حقنگر گفت: پروژه تفریحی تجاری خلیج فارس دارای حاشیه ها و تخلفات متعدد مالی و غیر مالی فراوانی است که ابعاد بسیاری از آنها هنوز به درستی تبیین نشده است.

به گزارش "حافظ نیوز" چندی پیش بود که یکی از روزنامه های کثیرالانتشار شیراز، آگهی مزایده عجیبی را منتشر کرد. آگهی مزایده واگذاری و فروش بخش هایی از مجتمع تجاری تفریحی خلیج فارس؛ یکی از بزرگترین مجتمع های تجاری تفریحی در کشور که بسیاری از شیرازی ها با آن آشنایی دارند و البته این روزها، گویا به دلیل عملی نشدن بخش اعظمی از تعهداتش در امور رفاهی، توسط یکی از بانک ها به مزایده گذاشته شده است.
همین اتفاق کافی بود تا سیلی از شایعات در این باره به راه بیفتد. برای کسب اطلاع موثق و تعیین صحت و سقم ماجرا، به سراغ حقنگر عضو شورای شهر شیراز رفتیم. در ادامه گفتگوی تفصیلی "حافظ نیوز" با مهندس محمد حقنگر را می خوانید:

آقای حقنگر؛ با توجه به آگهی مزایده بخش هایی از مجتمع تجاری تفریحی خلیج فارس و به راه افتادن موجی از شایعات در این باره، لطفا به صورت تفصیلی توضیح دهید که در این مجموعه چه اتفاقاتی در جریان است؟
واقعیت مسئله این است که پروژه تفریحی تجاری خلیج فارس دارای حاشیه ها و تخلفات متعدد مالی و غیر مالی فراوانی است که ابعاد بسیاری از آنها هنوز به درستی تبیین نشده است. در زمان شروع این پروژه، مکانی برای آن انتخاب شد که یک پارک شهر بود و مردم شیراز هنوز خاطرات پارک شهر تخریب شده را در ذهن دارند. وقتی که سرمایه گذار این پروژه، این مکان را خرید برای آن ۲۵۰۰ واحد تجاری در نظر گرفت که پس از گذشت چند سال،۱۰۰۰ واحد تجاری از پروژه را اکمیل کرد و به خریداران واگذار کرد. در همین ایام، شاهد بودیم بسیاری از واحدهای این مجتمع که به صورت عرفی، در مکان های بد مجتمع واقع شده بودند به مردم پیش فروش شد و واحدهایی که بر روی نقشه ساخت، در مکان بهتری قرار داشتند، فروخته نشد و اینگونه عنوان گردید که این واحدها پیش فروش شده اند در حالی که این مسئله واقعیت نداشت.
در واقع، به نظر می رسد پول مورد نیاز برای احداث بخش اعظمی از این مجتمع از طریق پیش فروش ۱۰۰۰ واحد تجاری اولیه به دست آمده و در واقع، سرمایه گذار از هوش منفی بسیار بالایی برخوردار بوده که توانسته با یک مبلغ اندک که شاید ده الی دوازده میلیارد تومان بوده، چنین پروژه عظیمی را در واقع با سرمایه مردم شیراز راه اندازی کند و نهایتا واحدهای تجاری خوب مجتمع را نیز برای خود نگه دارد و البته از انجام تعهدات در حوزه گردشگری و تفریحی نیز سر باز بزند! البته این پروژه تجاری تفریحی، به لحاظ وسعت و گستردگی امکانات، یک پروژه منحصر به فرد است اما دارای معایبی می باشد که از جمله آنها، تعداد بسیار زیاد واحدهای تجاری است که شیراز به این حجم از واحدهای تجاری نیاز ندارد و دیگر، عدم ساخته شدن مراکز تفریحی و گردشگری از جمله هتل که قرار بود همزمان با واحدهای تجاری ساخته شود اما متاسفانه سرمایه گذار، از انجام این کار سر باز زده و امروز وضعیت این پروژه، اینگونه است که بسیاری از تعهدات ابتدای قرارداد هنوز اجرایی نشده و خریداران واحدهای تجاری این مجتمع، غالبا متضرر شده اند.
و این اتفاق در حالی در شیراز رخ می دهد که همین سرمایه گذار، چند مدتی است که در تهران، پروژه مشابهی را آغاز کرده به نام «تهران مال» که با وجود آنکه شهر تهران از گستردگی و جمعیت بسیار بیشتری نسبت به شیراز برخوردار است، اما پروژه تهران مال به مراتب کوچکتر از پروژه مجتمع خلیج فارس است و تصور ما بر این است که سرمایه گذار، سرمایه ای که از بابت مجتمع خلیج فارس به دست آورده را به تهران منتقل کرده است.

