: قهرمان سازی از مجرمان امنیتی یکی از ماموریت های مشخص جریانات رسانه ای معاند است؛ اما سوال اینجاست که نقش جبهه رسانه ای انقلاب در تشریح وتوضیح ابعاد مبهم اتفاقاتی از این دست چیست؟

به گزارش "حافظ نیوز"       سرویس سیاسی  بعضی وقتها، در عالم سیاست اتفاقاتی می افتد که هضمش برای نظاره گران تحولات اجتماعی بسیار سخت است.
فرض کنید در کشور، اشخاصی پیدا شوند که پشتیبان عناصر و مهره های داعش در کشور باشند. داعشی که امروز درباره تروریستی بودن آن، در کل جهان اسلام و جهان غرب اتفاق نظر وجود دارد و نمونه بی بدیلی از توحش و جنایت را در عصر حاضر به نمایش گذاشته است. اما گاهی اوقات، عدم شفافیت قضایی و عدم تشریح مسئله برای مردم، سبب می شود یک حامی رسمی داعش در کشور و یا یک مجرم خطرناک امنیتی، به دلیل همین سکوت و عدم شفافیت قضایی توسط رسانه های معاند، تبدیل به یک قهرمان ملی می شود که برایش در شبکه های اجتماعی "هَشَتگ" می سازند و در یک لحظه، ناگهان می بینی خیل انبوهی خواستار آزادی بیقید و شرط چنین اشخاصی می شوند!
قهرمان سازی از مجرمان امنیتی یکی از ماموریت های مشخص جریانات رسانه ای معاند است؛ اما سوال اینجاست که نقش جبهه رسانه ای انقلاب و صدا و سیما و سخنگوی قوه قضائیه و ... در تشریح وتوضیح ابعاد مبهم اتفاقاتی از این دست چیست و رسانه های همسو با آرمانهای انقلاب در زمین های بازی مشابه، دقیقا به چه کاری مشغول هستند؟
مسلما بسیاری از کسانی که این روزها، عکسهای فلان مجرم امنیتی و همسرش را "لایک" می کنند و خواستار آزادی بی قید و بند او می شوند، نمی دانند جرم وی چیست و چرا به زندان افتاده؛ و در نقطه مقابل رسانه های ضد انقلاب از همین خلاء رسانه ای وعدم توجیه افکار عمومی استفاده کرده استفاده کرده و از چنین فردی قهرمانان ملی می سازند.
دردآورتر اینکه بعضی وقتها، می بینی پای بازیگران مشهور سینما و تلویزیون نیز به ماجرا باز می شود و این افراد مشهور، شهرتشان را به پای یک مجرم امنیتی می ریزند. قطعا این افراد مشهور نیز در چنین فضای مسمومی بازی خورده اند اما سوال اساسی این است که این بازی خوردن ها و این عدم شفافیت رسانه ای تا کی و کجا ادامه خواهد یافت؟
چرا طی چهار دهه گذشته، برای این پاشنه آشیل شفاف و واضحی که نظام اسلامی از بابت آن ضربه خورده، راه حلی اندیشیده نشده و آسیب هایی از این دست مرتبا درباره مجرمان امنیتی مختلف تکرار می شود؟
شاید یک دلیل این اتفاق، این است که کارکردهای رسانه به لحاظ روانی و تاثیرگذاری بر افکار عمومی، آنچنان که مورد استفاده غرب قرار گرفته مورد استفاده جریانات رسانه ای انقلاب اسلامی قرار نمی گیرد.
بنابراین حداقل انتظاری که از صدا و سیما و جبهه رسانه ای حامی انقلاب اسلامی (البته اگر وجود خارجی داشته باشد!) می رود این است که در برخورد با مواردی که پس از این رخ خواهد داد، دست برتر را داشته باشند و صرفا به اقدامات پدافندی بسنده نکنند.