پس از هشت سال و هشت ماه ریاست یک چهره خنثی از لحاظ سیاسی، سه کاندیدا با تمایلات صریح و روشن سیاسی برای جای او دورخیز کرده‌اند.

حافظ نیوز/ سرویس ورزشی  واکنش‌های محافل سیاسی به اخبار حوزه فوتبال در سراسر دنیا و البته ایران، ثابت می‌کند که این رشته ورزشی، همواره مورد توجه جناح‌های سیاسی و افراد فعال احزاب گوناگون قرار دارد.
طی یک دهه اخیر در ایران، توجه تماشاگرانه سیاسیون به فعالیت مجدانه برای تصاحب صندلی ریاست این فدراسیون مهم تبدیل شده و در آخرین نمونه شکست خورده محمد علی آبادی، رئیس دستگاه ورزش در دولت احمدی‌نژاد رسما و علنی برای ریاست فراسیون فوتبال ثبت نام کرد؛ کاندیداتوری که با دخالت کمیته انتقالی فیفا رد شد تا قرعه به نام کفاشیانی بیفتد که فقط برای پر کردن صحنه و گرم نشان دادن عرصه رقابت نام نویسی کرده بود.
کفاشیان که دو دهه پیش از بانک مرکزی به سازمان تربیت بدنی مأمور شده بود، کمتر تمایلات سیاسی از خود بروز داد و به همین دلیل، بدون تحریک حساسیت‌های جناحی و گروهی در اغلب دوره‌ها حکم مدیریت دریافت کرد. او در دوره مهرعلیزاده و دولت اصلاحات نفر دوم دستگاه ورزش ایران شناخته می‌شد و در دولت احمدی‌نژاد، دبیرکل کمیته ملی المپیک شد! پیش از این دو دولت هم او در دوره ریاست جمهوری هاشمی مدتی کوتاه مسئولیت اداره فدراسیون دوومیدانی را بر عهده داشت.
حالا پس از هشت سال و هشت ماه ریاست یک چهره خنثی از لحاظ سیاسی، سه کاندیدا با تمایلات صریح و روشن سیاسی برای جای او دورخیز کرده‌اند.
آجورلو یکی از قدیمی ترین چهره های مدیریتی در فوتبال ایران است و زودتر از هر نظامی دیگری در این رشته اسم و رسمی داشته است.
عزیزمحمدی دیگر نامزد این انتخابات است که در دوره او نهاد اداره فوتبال باشگاهی ایران پوست انداخت و صاحب ساختمان آبرومند و مجزا و همچنین درآمدی ثابت از محل حق پخش تلویزیونی و تبلیغات محیطی شد.
و نهایتا مهدی تاج، آخرین نامزد و البته جدی ترین آنهاست که طی دو دوره نایب رییس علی کفاشیان بود و به همین دلیل نسبت به دو رقیب خود به رییس فعلی نزدیک‌تر است. همین موضوع باعث شده او گزینه کفاشیان لقب گیرد و معرفی رئیس خوش خنده به عنوان نایب رئیس پیشنهادی این موضوع را قوت می‌بخشد.

تهیه و تنظیم: محمود فریدونی