حال، زمان مناسبی است تا به ریشه ها و علت های اصلی ناکامی فجر شهید سپاسی و بلکه فوتبال شیراز طی سالهای اخیر بپردازیم.

به گزارش "حافظ نیوز" فوتبال شیراز، پس از چند سال رکود و بلاتکلیفی، طی روزهای گذشته می رفت تا بار دیگر به لیگ برتر فوتبال صعود کند و دل هزاران هوادار شیرازی را بار دیگر به افتخار آفرینی های فوتبال شیراز در عرصه ملی و هیجانات خاص خودش دلخوش کند.
اما در ایستگاه آخر، فجر مغلوب صنعت نفت آبادان شد و از صعود به لیگ برتر بازماند.
بنابراین حال، زمان مناسبی است تا به ریشه ها و علت های اصلی ناکامی فجر شهید سپاسی و بلکه فوتبال شیراز طی سالهای اخیر بپردازیم.

چه شد که به این نقطه رسیدیم؟

از قدیم گفته اند ”گر حکم کنند که مست گیرند، در شهر هر آنچه هست گیرند!“ سالها قبل، به بهانه ممنوعیت تیمداری دولت در فوتبال حرفه ای، درامدها و منابع مالی باشگاه برق شیراز ناگهان به صفر رسید و این تیم ریشه دار، با سرعتی باور نکردنی راه سقوط را طی کرد تا در ذهن بسیاری از فوتبال دوستان، تنها نام و نشانی از آن در ذهنها باقی بماند. این ممنوعیت هزینه دولت در فوتبال، از جمله قوانین نیم بندی بود که فقط در وزارت نیرو و به عبارت صحیح تر فقط در شیراز اجرا شد! و در طی همه سالهایی که از تصویب این قانون می گذرد، باشگاه هایی چون استقلال، پرسپولیس، سپاهان، ذوب آهن، فولاد خوزستان، تراکتورسازی تبریز... دست در جیب دولت داشته اند و برای فوتبال حرفه های صدها میلیارد تومان هزینه کرده اند.
به راستی اگر ممنوعیت هزینه کرد در فوتبال برای دولتی ها یک قانون است، چرا این قانون در تهران و اهواز و اصفهان و تبریز و مشهد و ... اجرا نمی شود و انگار فقط شیراز است که باید بسوزد و بسازد؟! آیا این اتفاق به این دلیل نیست که در فارس، نمایندگان مجلس و مقامات ارشد اجرایی در این باره جدیت و قاطعیت از خود به خرج نداده اند؟
تعارف ندارد! فوتبال حرفه ای هزینه های سرسام آوری دارد که بخش خصوصی با وضع درامدزایی ناچیز فعلی در فوتبال، هیچگاه از پس آن بر نمی آید. اما هرچه که هست، فوتبال پر مخاطب ترین رشته ورزشی در کشور ماست و میلیونها جوان از بابت تماشای آن سرگرم می شوند و از بابت پیروزی های تم ملی، یک ملت احساس غرور می کنند.

قانونی که فقط برای شیراز وضع شد!

حال بازگردیم به سوال اول؛ چرا در همه جای کشور از منابع مالی دولتی برای فوتبال حرفه ای به وفور استفاده می شود اما در فارس و شیراز، هیچ تیمی نمی تواند از این منابع استفاده کند؟
داستان فجر شهید سپاسی نیز کم و بیش همین قصه پرغصه است! استانی که نه صنعت درامدزا و آنچنانی دارد که حامی فوتبال باشد و نه از اسپانسرهای مالی قوی ومطمئن در آن خبری هست، برای تامین هزینه های مالی بقا و حضور در سطح اول فوتبال کشور از چه راه هایی بجز پول دولت می تواند استفاده بکند؟
یک راه آن، استفاده از بازیکنان سرباز است که تیم فجر امکان آن را دارد و در سالهای اخیر بسیار از آن بهره برده اما همان بازیکنان سرباز هم در حالی که بعضا حقوق های چند صد هزار تومانی دریافت می کنند، وقتی در مقابل خود لشکری از بازیکنان چند صد میلیونی و بعضا میلیاردی ببینند طبیعتا دلسرد می شوند! بنابراین در شرایطی که منابع مالی باشگاه فجر نیز همچون همه تیم های تاریخ فوتبال شیراز با محدودیت های بسیار همراه است، استفاده از منابع مالی دولتی تنها راه بقاست.
البته، در این میان نباید از نقش موثر آکادمی های فوتبال نیز غافل شد. امروزه بسیاری از بازیکنان تراز اول تیم های اروپایی، خروجی آکادمی فوتبال و تیم های پایه همان تیم ها هستند.
لذا ظرفیت مدارس و آکادمی های فوتبال، از جمله موارد نقصی بوده است که باشگاه هایی چون فجر شهید سپاسی و یا برق شیراز طی همه سالهای فعالیت خود از آن محروم بوده اند که اگر جز این بود، امروز شرایط فوتبال شیراز به گونه ای دیگر رقم می خورد.

هنگامی که همه چیز، به اراده دولت گره می خورد!

اما اگر نیک بنگریم، راه اندازی همان مدارس فوتبال و آموزش حرفه ای به نونهالان و نوجوانان نیز نیاز به زیرساخت های مناسب و بودجه و تامین مالی دارد و این، مسئله ای نیست که باشگاه ها بتوانند صرفا با اخذ شهریه از متقاضیان آن را تامین کنند.
بنابراین، باز هم برمی گردیم سر خانه اول؛ فوتبال و بلکه ورزش حرفه ای نیازمند حمایت جدی و سرمایه گذاری دولت است و این امر محقق نخواهد شد مگر آنکه مقامات ارشد اجرایی استان ومجمع نمایندگان در این راستا اقدامات عملی(و نه شعاری) انجام دهند.

نویسنده: کاظم فریدونی