اینکه قریب 10 ماه مانده به اتمام دولت یازدهم، به ناگاه برگزار شدن یا نشدن چند کنسرت موسیقی، به قدری در افکار عمومی و رسانه ها بزرگ شود که به دغدغه نخست دولتمردان تبدیل شود اتفاق نامیمون و ناگواریست!

حافظ نیوز/ سرویس فرهنگی طی روزهای گذشته، اظهار نظری از سوی آیت الله علم الهدی امام جمعه مشهد موجب به وجود آمدن حواشی سیاسی و فرهنگی بسیاری در سطح کشور شده است.
ماجرا از آنجا آغاز می شود که آیت الله علم الهدی در اظهاراتی عنوان می دارد که مشهد، شهر مقدسی است و چون حرم مطهر امام رضا(ع) نیز در این شهر واقع شده و به نوعی مهمترین و در دسترس ترین شهر مذهبی برای ایرانیان نیز به حساب می آید، نباید کارکرد مذهبی آن را سلب و در آن کنسرت موسیقی برگزار کرد و بهتر است کسانی که به دنبال تفریحاتی از این دست هستند، شهر دیگری را به عنوان مقصد سفر خود انتخاب کنند.
پس از این اظهارات بود که علی جنتی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی طی اظهاراتی در ابتدا عنوان داشت که «به دلیل صحبتهای امام جمعه مشهد، از اجرای کنسرت در شهر مشهد صرف نظر کردیم.»
پرواضح است که چنین اظهار نظری در بطن خود، حاوی یک پیام خطرناک است و آن اینکه گویا برگزاری کنسرت های موسیقی که طی این سالها برگزار می شود به خودی خود ایرادی ندارد و در مشهد نیز می توان آن را برگزار کرد اما چون امام جمعه مشهد در برابر برگزاری کنسرت های موسیقی ایستاده،
دولت نمی خواهد با ائمه جمعه وارد تقابل شود و بنابراین خود را کنار می کشد تا شاید افکار عمومی برگزاری کنسرت های موسیقی در مشهد را از امام جمعه این شهر مطالبه کنند!
در همین راستا، بسیاری از مسئولان دولتی طی روزهای اخیر در کنار برخی هنرمندان و رسانه ها تلاش کردند برگزاری کنسرت های موسیقی را به یک دغدغه و مطالبه عمومی تبدیل کنند.
رییس جمهور در حاشیه دیدار با جامعه پزشکی در رابطه با سخنان آیت الله علم الهدی و  لغو کنسرت ها گفت: ما مجلس شورای اسلامی داریم و هرکسی که صبح بیدار می‌شود و یک تریبون پیدا می‌کند نمی‌تواند قانون گذاری کند و وزیر هم نباید تبعیت کند چرا که وزیر باید تابع قانون باشد.
رییس دولت یازدهم با تاکید بر اینکه از نظر من هیچ وزیری دربرابر هیچ فشاری نباید کوتاه آید و عقب نشینی کند افزود: اگر قرار است قانونی وضع شود باید از طریق مجلس اقدام شود و مراحل خود را در شورای نگهبان طی کند و در نهایت رئیس جمهور آن را ابلاغ کند تا عملی شود.
علاوه بر این، مجید انصاری معاون رئیس جمهور نیز در اظهاراتی از برگزاری کنسرت های موسیقی دفاع و از موضع امام جمعه مشهد انتقاد کرد و صالحی امیری رئیس سازمان اسناد و کتابخانه ملی نیز در اظهاراتی تامل برانگیز گفت: جوانان در چارچوب شرع و قانون به نشاط نیاز دارند و فقدان نشاط به گسترش یاس و ناامیدی و نهایتاً به گسترش آسیب‌های اجتماعی منجر خواهد شد و در نتیجه برگزار نکردن کنسرت می تواند موجب ابتلای جوانان به بیماری ها و آسیب هایی نظیر ایدز شود!
