ضریح مقدس سالار شهیدان، حضرت ابا عبدالله الحسین (ع) پس از چند سال کار و ممارست استادان و هنرمندانی چون استاد فرشچیان و با کمک و یاری مردم مومن و خیر ایران اسلامی نهایتا ساخته شد و برای نصب به کربلای معلی انتقال گردید.
آن چه که واضح و مبرهن است، این است که عشق و ارادت به سالار شهیدان که سر منشا معنویت و عامل بقای اسلام راستین است سبب می شود شیعیان و مومنان خداجو از هیچ گونه کمک و یاری جهت گسترش روزافزون عمران و آبادانی این کانون معنویت دریغ نورزند. اما در این میان، به ناگاه از سوی برخی شخصیت های حقیقی و حتی حقوقی، هجمه های ناجوانمردانه و به دور از واقعیت علیه ضریح نورانی سالار شهیدان صورت گرفته است به نحوی که گویا این ضریح تبدیل به خار چشم عده ای شده است!
از علت تبرک جستن به ضریحی که هنوز نصب نشده تا علت ساخت آن، و متاسفانه اخیرا شبهه ای با عنوان عدم رضایت و حمایت علما و مراجع معظم تقلید از این عمل معنوی؛ همه و همه شبهاتی هستند که این روزها در فضای سایبر و در شبکه های اجتماعی مطرح می شوند و بعضا پاسخ مناسبی نیز نمیابند.
در اقدامی تامل برانگیز و همسو با افکار وهابیت منحرف از اسلام، روزنامه جمهوری اسلامی با درج مقاله ای اساس تبرک جستن به این ضریح را زیر سوال برده و اعلام می دارد که مراجع معظم تقلید اساسا با این اقدامات مخالفند.
حال آنکه مراجع معظم تقلید بارها و بارها ضمن حمایت از ساخت و انتقال این ضریح مقدس به کربلای معلی، خود نیز در جوار این ضریح حاضر شده اند و از آن تبرک جسته اند.
آيت الله مكارم شيرازي
آيت الله علوی گرگانی
آيت الله نوری همدانی
آیت الله جوادی آملی
آیت الله شبیری زنجانی
آیت الله هاشمی شاهرودی
آيت الله یزدی
ـ
آيت الله مصباح یزدی
آيت الله صافی گلپایگانی
اما آیا می توان تبرک به ضریح را امری اسلامی و عقلانی دانست؟
* معنای تبرک چیست؟
تبرک به چیزى؛ یعنى طلب برکت (فزونی و فایده با دوام و ثابت) از طریق آن شىء. و در اصطلاح به معناى طلب برکت از طریق چیزها یا حقیقتهایى است که خداوند متعال براى آنها امتیازها و مقامهاى خاصى قرار داده است؛ مانند لمس کردن یا بوسیدن دست پیامبر صلى الله علیه و آله، بوسیدن برخى از آثار آن حضرت بعد از وفاتش، بوسیدن و لمس حجر الاسود و ...
مسلم است که میان آثار پیامبران، امامان و صالحان و خیراتى که انسان از این راه به دست مىآورد رابطه مادى وجود ندارد یا دست‌کم، این رابطه تاکنون، کشف نشده ولی فیضهاى الهى بر بندگان گاهى از غیر راه‌‌های طبیعى و مادی افاضه مىشود و آن زمانی است که اراده الهى بر این باشد که حاجتهاى یک انسان مؤمن را از راه تبرّک به پیامبر و امام یا آثار متعلق به او برآورده سازد.
آیات قرآن کریم و روایات فراوانى بر این حقیقت تأکید دارد. افزون بر اینکه هیچ مانع عقلى در این بین وجود ندارد.
*تبرک، اصلی علمی و قرآنی
دقت در این آیات، ما را از یک اصل علمی که قرآنى نیز هست، آگاه مىکند و آن اینکه گاهى خواست الهى بر این تعلق می‌گیرد که نعمتها، مواهب مادى و معنوى را از خلال اسباب و عوامل طبیعى به بشر افاضه کند بدون آنکه میان امور مادى و معنوى تفاوتى باشد، مثل اینکه اراده الهى تعلّق گرفته تا بشر را از راه اسباب طبیعى هدایت کند، از این رو پیامبران را به عنوان بشارت دهنده و بیم دهنده فرستاده است.
