قطار بسته نشده در ایستگاه در شرایط شیب، نیرویی ایجاد می کند که موجب حرکت قطار می شود و در این فرایند سرعتش می تواند به بیش از 120کیلومتر در ساعت افزایش یابد. پس از فرار قطار راه آهن وظیفه دارد همه قطارها را از خط اصلی به ایستگاه منتقل کند که در جریان حادثه نیشابور این کار به طور کامل انجام و مسیر قطار فراری باز شد

به گزارش " حافظ نیوز"  " قطار بسته نشده در ایستگاه در شرایط شیب، نیرویی ایجاد می کند که موجب حرکت قطار می شود و در این فرایند سرعتش می تواند به بیش از 120کیلومتر در ساعت افزایش یابد.  پس از فرار قطار راه آهن وظیفه دارد همه قطارها را از خط اصلی به ایستگاه منتقل کند که در جریان حادثه نیشابور این کار به طور کامل انجام و مسیر قطار فراری باز شد. در نیشابور نیز برای جلوگیری از بروز فاجعه خسارت بار براثر خروج قطار از ریل یا تصادف آن با قطار دیگر، مسئولان راه آهن قطار فراری را از خط خارج کرده است و واگن ها زمینگیر شدند. 
از این به بعد راه آهن دیگر مسئولیتی نداشت و ستاد حوادث غیرمترقبه باید با ایجاد کمربند ایمنی از تردد افراد غیرمسئول به محل حادثه جلوگیری می کرد تا اقدامات لازم انجام شود اما در این زمینه کوتاهی شد. 
انفجار قطار نیشابور ساعت 4 و 45 دقیقه بامداد (روز 29 بهمن 1382)رخ داد و من 9 صبح همان روز به محل حادثه رفتم و به خاطر وقوع این حادثه و همچنین سانحه سقوط هواپیما خرم آباد از مردم عذرخواهی کردم ولی متاسفانه صدا و سیما از پخش آن بر روی آنتن خودداری کرد.   پس از وقوع حادثه دستگاه قضایی بلافاصله وارد عمل شد و پرونده ای تشکیل داد تا موضوع با حساسیت تمام مورد بررسی قرار گیرد و از من نیز توضیح خواستند. 
متهمان این پرونده عبارت بودند از وزیر وقت راه، مدیرعامل وقت راه آهن، مسئولان ایستگاه و قطار و همچنین عوامل اجرایی توقف قطار که در نهایت پس از سه ماه بازجویی و تحقیق، دادگاه من و مدیرعامل راه آهن را تبرئه کرد. "
این متن مصاحبه احمد خرم وزیر دولت اصلاحات است که در سال 1382 عامل این جریان را  مسئولان ایستگاه و قطار می داند.

حادثه انفجار قطار در ایستگاه خیام نیشابور 750 کشته و زخمی بر جای گذاشت
حادثه از آنجا رخ داد که روز 29 بهمن سال 1382 تعداد 51 واگن باری محموله‌هایی شامل گوگرد، پنبه، کود شیمیایی و مواد سوختنی (نفتا) به خاطر ترافیک در ایستگاه ابومسلم توقف کرد، اما به دلایل نامعلومی به طور ناگهانی به حرکت درآمد و تعدادی از واگن‌های باری در ایستگاه خیام از خط خارج شدند و پس از واژگونی به سایر واگن‌های متوقف شده برخورد نمودند و باعث انفجارشدیدی شدند. 300 نفر در این حادثه کشته و 450 نفر زخمی شدند. تعدادی از روستاهای اطراف بین 30 تا 100 درصد خسارت دیدند. دلایل حادثه از آن زمان تاکنون هنوز مثل رازی سر به مهر باقی مانده است. البته نه کسی استعفا داد و نه کسی عذرخواهی کرد!

