرد و از مظلومیت و حرمتش برای نسل جوان سخن گفت؛ محوطه جهانی پاسارگاد نیز از این امر قطعا استثنا نیست اما زمانی این اتفاق باید بیفتد که این مکان، در برخی مواقع خاص دیگر پاتوق نااهلان نباشد و در غیر این صورت، هر لحظه باید نگران باشیم شهیدی که همه ما هویت، استقلال و امنیتمان را مدیون فداکاری او هستیم، در این مکان مزار مقدسش مورد بی احترامی قرار گیرد.
و فراموش نکنیم:
 ز خون هر شهیدی لاله ای رَست
مبادا روی لاله پا گذاریم!