و گاهى اراده خدا بر این تعلّق مىگیرد که فیض خویش را از راهها و اسباب غیرطبیعى جارى سازد. «تبرّک» یکى از این راههاى غیرطبیعى است که انسان به آن روى مىآورد تا فیض الهى و نعمت پروردگار را به دست آورد.
بر اساس همین روش، مسلمانان صدر اسلام به آثار پیامبر اعظم صلى الله علیه و آله و به موى شریف او و به قطرات آب وضوى آن حضرت و به لباس و ظرف و لمس بدن مطهّرش تبرک مىجستند که نمونههاى آن در روایتها و تاریخ آمده است.
ابن هشام، در بخش مربوط به صلح حدیبیّه مىنویسد: قریش، عروة بن مسعود ثقفى را نزد رسول خدا صلى الله علیه و آله فرستاد. او در برابر پیامبر صلى الله علیه و آله نشست و چون آگاهى یافت که پیامبر قصد دارد به سوى مکّه برود، نزد قوم خود بازگشت و آنچه را میان او و پیامبر گذشته بود، گزارش داد، سپس افزود: «محمّد» وضو نمىگیرد مگر آنکه اصحابش براى برگرفتن آب وضوى او مىشتابند و از وضوى حضرت چیزى نمىافتد مگر آنکه آن را بر مىدارند.
سپس گفت: اى قریش! من کسرى و قیصر و نجاشى را در دوران زمامدارىشان دیدهام، به خدا سوگند هرگز پادشاهى را میان مردم خود، همچون «محمد» در میان اصحابش ندیدهام، گروهى را دیدم که هرگز او را در برابر هیچ چیز تسلیم نمىکنند. پس ببینید چه مىکنید!
* کتاب‌هایی در زمینه تبرک به پیامبر اکرم (ص) نوشته شده است
تعدادى از علماى اسلام، کتابهایى در زمینه موارد تبرّک اصحاب به آثار پیامبر صلى الله علیه و آله تألیف کرده‌‌اند که عنوان آنها چنین است: «التبرّک بالمسح والمسّ»، «التبرّک بفضل وضوئه وغسله»، «التبرک بِسؤر شرابه وطعامه».
تبرّک اصحاب تنها به موارد یاد شده (مسح و لمس، آب وضو، نیم خورده آب و غذا) منحصر نمىشد، بلکه به آبى که آن حضرت دست مبارک خود را در آن وارد مىکرد و آبى که از ظرفى مىنوشید، جاى دهان مبارکش، منبر او، دینارهایى که عطا مىکرد، و به قبر شریفش تبرک مىجستند.
امامان شیعه علیهمالسلام جانشینان حقیقی پیامبر اکرم(ص) هستند
بر اساس مدارک مسلم قرآنی (مانند آیات تبلیغ، اکمال دین، ولایت و ...)، روایی(مانند حدیث متواتر ثقلین، حدیث غدیر خم و ...)، تاریخی(مانند واقعه غدیر خم و ...) و عقلی(مانند ضرورت عقلی معرفی جانشین از سوی پیامبر و ...)، امامان دوازده‌گانه معصوم، جانشینان حقیقی پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله هستند. آنها حافظ و بیان کننده واقعی دین و مفسر حقیقی قرآن کریم هستند و وسیله تقرب به خدایند.
«ابن حجر مکى» در کتاب «صواعق» از امام شافعى، پیشواى معروف اهل تسنن نقل مىکند که به اهل بیت پیامبر توسل مىجست و چنین مىگفت:
آل النبى ذریعتى و هم الیه وسیلتى
ارجو بهم اعطى غدا بید الیمین صحیفتى
آل پیامبر، وسیله من هستند. آنها در پیشگاه او سبب تقرب من مىباشند. امیدوارم به سبب آنها فرداى قیامت نامه عمل من به دست راست من سپرده شود.
