بد نیست برای ثبت در حافظه تاریخی ملت هم که شده، مروری بر چگونگی تصویب برجام در مجلس و رفتار متقابل آمریکائیها در قبال آن بیاندازیم.

حافظ نیوز/ سرویس سیاسی از قدیم گفته اند پیروزی هزاران مدعی دارد و شکست مثل فرزند سر راهی است که هیچکس حاضر نیست مسئولیت آن را بپذیرد!
حکایت این روزهای برجام نیز همین گونه است. روزهایی بر این ملت گذشت که همه با تصور اینکه "برجام" نجات دهنده اقتصاد و صنعت و سیاست خارجی ایران خواهد بود، تلاش می کردند تا افتخار آن را به نام خود ثبت کنند اما حال که برجام به خانه آخر خود رسیده و همگان نیز دریافته اند که ”خسارت محض“ بهترین توصیف آن است و حال که دیگر نه خبری از قلب راکتور اراک است و نه سوخت غنی شده 20 درصد و نه دیگر فردو یک مکان فوق سری ناشناخته برای غربیهاست، همان مدعیان دیروز برجام در این روزها سعی می کنند توپ را به زمین مقامات عالی نظام بیاندازند و بگویند ما سرباز ساده ای بیش نبودیم! و هرکاری کرده ایم با تایید و بلکه دستور مقام مافوق بوده است! و این در حالی است که تنها یک جستجوی ساده و یاداوری ماه های گذشته، این عبارات را در ذهن هر مخاطبی می تواند تداعی کند:
”من به مذاکره با آمریکا خوش بین نیستم“ ،”من در جزئیات مذاکرات دخالت نمی کنم“، ”نباید به توافق هسته ای با غربیها دلخوش کرد...“
اینها همه عباراتی است که رهبر معظم انقلاب، بارها در خلال مذاکرات به آن اشاره کردند و عده ای از مدعیان دیروز برجام، آن را ”بدبینی مضاعف برخی مقامات نظام به مذاکرات“ توصیف می کردند! اما بد نیست برای ثبت در حافظه تاریخی ملت هم که شده، مروری بر چگونگی تصویب برجام در مجلس و رفتار متقابل آمریکائیها در قبال آن بیاندازیم.
تنها بیست دقیقه زمان کافی بود تا علی لاریجانی، یک تنه به کمک دولت و حسن روحانی و محمد جواد ظریف بیاید و مانع سخن گفتن مخالفان برجام در مجلس شود تا این طرح سرنوشت ساز با عجله هرچه تمام در صحن علنی مجلس تصویب شود.
همزمان با افزایش اعتراضات کارشناسان سیاسی و نمایندگان ملت، هژمونی رسانه ای جریان اصلاح طلب و حامی دولت به کار افتاد تا ضمن برچسب باران مخالفان و تکرار مکرر کلیدواژگانی چون ”دلواپسان...“ مانع آگاهی افکار عمومی درباره سرنوشت احتمالی برجام شوند چرا که بیش از حد، به سرنوشت آن خوش بین بودند!
در این میان از علاءالدین بروجردی و دیگر اصولگرایان مجلس نهم گرفته تا اصلاح طلبان دو آتشه حاضر در کابینه تدبیر و امید، همه در آن روزها هرچه گفتند تنها در وصف برجام گفتند! بنابراین نیازی به وجود حرف مخالف نیز احساس نمی شد و حتی شاید بیست دقیقه هم برای تصویب آن زمان زیادی بود!
اما در طرف مقابل، همین دقایق کافی بود تا طرح تمدید تحریمها علیه ایران در کنگره آمریکا بدون وجود حتی یک نفر مخالف با سرعت هرچه تمام تصویب شود آن هم توسط دموکراتها و نه جمهوری خواهان! طرحی که پیشتر ظریف از آن با عنوان ”نقض آشکار برجام“ یاد کرده بود.
حال در روزهایی که وزیر امورخارجه لب به اعتراف گشوده و از نقض صریح برجام سخن می گوید و در شرایطی که افکار عمومی درگیر "منشور حقوق شهروندی" و قرارداد خرید چند هواپیما و ... شده است، عکس العمل دولت تدبیر و امید در برابر منافعی که از ملت به خطر افتاده و حواس افکار عمومی و رسانه ها به آنها نیست چیست؟