ترامپ شخصی است که بنا به گفته خودش، آمده تا قاعده بازی را بهم بزند و زمین شطرنجی که دهه ها توسط جمهوری خواهان و دموکراتها اداره می شد و از یک آرامش نسبی برخوردار بود را بهم بریزد.

به گزارش "حافظ نیوز" به نظر می رسد انتخاب ”دونالد ترامپ“ جمهوری خواه در میان مدت دارای تبعاتی است که در حال حاضر نه در خاک آمریکا و نه در دیگر کشورها، کمتر کسی از آن آگاه است.
ترامپ شخصی است که بنا به گفته خودش، آمده تا قاعده بازی را بهم بزند و زمین شطرنجی که دهه ها توسط جمهوری خواهان و دموکراتها اداره می شد و از یک آرامش نسبی برخوردار بود را بهم بریزد.
برخی نیز معتقدند ترامپ تنها یک ”شومن“ و مجری پر سر و صداست که بیش از حد اَدا در می آورد و نهایتا یک ”بیزینس من“ و تاجر است که در بزنگاه های مهم، حتی با دشمنانش نیز وارد معامله خواهد شد.
اما همچنان گروهی که معتقدند ترامپ طی دو سال آینده خیلی چیزها را در آمریکا و جهان بهم خواهد ریخت بسیار بیشتر از کسانی است که معتقدند ترامپ نهایتا قاعده بازی را می پذیرد و سر میز مذاکره درباره مسائل گوناگون خواهد نشست.
این را حتی می توان از ترکیب ضد ایرانی و آماده جنگ کابینه ترامپ نیز دریافت چرا که ترامپ تمام تلاش خود را به‌کار گرفته است تا راست‌گرایان افراطی و رادیکال ترین جمهوری خواهان را به پست‌های حساس مرتبط با مسائل امنیت ملی انتخاب کند که از جمله آنها می‌توان به انتخاب ”استیو بانون” به‌عنوان مشاور مسائل راهبردی، انتخاب ”مایکل ویلین” از شخصیت‌های تندروی اسلام‌ستیز به‌عنوان مشاور امنیت ملی و انتخاب ”جف سشنیس” معروف به حمایت از جمعیت تندرو و نژادپرست و شخصیتی ضد ایران و اسلام به‌عنوان وزیر دادگستری اشاره کرد. حال با این توصیفات باید پرسید سرنوشت برجام و دولت روحانی در دوران پساترامپ چه خواهد بود؟
در ارتباط با برجام، می توان حدس زد ترامپ یا همچنان به آن پایبند خواهد بود و یا آن را به صورت یک طرفه لغو می کند و یا تلاش می کند اصلاحات یک طرفه بر آن تحمیل کند. خوش بینانه ترین حالت ممکن آن است که تصور کنیم ترامپ به برجام پایبند خواهد بود؛ چیزی که مطلوب دموکراتها و البته حامیان دولت تدبیر و امید نیز هست اما شواهد امر نشان می دهد برجام یکی از نخستین قربانیان روی کار آمدن یک جمهوری خواه افراط گراست.
امری که با تصویب مجدد قانون داماتو و تمدید ده ساله تحریمها علیه ایران آن هم در مجلس سنا که در دست دموکراتهاست، بار دیگر اثبات شد.
علاوه بر این، در هیچ سخنرانی پیش یا پس از انتخابات ریاست جمهوری آمریکا نمی توان جمله و یا عبارتی از ترامپ در حمایت از برجام و توافق هسته ای با ایران یافت اما در نقطه مقابل، ترامپ و نمایندگان وی حداقل در ده مورد در سخنرانی های رسمی خود به برجام اشاره کرده و خواستار پاره کردن آن شده اند. بنابراین واقع گرایانه (و نه ایده آل گرایانه) آن است که دولت تدبیر و امید از هم اکنون همه احتمالا برای بازگشت به نقطه صفر مذاکرات هسته ای را در نظر گیرد.
با این فرض، سرنوشت بهبود وضعیت اقتصادی کشور، خرید تجهیزات صنعتی و عقد قراردادهای خارجی در زمینه های نفت و گاز و خودرو و ... چه خواهد شد؟ آیا ترامپ همه این قراردادها را مجددا یک طرفه لغو می کند؟  اینکه لغو یک طرفه این قراردادها امری درست و اخلاقی هست یا نه یک بحث است و اینکه آیا ترامپ این کار را می کند یا خیر بحثی دیگر!
واقعیت آن است که طی سه سال گذشته، دولت روحانی بیش از حد تصور همه امورات خود را به سیاست خارجی و مشخصا توافق ”برجام“ گره زده وتوفیق در بیشتر عرصه ها را منوط به پایبندی طرف خارجی به تعهدات خویش کرده است؛ طرفی که امروز به راحتی عنوان می کند می خواهد زمین بازی را بهم بزند.
حال با فرض این مسئله، باید دید محبوبیت حسن روحانی که در خرداد ماه 92 قریب 50 درصد بوده، در خرداد 96 با عدم توفیق احتمالی در عرصه سیاست خارجی و اقتصاد به زیر 50 درصد سقوط می کند و یا روحانی همچنان تا سال 1400 میهمان پاستور خواهد ماند.