* زیارت قبور و تبرک آثار ائمه، وسیله رشد و تقرب به خداست
روایات زیادی درباره زیارت، توسل و تبرک به امامان علیهمالسلام و آثار آنها وارد شده است که می‌توانید در کتب ادعیه و زیارات آنها را ببینید.
همچنین بزرگان و دانشمندان بر این امور اهتمام داشتند. مثلا شخصی، علامه طباطبایی را در حرم مطهر امام رضا علیه‌السلام دید و عرض کرد اجازه دهید دستتان را ببوسم. ایشان فرمودند به جای این کار زمین اینجا را ببوس که از کله من هم بهتر است.
مردم، هنگام مواجه شدن با آثار ائمه، به یاد خدا می‌افتند و از امامان خود، می‌خواهند تا شفیع آنها شوند و از خداوند بخواهند، حاجاتشان را استجابت نماید. همان‌کاری که فرزندان یعقوب با پدر کردند و از ایشان خواستند تا از خداوند برایشان طلب مغفرت کند.
«قَالُواْ یَأَبَانَا اسْتَغْفِرْ لَنَا ذُنُوبَنَا إِنَّا کُنَّا خَاطِِینَ - قَالَ سَوْفَ أَسْتَغْفِرُ لَکُمْ رَبىِّ إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِیم»
گفتند: «پدر! از خدا آمرزش گناهان ما را بخواه، که ما خطاکار بودیم!» گفت: «بزودى براى شما از پروردگارم آمرزش مىطلبم، که او آمرزنده و مهربان است»
به تجربه دریافتهایم، میلیون‌ها نفرى که هر سال به زیارت قبور پاک ائمّه دین مىروند یا قبور شهداى راه حق را زیارت مىکنند و یا در و دیوار و ضریح آنها را تبرک میجویند با روحیّهاى بهتر، و صفا و نورانیّت بیشتر و قلبى پاکتر، از کنار قبور آنان باز مىگردند و آثار این امر در آنان مدّتها نمایان است.
هنگامى که آنها را به شفاعت بر درگاه خدا، براى آمرزش گناهان و حلّ مشکلات دینى و دنیوى خود مىطلبند، ناگزیرند براى برقرار ساختن رابطه معنوى با آنان، تا آنجا که در توان دارند از گناهان فاصله بگیرند و به سراغ نیکى و پاکى بروند.
اضافه بر این، توجّه و توسّل به آنان، تبرک آثارشان و طلب شفاعت از آنان بر درگاه خدا، آنها را در برابر مشکلات پرتوان مىسازد، مانع یأس و نا‌امیدى مىشود و از دردها و آلام روحى و جسمى آنها مىکاهد.
اشکالات بی‌اساس وهابیت
چرا ما، با برداشت غلط از مسأله زیارت، توسّل و تبرک، مردم را از این همه برکات معنوى و روحى و جسمى محروم کنیم؟! کدام عقل اجازه چنین امرى مىدهد؟
جلوگیرى و اشکال کردن‌‌های بی مورد، خسارت عظیمی به بار مىآورد، افسوس که وسواس بىمعنا در مسأله توحید و شرک، گروهی را از این برکات، محروم ساخته است.
بارها دیده و شنیده‌‌ایم که مأموران مدینه و حرم حضرت رسول اکرم (ص) و ائمه بقیع (ع)، در کنار قبر مطهّر پیامبر صلى الله علیه و آله و سایر اماکن مقدس از هر طرف ایستادهاند و مردم را از نزدیک شدن به شبکهها و پنجرههاى مشرف بر قبر مطهّر مانع مىشوند و گاهی این مطلب را به «ابن تیمیّه» و «محمّد بن عبد الوهّاب» نسبت مىدهند.
به یقین اگر این دو نفر که بنیانگذار مکتب وهابیت هستند در زمان پیامبر اکرم صلى الله علیه و آله بودند و با چشم خود مىدیدند که در جریان صلح حدیبیّه یا فتح مکّه هنگامى که آن حضرت مشغول وضو گرفتن بود، اصحاب و یاران بر یکدیگر سبقت مىگرفتند که آب وضوى او را بربایند و قطرهاى از آن بر زمین نیفتد، اگر به زبان نمی‌‌توانستند بر آن حضرت، خرده بگیرند، در دل ایراد مىکردند و مىگفتند: این در شأن پیامبر صلى الله علیه و آله و یاران او نیست و این کار، شرک است!
