سلامتی گفت: روحانی از‌‌ همان سال گذشته باید به فکر ترمیم کابینه خود برمی‌آمد اما این کار را نکرد.

به گزارش "حافظ نیوز" عملکرد اقتصادی دولت یازدهم سبب بروز انتقادات فراوانی نه در میان منتقدان دولت، بلکه در میان حامیان دولت و اصلاح طلبان شده است. در همین رابطه، محمد سلامتی فعال سیاسی اصلاح‌طلب در گفتگو با روزنامه آرمان به انتقاد از سیاست های اقتصادی دولت پرداخت که بخش هایی از آن را در ادامه می‌خوانید:

در صورت عملکرد نامطلوب مجلس دهم که به زودی تشکیل خواهد شد در یک‌سال آینده و در ‌‌نهایت عدم جبران خلأ‌های اقتصادی از سوی دولت، می‌توان شاهد نوعی واگرایی سیاسی از طرف مردم در انتخابات آینده بود؟

بله، در صورت عملکرد نامطلوب مجلس و دولت تلقی مردم این خواهد بود که ما به افرادی رای دادیم که طرز تفکر اعتدالی و اصلاح‌طلبی داشتند اما نتیجه‌ای از اعتماد خود به آنها نگرفتیم. بنابراین استنباط خواهندکرد که اصلاح‌طلبان و اعتدالگرا‌ها توانایی لازم برای حل مشکلات کشور ندارند. بنابراین در آینده این برداشت در رای مردم به روحانی به یقین اثر خواهد گذاشت. حتی ممکن است مردم به رقیب سیاسی روحانی و جریان اصلاحات رای دهند.

بنابراین روحانی چگونه می‌تواند طی این یک‌سال خلأهای موجود در بخش اقتصادی را جبران کند؟

روحانی از‌‌ همان سال گذشته باید به فکر ترمیم کابینه خود برمی‌آمد اما این کار را نکرد. در صورتی که از همین حالا روحانی بخواهد تغییراتی در کابینه به وجود آورد شاید این تغییرات موثر واقع شود. به همین علت باید هرچه سریع‌تر دیدگاه‌های جدیدی وارد کابینه شود تا تحرکی در امر اقتصاد صورت بپذیرد. ضمنا دولت نباید همه تخم‌مرغ‌های خود را در سبد برجام بگذارد. در حقیقت روحانی باید تیم اقتصادی‌ای را انتخاب کند تا به موازات پیشرفت برجام اقدامات دیگری نیز انجام دهد. تیم اقتصادی دولت بیشتر تلاشش بر کاهش تورم بود اما نباید کاهش تورم به بهای رکود باشد. گاهی لازم است دولت در جهت خروج از رکود و ایجاد اشتغال و افزایش تولید، مقداری تورم را تحمل کند.
به نظر من دولت می‌تواند از برخی کارهای کم‌هزینه شروع کند. احیای صنایع کوچک و متوسط که در دولت قبلی صدمات فراوان دید یکی از آنهاست. تقویت و گسترش تعاونی‌ها نیز یکی دیگر از راه‌هاست. ظاهرا بعضی دولتمردان نه به احیای صنایع کوچک و متوسط اعتقاد دارند و نه به تعاونی‌ها. دولت با کاهش مقررات دست وپاگیر می‌تواند تولیدکنندگان را به سرمایه‌گذاری ترغیب کند. 
برای مثال دولت می‌تواند میان بخش صنعت و  کشاورزی ارتباط قوی‌تری به وجود آورد و ما بتوانیم صنایع تبدیلی و ارزش‌های افزوده زیادی به وجود آوریم. دولت برای این کار نیاز به بودجه‌گذاری ندارد بلکه باید حمایت کند. بدین منظور باید بخشی از تشریفات را کم و تعاونی‌ها را تقویت کند. زیرا وقتی که تعاونی‌ها تقویت شود مردم سرمایه محدود خود را به آن بخش گسیل داده و در نتیجه تولید افزایش پیدا خواهد کرد.
 برخی از طرز فکرها در دولت وجود دارد که متاسفانه  آن را نمی‌پذیرد. مثلا این تفکر وجود دارد که ما باید به  صنایع بزرگ بپردازیم که این طرز تفکر البته به30 سال پیش مربوط می‌شود و اکنون حتی کشورهای پیشرفته صنعتی مانند آمریکا و چین هم نگاه و سرمایه‌گذاری‌شان بر صنایع کوچک اما با تکنولوژی بسیار جدید و بالاست.
 
اشاره کردید دولت نباید همه تخم‌مرغ‌هایش را در سبد برجام قرار دهد. آیا این عملکرد و نگاه موجب بالا رفتن سطح توقعات از برجام نشده است؟
 
بله، همین طور است. گرچه دولت در راستای برجام اقدام بسیار برجسته‌ای انجام داد اما نباید به آن با این دیدگاه نگریست که همه مسائل را می‌توان با آن حل کرد. دولت نباید همه اقداماتش را راکد بگذارد و منتظر معجزه برجام در اقتصاد بماند. البته برجام یک نقطه عطفی نه تنها برای ایران بلکه برای جهان بود. برجام نشان داد که می‌توان پیچیده‌‌ترین مسائل را با گفت‌وگو حل کرد. برجام ظرفیت سیاسی را در سطح بین‌الملل بالا برد. درست است که برجام سوءتدبیرهای گذشته را برطرف کرد اما نمی‌تواند در کوتاه‌مدت در عرصه اقتصادی خیلی موثر باشد. وقتی برای یک فرایند سرمایه‌گذاری داخلی به چندسال وقت نیاز است به طریق اولی برای تدارک و ثمردهی سرمایه‌گذاری از سوی خارجی‌ها وقت بیشتری را باید در نظر گرفت. به همین علت نباید بیش از اندازه روی آن مانور داد و همه چیز را به آن وابسته کرد. از سویی اگر دولت به دنبال رونق اقتصادی است باید در این راستا راه‌های دیگری را انتخاب کرده و بیازماید و در عین حال دولت باید شرایط را برای  اثرگذاری مفیدتر برجام مهیا سازد.