دلایل و مستندات بسیاری وجود دارد که همسویی مواضع و اشتراک منافع تل‌آویو و ریاض در قبال پرونده‌های منطقه‌ای از جمله «حزب الله» لبنان را به اثبات می‌رساند.

حافظ نیوز/ رویارویی بین دو محور شیوخ عرب حوزه خلیج فارس، ترکیه و اسرائیل از یک سو و ایران، سوریه و لبنان از سوی دیگر روند جدی‌تر و شدیدتری به خود گرفته و دوحه، ریاض و آنکارا تلاش دارند صف آرایی مذهبی‌-‌ طایفه‌ای در منطقه را متشکل‌تر کنند و این نهایت خواست تل‌آویو است که سرمست از شرایط پیش آمده است.

قرار دادن «حزب‌الله» در فهرست سازمان‌های تروریستی توسط رژیم‌های عربی حاشیه خلیج فارس، نهایت خواست تل‌آویو بود و رسانه‌های صهیونیستی نتوانستند خرسندی و سرمستی سران این رژیم را کتمان کنند، به گونه‌ای که روزنامه صهیونیستی «معاریو» این تصمیم شورای همکاری خلیج فارس و اتحادیه عرب را «پیروزی برای اسرائیل» دانست.

همچنین «زیپی لیونی»، وزیر خارجه اسبق و عضو کنست اسرائیل این تصمیم را تصمیمی «مهم و حساس» خواند و تصریح کرد: سوء استفاده حماس و حزب الله از دموکراسی به معنای دادن مصونیت به آنها در عرصه بین المللی نیست.

از سوی دیگر، شبکه یک تلویزیون رژیم صهیونیستی با اشاره به این اقدام شورای همکاری و اتحادیه عرب، مدعی شد، جهان عرب با این تصمیم نشان داد که به مواضع اسرائیل نزدیک می‌شود.

این اولین بار نیست که اهداف و راهبردهای شیوخ عرب و اسرائیل در یک نقطه تلاقی می‌کنند، از سال 2006 میلادی و جنگ ژوئیه، حکومت عربستان، مفتی‌های وهابی را برای صادر کردن فتوای عدم دعا  جهت غلبه رزمندگان حزب الله بر رژیم صهیونیستی به خدمت گرفت.

پس از آن نوبت به تصویر سید «حسن نصرالله» رسید، به گونه‌ای که نصب تصویر دبیرکل حزب در هر مکانی از جمله مسجد جامع «الازهر» مصر که نماد دینی مهمی برای بسیاری از مسلمانان جهان است، به شدت حکومت عربستان را خشمگین می‌کرد.

افزون بر اینکه ریاض دفاع حزب‌الله از لبنان در برابر تجاوزات صهیونیستی را «ریسک» خوانده و در ادامه خصومت‌ورزی‌های خود، طی سال‌های گذشته اقدام به اخراج کارگران و کارشناسان لبنانی به دلایل گرایشات سیاسی و دینی‌اشان کرد که مهمترین دلیل آن نزدیکی این افراد به مقاومت لبنان بود.

مخالفت شیوخ عرب حوزه خلیج فارس و اسرائیل با توافقنامه هسته‌ای و لغو تحریم‌ها علیه ایران و دست زدن به هر اقدام و انجام هرگونه تلاشی برای ممانعت از امضای این توافق که خطری علیه موجودیت آنها و رژیم صهیونیستی تشکیل می‌داد، بار دیگر تلاقی منافع و اهداف این کشورها با رژیم صهیونیستی را آشکار کرد.

بحران سوریه موجب نزدیکی بیش از پیش ریاض‌-‌تل‌آویو در عرصه منطقه‌ای شد، چون هر دو طرف از حامیان اصلی گروه‌های مسلح تندرویی مانند داعش و جبهه النصره بودند و در حالی‌که کمک‌های مالی و تسلیحاتی را ریاض برعهده گرفته بود، کمک‌های تل‌آویو در قالب مداوای مجروحان گروه‌های تروریستی انجام می‌شد.

رژیم صهیونیستی و عربستان بارها تصریح کرده بودند که بقای «اسد» در قدرت خطری برای آنها شمرده می‌شود و روزنامه صهیونیستی «یدیعوت آحارانوت» افشا کرد که این رژیم بر این باور است که بشار اسد و ایران بیش از داعش منافع و موجودیت اسرائیل را تهدید می‌کنند.

روزنامه صهیونیستی «اسرائیل الیوم» نیز نگرانی و وحشت اسرائیل از پیروزی دمشق و متحدانش در سوریه را کتمان نمی‌کند و تاکید دارد که این پیروزی حزب الله را قدرتمندتر و خبره‌تر از گذشته در عرصه میدان و جنگ خواهد کرد و این خطری برای اسرائیل است.

به همین دلیل به گفته این روزنامه صهیونیستی، تل‌آویو به عمد تلاش دارد، از گروه‌های تروریستی تندرو و دشمن حزب الله که مورد حمایت عربستان هستند، به عنوان خط اول دفاعی اسرائیل و مقابله با حزب الله استفاده کند.