یا اگر بعد از رحلت رسول خدا صلى الله علیه و آله در مدینه بودند و با چشم خود مىدیدند که أبو أیّوب انصارى، نخستین میزبان آن حضرت، صورت بر روى قبر آن حضرت گذارده و تبرّک مىجوید و یا بلال مؤذّن پیامبر صلى الله علیه و آله در کنار قبر آن حضرت نشسته و گریه سر داده و صورت بر آن قبر مىمالد، وهّابىها یقه بلال و أبو أیّوب را گرفته و آنها را به کنارى پرتاب مىکردند که این کار شرک است، همان کارى که الآن پیروان این مکتب با زائران قبر رسول خدا و ائمه معصوم مىکنند.
* تبرک از منظر عشق
انسان، محبوب و معشوق خود را دوست دارد و برایش ارزش قائل است. همچنین آثار معشوق از منظر عاشق، دوست داشتنی و با ارزش است و او را به یاد معشوقش می‌‌اندازد.
معمولا بیشتر انسانها، محبت و عشق را تجربه کرده‌‌اند و می‌دانند که عاشق، آثار محبوبش را هم می‌پسندد و دوست دارد.
ما اگر عشق را چشیدیم، می‌‌‌فهمیم کسی که برای زیارت ضریح اباعبدالله الحسین (ع) می‌‌رود و آن را تبرک می‌‌کند، در حقیقت عشقش را برای معشوق خود صرف می‌‌کند.
اگر از این جهت، قضیه را بنگریم مساله برایمان حل می‌شود.
زائری که ضریح امام حسین (ع) را میبوسد، عاشق حسین (ع) است ولی می‌داند که این ضریح، لباس قبر شریف محبوبش است که صدها سال پذیرای زائران و عاشقان اباعبدالله الحسین (ع) خواهد بود.
عاشق، به عشق معشوقش امام حسین(ع)، میبوسد و تبرک می‌‌کند و به یاد معشوقش اشک می‌ریزد و عزاداری می‌‌کند.
* زمان برای انتساب شرط نیست، مهم خود انتساب است
اصل در مساله، فهمیدن و چشیدن این عشق است. از این رو وقتی برخی میگویند «هنوز، ضریح، به کربلا نرسیده است»! انگار عشق را نچشیده‌اند. مگر در انتساب و ملکیت و تعلق، قبل و بعد داریم؟
می‌پرسیم این ضریح، مختص کیست؟ همه در جواب میگویند مختص امام حسین علیه‌السلام است.
اگر برای خانه خدا (کعبه) پرده‌ای دوخته شود از هنگام آغاز دوخت، آن پرده، متعلق به خانه خداست. حتی کسانی که لباس کعبه را می‌دوزند بر روی آن نمی‌نشینند. چون لباس کعبه برای آنها نیز محترم است.
کسی که نذری برای امام حسین علیه‌السلام گفته و اکنون در حال فراهم کردن مواد اولیه آن است، از هم اکنون آن مواد، متعلق به دستگاه اباعبدالله الحسین علیه‌السلام است.
پس این ضریح جدید، به امام حسین علیه‌السلام تعلق و اختصاص دارد و از روزی که کار ساخت آن شروع شد، به امام حسین علیه‌السلام تعلق داشت و مردم به یاد مولایشان، آن را میبوسند و تبرک میجویند.
به عبارت دقیقتر، اختصاص و تعلق به امام حسین علیه‌السلام این ضریح را محبوب کرده است و این اختصاص و تعلق، از شروع کار ساخت ضریح، آغاز شد.
