اگر تصور کنیم در کلانشهر شیراز حادثه مشابهی رخ دهد تبعات آن چیست و چه تعداد از هموطنانمان قرار است در آن جان خود را از دست بدهند؟

حافظ نیوز/ سرویس اجتماعی "پلاسکو" نام نخستین ساختمان مدرن و مرتفع تجاری تهران بود که در روز پنج‌شنبه ۳۰ دی ۱۳۹۵ پس از ۵۴ سال از زمان ساخت بر اثر آتش‌سوزی فرو ریخت و ۵۹۰ واحد تجاری در آن نابود شد.
ساختمان پلاسکو درحالی بعد از ۳/۵ ساعت سوختن، فروریخت که هنوز تعداد زیادی آتش‌نشان درحال مهار آتش‌سوزی، در بیرون و داخل ساختمان بودند و بدین ترتیب، فاجعه ای بسیار بزرگ رقم خورد که در طی آن، قریب بیست نفر جان خود را از دست داده و حدود چهار هزار خانواده از نان خوردن افتادند. فاجعه ای که به نقل از یکی از رسانه های ترک زبان، 11 سپتامبر ایران بود بدون آنکه هواپیما و یا تروریستی در کار باشد.

مقصران اصلی فاجعه پلاسکو چه کسانی هستند؟
آنگونه که رهبر معظم انقلاب در پیام تسلیت این فاجعه بیان کردند، در حال حاضر همه­‌ی تلاشها باید برای نجات جان گرفتارشدگان جهت­‌دهی شود و رسیدگی به علل حادثه مسأله­‌ی بعدی است. با این حال، در شرایطی که قریب سه روز از این حادثه گذشته و عملیات آواربرداری تا 50 درصد پیشرفت فیزیکی داشته، جا دارد به جهت جلوگیری از وقوع فجایع مشابه به ریشه ها و مقصران اصلی این حادثه پرداخته شود.
1- نخستین مقصر این فاجعه شورای شهر تهران است. آنچنان که قالیباف شهردار تهران با انتشار اسنادی بیان کرده، تاکنون چندین اخطار در خصوص غیر ایمن بودن این ساختمان به مالکان آن داده شده و گویا شهرداری تهران قصد داشته این ساختمان را پلمب کند اما با مخالفت شورای شهر تهران مواجه می شود. بنابراین، شورای شهر تهران اگر در جلوگیری از پلمب شدن این ساختمان نقش موثر داشته بی شک نخستین مقصر این فاجعه است.
2- شهرداری تهران در صورتی که نسبت به ناایمن بودن این ساختمان آگاهی کافی داشته و احتمال خطر و بروز فاجعه را متصور بوده، بدون حکم شورای شهر تهران نیز باید قاطعانه به مساله ورود می کرد و با به جان خریدن انتقادات جلوی برو این حادثه را می گرفت.
3- سومین مقصر این ماجرا، مردمی هستند که پس از وقوع این حادثه به محل صحنه هجوم برده و با تجمع غیر منطقی در آنجا و سِلفی گرفتن های بی مورد، مانع از رسیدن عوامل امدادی در زمان مناسب شدند. این تجمع خارج از حد تصور و غفلت از اینکه این حضور بی موقع می تواند جان افراد زیر آوارمانده را به خطر بیاندازد، نشان از نقصی آشکار در فرهنگ عمومی کشور دارد که باید پیش از آنکه تبعات ناگوارتری از خود به نمایش بگذارد، فکری برای آن کرد.
4- چهارمین مقصر اصلی این ماجرا، باز هم مردم هستند. مردمی که نه یک مدیر شهری و نه یک کارشناس خبره شهرسازی و نه یک متخصص امور مربوط به اداره یک کلانشهر را، بلکه یک کشتی گیر و یک خواننده و یک وزنه بردار و یا افرادی که صرفا سیاسی هستند را به شورای شهر می فرستند تا این اشخاص ناآشنا به مدیریت شهری، برای قریب ده میلیون ساکن کلانشهر تهران تصمیمات حیاتی بگیرند.
5- دست آخر باید به امکانات و وسایل اطفای حریق در کلانشهری مثل تهران نیز اشاره کرد. هنگامی که عکسهای این فاجعه در فضای مجازی منتشر گردید، نخستین واکنش بسیاری از رسانه های خارجی این بود که چرا آتشنشانان ایرانی با وسایلی اینچنین ابتدایی به اطفای حریق مشغولند! بنابراین عدم بروزبودن وسایل آتشنشانی پایتخت نیز مسئله مهم دیگری است که در افزایش تبعات این حادثه نقش داشته است.

پلاسکوهای شیراز کدام اند؟
اگر تصور کنیم در کلانشهر شیراز حادثه مشابهی رخ دهد تبعات آن چیست و چه تعداد از هموطنانمان قرار است در آن جان خود را از دست بدهند؟ هم اکنون بسیاری از ساختمان های اداری و آموزشگاه های شهر شیراز، در شرایط بسیار نا ایمنی بسر می برند که پایش سازمان آنشنشانی شیراز از ساختمان های عمومی شهر نیز موید همین مسئله است. زلزله و یا حوادث طبیعی و یا اتصال سیم های برق قدیمی، همه از جمله مواردی هستند که نشان می دهند در زیر پوست این شهر، پتانسیل رقم خوردن حوادثی چون پلاسکوی تهران بسیار محتمل است؛ حوادثی که پیش از وقوع، باید برای آن چاره جویی کرد.
پایگاه خبری تحلیلی "حافظ" در همین ارتباط، طی روزهای آتی با نمایندگان شورای شهر و رئیس سازمان آتش نشانی شیراز به گفتگو خواهد نشست.