از نخستین روزهایی که دولت یازدهم بر سر کار آمده است، به نظر می رسد دیدگاه صحیحی در مورد اولویت اشتغال و مسایل مربوط به آن را حداقل در برخی حوزه ها نداشته و بحث های کارشناسی و نقدهای منصفانه در این باره، متأسفانه در جنجالهای سیاسی گم شده
است...

به گزارش حافظ نیوز،از نخستین روزهایی که دولت یازدهم بر سر کار آمده است، به نظر می رسد دیدگاه صحیحی در مورد اولویت اشتغال و مسایل مربوط به آن را حداقل در برخی حوزه ها نداشته و بحث های کارشناسی و نقدهای منصفانه در این باره، متأسفانه در جنجالهای سیاسی گم شده است.
همگی می دانیم که متولدین دهه 60 به خصوص متولدین سال های 63، تا 65، بیشترین میزان جمعیت را در کشور دارند. متولدین این سال ها در حالی وارد بازار کار شدند که نه تنها زیرساخت های لازم برای اشتغال تمام آن ها وجود نداشت بلکه با ابراز تأسف باید گفت کسانی هم که باید بازنشسته می شدند با طمع خاصی بر میزها و کارهای خود چسبیده بودند و خود را تقویت می کردند که نکند خدای ناکرده کسی آن ها خانه نشین کند.
از این مسأله که بگذریم، خوشبختانه با آمدن دولت جدید و متوقف کردن سه آزمون استخدامی که در شرف اجرا بود به این دلیل که باید بررسی شود، روزنه امیدی در دل نسل دهه شصت روشن شد.
هر چند دهه شصتی ها با توجه به بالا رفتن سن شان، کم کمک باید با آزمون های استخدامی وداع می کردند، و این دولت نیز اصلاً توجهی به آنان نداشته است، اما خوشحال شدیم وقتی می دیدیم که کسی آمده است که لااقل این مسئله را فهمیده است که برای حل بحران اشتغال راه کار اولیه این است که اولویت استخدامی را به پسران باید بدهد به ویژه پسرانی که بین 20 تا 30 سال سن دارند. دولت یازدهم خوشبختانه دو آزمون استخدامی را با همین دیدگاه که اولویت استخدامی با آقایان است (البته جز برخی از مشاغل که مخصوص بانوان است) برگزار کرد.
اما آن چه مایه شگفتی من شد این بود که در سومین آزمون استخدامی، درست زمانی که ثبت نام داشت به روزهای پایانی خودش نزدیک می شد، دولت از توقف و به تعویق افتادن این آزمون تا تأمین حقوق زنان شد و پس از چندی اعلام کرد که اصلاحاتی در دفترچه انجام شده است. وقتی به سایت سازمان سنجش مراجعه کردم دیدم بسیاری از رشته شغل ها از حالت اولویت خارج شده و در قسمت جنسیت نام زن نیز اضافه شده است.
مولاوردی، معاون امور بانوان ریاست جمهوری که 5 مرداد و دقیقاً 5 روز قبل از توقف آزمون استخدامی گفته بود که باید حقوق زنان تأمین شود.  برای من جای سئوال است که چرا سینه چاکان سیاسی مخالف یا موافق دولت و حتی آنان که داعیه آزادگی دارند در این مسئله سکوت مطلق داشته اند. این در حالی است که مسئله اصلاحات دفترچه کاملاً موجود است و تقریباً همه آحاد ملت از آن خبر دارند.
بنده نه به عنوان طرفدار دولت و نه به عنوان مخالف دولت، بلکه به عنوان یک شهروند این سخن را می گویم که مسئولین عزیز مشکل جامعه ما نه کنسرت است نه فوتبال است و نه .... مشکل اصلی و اول جامعه اشتغال است. این معزل، مشکلات دیگری همچون اعتیاد، قاچاق (به خصوص قاچاق مواد مخدر)، تجرد، فحشاء، کارتن خوابی و ... را در پی خواهد داشت. گمان نمی کنم هضم این مسئله آنقدرها مشکل باشد.
چرا تشکل های اصولگرا و اصلاح طلب سکوت کرده اند؟ چرا هیچ کس علیه این عقب نشینی دولت حرفی نمی زند؟
بگذارید تا بار دیگر بگویم که وظیفه تأمین مخارج زندگی شرعاً، عرفاً و قانوناً بر دوش مرد است. و این که آیا همین افراد حاضرند دخترانشان با پسران بیکار ازدواج کنند؟
 هر گاه این دو مسئله را توانستند جواب دهند آنگاه بر طبل تساوی شغلی مرد و زن بکوبند. دولت موظف است، موظف است و موظف است تا امنیت اجتماعی را ایجاد کند. زنان اگر می خواهند کار کنند بروند کارآفرینی کنند. بروند از علم شان در پیشرفت کشور استفاده کنند چه کسی جلوی آنها را گرفته است اما نباید از دولت انتظار این را داشته باشند که در شرایط بحرانی اشتغال و محدودیت فرصت های اشتغالی دولتی این فرصت ها بین مرد و زن یکسان در نظر بگیرد که اگر بگیرد از دایره عدالت خارج شده است. و فهم این مسئله خیلی هم مشکل نیست.
نویسنده: محمد مهدی اسدزاده