* جنس ضریح، در تبرک، اهمیت و دخالت ندارد
برخی میگویند مردم صد کیلو طلا را میبوسند و تبرک میکنند. ولی آنها تنها ظاهر قضیه را می‌بینند، فرض بگیریم اگر جنس ضریح مقدس، طلا نبود بلکه آهن بود، آیا مردم آن را تبرک نمی‌‌کردند؟
آیا استقبال مردم حتی غیر مسلمانان از نذری امام حسین علیه‌السلام را ندیده‌اند؟
آیا تبرک مردم از خاک کربلا را نشنیده‌‌اند؟
سوال دیگر این است که اگر واقعا، هدف مردم، بوسیدن طلاست، پس چرا طلا فروشی‌ها را تبرک نمیکنند؟! چرا طلاهایی که در منزل دارند را به قصد تبرک، نمی‌بوسند؟
همه مسلمانان از جمله شیعیان، حجرالاسود را میبوسند و آن را تعظیم و تکریم میکنند. هیچگاه جنس در این امور دخالت ندارد. سنگ بودن یا طلا و نقره بودن، ظاهر قضیه است وگرنه هیچ کس سنگ را به خاطر سنگ و طلا را به خاطر طلا تبرک نمی‌‌کند. از این رو نباید تنها ظاهر قضیه را ببینیم.
طلا بودن ضریح در برابر عشق امام حسین(ع) ارزشی ندارد و تنها یک فلز است. منتها ما دوست داریم که ضریح زیبا و ارزشمندی داشته باشیم. وگرنه بوسیدن طلا مهم نیست و اگر چوب هم بود می‌بوسیدیم. همانطور که خاک کربلا برای شفا از بیماری‌ها و تبرک‌ها سفارش شده و مردم به آن عشق می‌ورزند.
مگر نمی‌بینید وقتی ضریح را میبوسند و تبرک میکنند، میگویند «السلام علیک یا اباعبدالله»، به یاد مظلومیت سالار شهیدان و اصحاب و یاران و خاندانش، اشک می‌ریزند و عزاداری میکنند و امام حسین (ع) را از دور زیارت میکنند؟
پس دوست‌داران و پیروان اهل بیت و امام حسین علیهمالسلام به وسیله ضریح، قلب خود را با امام خود پیوند می‌دهند.
* ضریح مطهر، فعالیت‌های وهابیت را خنثی کرد
نکته دیگر اینکه استقبال گسترده مردم از ضریح سیدالشهدا علیه‌السلام، بسیاری از تبلیغات پوچ وهابیت درباره توسل، تبرک و زیارت را - در صدها سایت اینترنتی و شبکه‌های ماهواره‌ای با میلیاردها دلار هزینه - خنثی کرد.
این استقبال، نشان داد عشق به امام حسین (ع) از پویایی و جاودانگی برخوردار است.
* سخنی با کسانی که دینی فکر نمیکنند
خوب است با کسانی که دینی فکر نمیکنند نیز سخنی داشته باشم.
آیا عرف و عاقلان دنیا، احترام و بوسیدن پرچم کشور خود را مذموم می‌دانند؟ آیا نگهداری اشیای گذشتگان در موزه‌ها به خاطر انتسابشان به هویت یک ملت یا یک شخص نادرست است؟
پیراهن یک بازیکن معروف فوتبال، برای طرفدارانش، چقدر اهمیت ویژه دارد که گاهی به خاطر آن، حاضرند میلیون‌ها خرج کنند.
برخی برای یک نقاشی، یک اثر هنری یا یک اثر منسوب به یک دانشمند یا یک بزرگ، میلیاردها خرج میکنند.
چرا وقتی ورزشکاری، مدال طلای المپیک خود را میبوسد، عاقلان عیب نمی‌گیرند؟
اینها به خاطر آن است که برخی از امور، در بین انسانها ارزشمند است و انسان حاضر است آنها را ببوسد، یا از نزدیک ببیند و یا آن را برای خود داشته باشد.
همچنین اگر کسی را دوست داشته باشید و در دوستی و محبت و عشق، خالص باشید حتما آثار و چیزهایی که محبوبتان دارد را نیز دوست خواهید داشت و مقدار شدت و ضعف عشق شما بر دیدگاه و گرایش‌های شما نسبت به آن چیز و امور وابسته به آن، اثر خواهد گذاشت.
این فضا را تصور کنید تا بتوانید قطره‌ای از عشق به امام حسین و اهل بیت علیهمالسلام را ادراک کنید.