از صحبت های شما اینگونه استنباط می شود که سرمایه گذار مجتمع خلیج فارس در واقع اقدام به سرمایه برداری کرده و نه سرمایه گذاری! حال سوالی که مطرح می شود این است که چرا در طول سالیان گذشته هیچگاه نظارت زمان بندی شده و مدونی بر عملیات عمرانی و پیشرفت این مجموعه وجود نداشته و چرا هیچ برخورد مقتدرانه ای با مالک این مجتمع به دلیل عدم انجام تعهداتش از سوی سازمان های نظارتی صورت نگرفته است تا امروز شاهد چنین فاجعه ای نباشیم؟
متاسفانه زمانی که این پروژه آغاز بکار کرد فضای روانی کاذبی در شهر شیراز وجود داشت که باید برای هر سرمایه گذاری فرش قرمز پهن کرد و از هر طرحی که نشان از سرمایه گذاری داشته باشد، حمایت بی چون و چرا کرد. در چنین فضایی، هشدارهای نماینده ولی فقیه در استان در خصوص لزوم فرق قائل شدن میان سرمایه گذاری و سرمایه برداری شنیده نشد و مخالفت های تنی چند از اعضای شورا و برخی گروه های دانشجویی نیز حمل بر مخالفت با سرمایه گذاری عنوان شد. علاوه بر این مسائل، باید اذعان کنم که مالیاتی که برای این پروژه چند صد میلیارد تومانی در نظر گرفته شد نیز مالیات اندکی بود و به ازای ساخته شدن ۲۵۰۰ واحد تجاری، عوارض و مالیات مختصری وضع شد که همه اینها نشان می دهد مسئولان وقت، گمان می کردند ساخت این پروژه، شیراز را به یک قطب گردشگری و تجاری تبدیل می کند و باید اعتراف شود نظارت لازم بر کار مالک این پروژه صورت نگرفته است.
 
 نگاهی به سرنوشت بسیاری از مجتمع های تجاری شیراز از جمله برج های دوقلوی عفیف اباد و یا مجتمع خلیج فارس، این شائبه را تقویت می کند که برج تجاری سازی در شیراز بیشتر با هدف سرمایه برداری صورت می گیرد و نه سرمایه گذاری،در این میان شورای شهر چه اقداماتی را برای استیفای حقوق شهروندان انجام داده است؟
یکی از دلایل این مسئله این است که مبحث سرمایه گذاری در شیراز، به دلایل متعدد به سمت تجاری سازی صرف رفته است و هم اکنون، ظرفیت واحدهای تجاری شهر شیراز اشباع شده است و این سبک تجاری سازی، لطمه بزرگی نیز به ساختارهای سنتی کسب و کار مانند کسبه محلی مثل بازار وکیل و ....  زده است و متاسفانه هیچ مانع جدی برای جلوگیری از ساخت واحدهای جدید نیز وجود ندارد. این در حالی است که اگر یک ستاد هدایت سرمایه با اختیارات لازم در شیراز وجود داشت، اولا مانع از این حجم از سرمایه گذاری در مبحث تجاری سازی می شد و در ثانی، سرمایه ها را به سمت گردشگری مذهبی و یا گردشگری پزشکی و یا گردشگری تفریحی هدایت می کرد که امروزه، این سه حوزه نیاز جدی شیراز است و اتفاقا سودآوری بسیاری برای سرمایه گذار و مردم نیز به همراه دارد اما همانگونه که عنوان شد، بحث ساخت واحدهای تجاری برای سرمایه گذاران از یک جذابیت کاذب برخوردار است و در واقع، راه را برای کلاهبرداری و سرمایه برداری باز می کند.

پایان قسمت اول - ادامه دارد
گزارشگر: سیده سعیده موسوی