بازهم خطای انسانی در سیستم حمل‌ونقل کشور جان هم‌وطنانمان را گرفت.
پس از آنکه در سال ۹۳ خروج قطار از ریل ده ها کشته و زخمی بر جای گذاشت و در حالی که طی دو سال گذشته، موارد متعدد تصادفات جاده ای در سراسر کشور جان بسیاری از هموطنانمان را گرفته است، این بار حادثه برخورد دو قطار جان قریب 44 نفر از هموطنانمان را گرفت.
این اتفاق در حالی رخ می‌دهد که طی دو سال گذشته بررسی اوضاع راه‌های مواصلاتی کشور در مجلس شورای اسلامی به یک موضوع دست چندم تبدیل‌شده و حواشی گوناگون سیاسی موضوع روز نمایندگان در خانه ملت هست که این مسئله، برای وزیر راه یک حاشیه امن ایجاد کرده است. اتفاقی که دو سال پیش هم در محور لرستان اتفاق افتاد.

 علت حادثه چه بود؟
در همین ارتباط پورسید آقایی مدیرعامل راه آهن گفت: قطار مشهد تبریز به دلیل سرمای هوا و یخ زدگی سیستم ترمز در مسیر متوقف می‌شود در فاصله ۵ کیلومتری سمنان متوقف می‌شود و مورد را به سیستم ctc شاهرود به عنوان مرکز کنترل اطلاع می‌دهد و به کل سیستم توقف قطار اطلاع داده می‌شود و چراغ برای تردد قطارها در مسیر قرمز می‌شود در همین زمان قطار مشهد سمنان در مسیر متوقف می‌شود.
متأسفانه در این زمان به دلیل تغییر نوبت مسئول کنترل فرد جایگزین از سابقه قرمز شدن چراغ بی‌اطلاع بود و وقتی رئیس قطار مشهد سمنان مجدداً کسب تکلیف می‌کند به وی گفته می‌شود که مسیر باز است و مشکلی نیست شاید چراغ به دلیل برودت هوا قرمز مانده است لذا به وی تلگراف می‌شود که حرکت کند.
قطار مشهد تبریز در پشت یک پیچ متوقف‌شده بود لذا قطار مشهد سمنان وقتی با قطار پیش رو مواجه می‌شود به‌شدت با کوپه‌های انتهایی قطار مشهد تبریز برخورد می‌کند.

مقصر اصلی کیست؟
در تمامی این قضایا قطعا اولین کسی که مقصر اصلی شناخته می شود کارمند رده پایین است و معمولا هر اتفاقی با کلمه ای به نام " خطای انسانی" در نهایت به پایان می رسد اما در حقیقت مقصر اصلی این ماجرا کسی جز وزیر راه و شهر سازی نیست چرا که پس از سه سال از دولت تدبیر و امید و جو رسانه ای افتتاح سامانه مدیریت و مانیتورینگ در نهایت این اتفاق رخ می دهد. شاید اگر دولت تدبیر و امید و شخص وزیر راه بیش از انکه به فکر قراداد های سنگین با دولت های اروپایی و امریکایی برای صنعت هوایی کشور می بود برای سیستم حمل و نقل ریلی کمی فکر می کردند شاهد اتفاقاتی از این دست نبودیم.چرا که این موضوع نه اولین اتفاق و نه اخرین ان خواهد بود.
 
غم بارترین نکته ی ماجرا کجاست؟
شب گذشته میلیون ها ایرانی منتظر سخنرانی وزیر راه و شهرسازی بودند تا فرصتی برای پاسخگویی وی اتفاق افتاد. اما در کمال ناباوری شاهد کلمات نه چندان مناسب و طرح موضوعی بی ربط با موضوع اصلی بودند. آقای وزیر در کمال ناباوری با پرداختن به موضوع بیمه ها و نگران نبودن مردم جان انسان ها را با پول معامله کرد.
شاید آقای وزیر فراموش کرده اند که خانواده های داغ دیده در چنین زمانی بیشتر از انکه به هزینه ها و دیه و خسارت معطوف باشند در غم از دست دادن پاره های تن خود هستند.  در صنعت فکری جناب وزیر باید جستجو کرد و دید انسان ها از دید وی و دولت تدبیر امید چگونه تقسیم بندی می شوند.  قطعا باید وزیر راه و شهرسازی به پاس اقدامات اخیرش چه در حوزه مسکن و چه در حوزه راه و راه سازی استیضاح و در پیشگاه ملت پاسخگو باشد. استیضاح هیچ دردی را نه از مردم و نه از سال های گذشته و کوتاهی های ملت رفع نمی کند. بلکه استیضاح باید همراه با احکام دیگرقضایی به علت کوتاهی های وی باشد.
 
انتهای خبر/110