* مخالفتها و کج فهمی‌ها همیشه بوده و خواهد بود
نکته دیگر اینکه ما نباید از مخالفتها و کج‌فهمی‌ها و دشمنی‌ها تعجب بکنیم. همواره عده‌ای با انبیا مخالف بودند و با دیدن معجزات با آنها دشمنی کردند. با امامان دشمنی کردند. جریان کربلا را به وجود آوردند. اکنون نیز برخی از افراد و گروه‌ها با بهانه‌های گوناگون به این مساله ایراد می‌گیرند و شاید برخی از آنها هیچ‌گونه استدلال و سخنی را نپذیرند.
متاع کفر و دین بی مشتری نیست / گروهی این گروهی آن پسندند
باید بدانیم این استقبال و بدرقه از ضریح مقدس، خون تازه‌ای در رگهای امت عاشورایی به جریان انداخت و توطئه دشمنان اسلام، شیعه و انقلاب اسلامی را خنثی کرد.
این یادداشت را با سخن بی‌نظیر امام خمینی (ره) پایان می‌دهم که فرمود: «محرّم و صفر است که اسلام را نگه داشته است. فداکارى سید الشهدا- سلام اللَّه علیه - است که اسلام را براى ما زنده نگه داشته است ... باید بدانید که اگر بخواهید نهضت شما محفوظ بماند، باید این سنتها را حفظ کنید. (صحیفه امام، ج15، ص 331)
آنچه كه روزنامه جمهوری اسلامی آنرا مايه آزار و اذيت مردم مي‌خواند، آيت الله مكارم نمايشي تاريخي مي‌دانند
آیت الله مکارم شیرازی پيش از اين به شبهات اينچنيني پاسخ داده و با يادآوري حركت کاروان سفینه النجاة به منظور انتقال ضریح امام حسین عليه‌السلام به کربلای معلی گفته بود: برخی خرده گیری کرده و می گفتند این چه کاری است، در حالی که باید توجه داشت که این مساله جنبه پرستش ندارد و تنها به خاطر انتساب به امام حسین‌عليه‌السلام است. برخی که می گویند اینها کار خرافی است اشتباه می کنند، اظهار ارادت مردم به خاطر انتساب ضریح به امام حسین‌عليه‌السلام است نه به خاطر طلای به کار رفته در آن، این در مسائل اجتماعی و فردی نیز صادق است که گاهی پرچم کشورها را می بوسند.
اين مرجع تقليد در جلسه درس خارج فقه خود ادامه داد: در تمام موزه های دنیا آثاری از گذشتگان وجود دارد و مردم به تماشای آن می روند، از سویی دیگر شیعه و سنی و حتی وهابیون جلد قرآن را می بوسند این سنت است، در حالی که جلد قرآن با کاغذ و چرم های دیگر تفاوت ذاتی ندارد اما انتساب به قرآن به آن قداست و ارزش داده است، همین طور در مساله حجرالاسود که حتی وهابی های نیز احترام کردن آن را سنت می دادند. این ضریح و طلا، نقره و چوب به کار رفته در آن با طلا و نقره های دیگر آن هیچ فرقی نداشت، اما انتساب آن به امام حسین(ع) چنین عشق و علاقه ای ایجاد کرد و مردم نشان دادند به کوری چشم دشمنان اهل بیت و امام حسین(ع) مکتب امام حسین(ع) و عاشورا زنده است.
وي اظهار داشت: هیچ کس ضریح را نمی پرستد و آن را معبود هم نمی داند، این مسائلی که گاهی بیان می شود مضحک است و همگان باید بدانند اظهار ارادت مردم به خاطر انتساب ضریح به حضرت سیدالشهدا امام حسین(ع) است.
آیت الله مکارم شیرازی حرکت این کاروان و استقبال مردم از ضریح را نمایشی از عشق به امام حسین(ع) دانست و گفت: استقبال مردم از ضریح سیدالشهدا عليه‌السلام نمایشی تاریخی بود که در تاریخ می ماند.
آيت الله جزايري نمایند ولی فقیه در خوزستان در حاشیه زیارت ضریح جدید امام حسین(ع)، به خبرگزاري رسا گفت: همین مقدار که این ضریح مطهر منسوب به سومین اختر تابناک ولایت و امامت است، در مقدس بودنش هیچ شک و ابهامی وجود ندارد.