همسو با تلاش برخی مسئولان برای پررنگ کردن مطالبه برگزاری کنسرت های موسیقی، بسیاری از رسانه های همسو با دولت نیز طی روزهای گذشته تلاش کردند برگزاری کنسرت های موسیقی را به مقولاتی چون لزوم قانون گرایی و نیاز جوانان به نشاط و شادابی گره بزنند.
اما در میان همه هجمه ها و هیاهوی ایجاد شده، جعفری دولت آبادی دادستان تهران در اظهار نظری تامل برانگیز عنوان داشت دادستانی تهران پیشنهاد می‌كند برگزاری کنسرت ها در تهران منوط به تضمین و تامین امنیت مراسم از سوی استاندار یا فرماندار تهران و تضمین سلامت محتوای برنامه ارائه شده توسط وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی شود.
وی ضبط رسمی مراسم از سوی پلیس را به عنوان پیشنهاد دیگر مطرح کرد و گفت: این اقدام می تواند در جلوگیری از مشکلات کنسرت‌ها پیشگیرانه باشد.
دادستان تهران در واقع با این اقدام، توپ را به زمین طرف مقابل انداخت و حال باید دید واکنش مسئولان دولتی و رسانه های همسو به این اظهارات و سه شرط عنوان شده از سوی وی چیست.
اما فارغ از این مباحث، به نظر می رسد در این ایام مشکل اصلی جوانان جامعه ایران بسیار فراتر از برگزار شدن یا نشدن چند کنسرت موسیقی است.
بر اساس اعلام مرکز آمار ایران، در سال 1394 قریب 26 درصد جوانان کشور بیکار بوده اند که سهم بیکاری در بین فارغ التحصیلان دانشگاهی قریب 50 درصد است!
این مسئله به قدری بغرنج و مهم است که چندی پیش، حلقه نیاوران که یکی از اتاق های فکر جریان اصلاحات است در هشداری به رئیس جمهور عنوان داشت بیکاری قریب 5 میلیون و پانصد هزار نفر از جوانان تحصیلکرده کشور یک خطر بسیار بزرگ برای دولت تدبیر و امید است که باید هر چه زودتر برای آن چاره اندیشی کرد.
بنابراین بهتر است از این زاویه به دغدغه جوانان کشور نگاه کنیم؛ کدامیک دغدغه مردم است؟ اشتغال میلیونها جوان تحصیلکرده که اگر این مشکل حل شود، مشکل ازدواج، تامین مسکن، کاهش فقر، کاهش فاصله طبقاتی، افزایش ضریب امید به زندگی و ده ها پارامتر دیگر بهبود میابد و یا کنسرت هایی که مخاطبان بسیار محدودی در بین 80 میلیون ایرانی دارند؟
مسلما نیازهای یک جوان آنقدر گسترده و متنوع است که برگزاری کنسرت های موسیقی حلال و بدون مفسده اخلاقی و یا آسیب فرهنگی نیز می تواند یکی از آن نیازها باشد که به نشاط و شادابی جوان کمک نیز می کند اما اینکه قریب 10 ماه مانده به اتمام دولت یازدهم، به ناگاه برگزار شدن یا نشدن چند کنسرت موسیقی، به قدری در افکار عمومی و رسانه ها بزرگ شود که به دغدغه نخست دولتمردان تبدیل شود اتفاق نامیمون و ناگواریست!
چرا که در این هیاهوی رسانه ای، دیگر خبری از پرداختن به معضلاتی چون اشتغال جوانان نیست و در واقع اذهان عمومی مردم به سمتی منحرف می شود که نباید! و از همین رهیافت به جای آنکه ذهن و عمل برنامه ریزان و مسئولان به سمت رفع مشکلات اصلی کشور برود و مردم نیز حل معضلات  اساسی  خود را از مسئولان طلب کنند، همه درگیر پرداختن به مسئله ای می شوند که در اولویت درجه چندم کشور است!
اولویتی که حل شدن و یا حل نشدنش دردی از مردم دوا نمی کند و به عبارتی برای مردم و جوانان بیکارشان آب و نان نمی شود!