روزنامه نیویورک تایمز نوشت: سعودی‌ها احساس می‌کنند که بازی را باخته‌اند و ایران برنده شده است. ایرانیان در حال صعود هستند ولی جهان عرب به سمت فراموشی طی مسیر می‌کند و همین موضوع، راز بازی‌های خشم‌آلود و عجیب سعودی‌هاست.

 ماهیت سیاست های انفعالی و احساسی عربستان در یک سال اخیر دیگر بر کسی پوشیده نیست، محافل تصمیم سازی بین المللی اعتقاد دارند که سعودی ها بر خلاف بسیاری از کشورهای دنیا ابتدا تصمیمی را اتخاذ می کنند و بعد از اقدام، به تبعات آن فکر می کنند.

تنش آفرینی ریاض با دولت و ملت لبنان نیز یکی از این سناریوهاست. مخالفت ضمنی آمریکایی ها با اقدام ریاض در توقف کمک های مالی به ارتش این کشور در همان ساعات اولیه نشانه هایی از ناپختگی این تصمیم گیری سیاسی بود. آمریکایی ها در این رابطه حتی سعی کردند بخشی از قراردادهای لغو شده بر اثر این تصمیم را به نفع شرکت های تابعه خود احیا کرده و ریاض را مجبور به پرداخت تعهدات مالی خود کنند.

سوالی که اینجا مطرح است، اینکه واشنگتن در اقدام [شاید]خودسرانه سعودی ها چه چیزی دیده است که به مخالفت با آن می پردازد. در مورد علل مربوط به اقدام عجیب عربستان در توقف کمک های مالی به ارتش لبنان موارد زیادی از جمله مشکلات مالی داخلی سعودی ها، هماهنگی بیشتر با رژیم صهیونیستی، تلاش برای افزایش فشار بر حزب الله لبنان و موارد متعددی مطرح شده است، البته با وجود تمامی این توجیهات گفته شده که حتی بسیاری از کشورها از جمله فرانسه هنوز نسبت به ماهیت این اقدام و اهداف پشت پرده آن ابهام دارند، اما سوال مهمی که حتی سعودی ها نیز در وهله اقدام اولیه خود به آن فکر نکرده بودند، این است که چه کشوری خلأ عربستان را در لبنان در دوران "توفان" سعودی ها در لبنان پر خواهد کرد.

گفته می‌شود پاریس در این رابطه منتظر پاسخ‌های قانع‌کننده مقامات ریاض از جمله محمد بن نایف ولیعهد عربستان است، البته دیپلمات‌های غربی اعتقاد دارند که ریاض نمی‌تواند پاسخ قانع کننده‌ای برای این اقدام پیدا کند. این محافل معتقدند به احتمال فراوان عربستان سعودی از پیامدهای طرح محمد بن سلمان جانشین ولیعهد خود که خدمتی رایگان به حزب‌الله لبنان بوده اطلاعی نداشته است. البته همچنان باید منتظر گام‌های بعدی عربستان در این راستا بود تا شکاف به وجود آمده بر خلاف منافع کشورهای اروپایی در بیروت به نوعی مرتفع شود.