پاسخ قرآني به شبهه استقبال از ضريحي كه هنوز نصب نشده است
اما از آيات قرآن نيز مي‌توان شواهدي بر تاييد ابراز ارادت مردم به ضريح امام حسين عليه السلام يافت.
آيت الله دكتر حيدري نماينده مردم خوزستان در مجلس خبرگان رهبري استقبال مردم از ضریح جدید امام حسین(عليه‌السلام) را از باب تعظیم شعائر مي‌داند و مي‌گويد: ضریح جدید اسباب ابراز محبت به امام حسین‌عليه‌السلام است، با اینکه هنوز نصب نشده است و از آنجا که ضریح بعداً نصب خواهد شد قداست پیدا می کند.
وي توضيح مي‌دهد: به عنوان مثال قرآن در باب تعظیم شعائر می فرماید گوسفندی که قرار است در روز دهم ذی الحجه در راه خدا ذبح گردد و گردنبندی که به آن متصل است از شعائر الله (نشانه های خدا) است. این گردنبند، یعنی نخی که به گردن گوسفند بسته شده است قداست دارد با اینکه هنوز گوسفند در راه خدا ذبح نشده، روشن است، این ضریحی که بر قبر مبارک امام حسین‌عليه‌السلام نصب خواهد شود ارزشش کمتر از گردنبند گوسفند نیست. چون این ضریح بر قبر انسانی که ذبیح الله و ثارالله است نصب خواهد شد و قداست خود را پیشاپیش می گیرد. بنابراین مردم وقتی احترام می گذارند این طبق آیه قرآن است.
دکتر حیدری بر همين مبنا ادعاهايي از جنس ادعاهاي روزنامه جمهوري اسلامي را بي اساس مي‌داند و معتقد است: همانطور که مردم در 9 دی با قیام خود به نام امام حسین‌عليه‌السلام طومار فتنه 88 را در هم پیچیدند با استقبال پرشور مردم از ضریح جدید امام حسین‌عليه‌السلام طومار فتنه وهابیت را در هم پیچیدند.
مدیر حوزه های علمیه خوزستان نيز در اين باره به "سدیدنیوز" می گوید: مردم ما به خاطر اینکه این ضریح مقدس، یک نشان از مولایشان حضرت سیدالشهدا(ع) است به آن تبرک می جویند و این شور حالی که در ملت ایران مشاهده می کنیم به خاطر این است که مردم ما چیزی را مشایعت می کنند که هدیه آنها به امام حسین (ع) است و قرار است برای همیشه در جوار حضرت سیدالشهدا عليه‌السلام باقی بماند.
امام جمعه موقت اهواز استقبال از ضریح امام حسین(ع) را نشان از بلوغ فکری و عقلانیت ملت ایران عنوان كرده و تاكيد مي‌كند: باید در عاقل بودن کسانی که شبهاتی در این زمینه مطرح می کنند شک کرد.
وی با يادآوري شبهاتی از سوی برخی از شبکه های ماهواره‌ای در خصوص تبرک جستن از ضریحی که هنوز بر قبر حضرت امام حسین (ع) نصب نشده مطرح می شود، توضيح مي‌دهد: آنهایی که در شبکه های ماهواره ای شبهه را مطرح می کنند نگرانی شان این نیست که چرا مردم ضریح و فلزات به کار رفته در آن را احترام می کنند بلکه نگرانی آنها این است که چرا مردم ایران به اباعبدالله الحسین(ع) این قدر علاقه مند هستند و الگو و مولایشان حسین(ع) است.
نویسنده کتاب «عصر امام خمینی» درباره اهداف پشت پرده طرح این شبهات نیز گفت: نگرانی وهابیون و آل سعود از این مطلب و القای این شبهه در بستر فکری مردم به خاطر این است که می خواهند مردم ما را از تفکر و خود امام حسین (ع) جدا کنند نه از ضریح حرم آن حضرت
منبع: یادداشت حجت‌الاسلام وحید واحدجوان، مدرس دانشگاه تهران در خبرگزاری فارس - رجانیوز
