هر چه که هست گویا مدیران شیرازی فوتبال به منابع دولتی که بقیه تیمها از آن استفاده می کنند، دسترسی دارند و یا راه دسترسی به آن را بلد نیستند و یا هرچیز دیگر!

حافظ نیوز/ سرویس ورزشی در پی ناکامی های اخیر تیم فجر شهید سپاسی، زردپوشان شیرازی این بار بازی را با نتیجه 1 بر صفر به نفت مسجد سلیمان واگذار کردند تا این تیم طی هفته های اخیر به هیچ رقیبی در لیگ دسته اول فوتبال کشور نه نگفته باشد و با این باخت، به رده چهارم لیگ آزادگان سقوط کند!
در واقع ناکامی های این روزهای فجر، آدمی را بیش از هر چیز به یاد سالهای نه چندان دور برق شیراز می اندازد!
آن زمان که برقی ها صدر نشین لیگ برتر بودند و این صدرنشینی را قریب ده هفته نیز حفظ کردند اما به ناگاه، سریال شکست های پی در پی این تیم شروع شد و کار به جایی رسید که بی برو برگرد، همه تیم های لیگ برتر در دور برگشت در مصاف با برق، با دست پر بازی را ترک کردند و این تیم در کمال ناباوری به لیگ یک سقوط کرد.
و تازه پس از سقوط برق به لیگ یک، سریال سقوط این تیم تکمیل و تکمیل تر شد چرا که مسئولان وزارت نیرو تازه یادشان آمد که تیمداری در لیگ دسته یک مقرون به صرفه نیست و بهتر است این تیم واگذار یا فروخته و یا حتی تعطیل شود!

آقای استاندار! اگر شیراز تیم فوتبال نمی خواهد تعطیلش کنید!
همانگونه که پیش از این نیز بارها گفته شده، ماجرای ناکامی های فوتبال شیراز اصلا پیچیده و دشوار نیست و اتفاقا بسیار راحت می توان آن را تحلیل کرد.
مشکل فوتبال در شیراز در واقع تنها دو چیز است: نخست سوء مدیریت و سپس کمبود اعتبارات مالی و پول!
معلوم نیست سرخابی های پایتخت و یا سپاهان و ذوب آهن و تیم های خوزستانی و یا آذربایجانی پولشان را از کجا تامین می کنند، اما هر چه که هست گویا مدیران شیرازی فوتبال به این منابع دولتی دسترسی ندارند و یا راه دسترسی به آن را بلد نیستند و یا هرچیز دیگر! خلاصه مطلب می شود آنکه بازیکنی که تیمش در صدر جدول لیگ یک برای صعود به لیگ برتر می جنگد مصاحبه می کند و می گوید حقوق ما 300 هزار تومان است که آن را هم با تاخیر می دهند!
این 300 هزار تومان را بگذارید کنار دستمزد بازیکنانی چون رحمتی یا بنگر یا هر بازیکن دیگر استقلال یا پرسپولیس تا آنگاه دریابید هر یک از این بازیکنان، با دستمزد تنها یک ماه کاری خود می توانند فجر شهید سپاسی و کل بازیکنانش را بخرند و بفروشند!
همین بی پولی که در واقع از سوء مدیریت مدیران باشگاه، اداره ورزش و جوانان، بی تفاوتی نمایندگان استان و نهایتا مسئولان ارشد استان ناشی می شود، مهمترین عاملی بود که در کمتر از یک دهه پیش، برق شیراز را با همه آوازه اش در سطح کشور به زمین زد و خیل عظیم طرفدارانش را در غم و اندوه و حسرت بی پایان فرو برد.
به راستی اگر شیراز پولی ندارد تا برای فوتبال هزینه کند و از داشتن مدیرانی که بتوانند سرمایه و اعتبار جذب کنند نیز محروم است، چه اصراری داریم که فوتبال در این شهر سرپا بماند؟ وقتی دستمزد بازیکنان فجر بعضا کمتر از نصف حقوق اداره کار است و وقتی چندین و چند صفر میان دستمزدهای بازیکنان شاغل در شیراز و شهرهای دیگر فاصله است، چطور انتظار داریم فوتبال شیراز به روزهای اوج خود بازگردد؟
تعارف ندارد فوتبال ورزش پرهزینه و البته پولسازی است. پولسازی اش موقعی اتفاق می افتد که زیرساخت های مناسب و مدارس فوتبال فعالی در سطح شهر وجود داشته باشد که بازیکنان را از سنین نونهالی به خدمت گیرد و با آموزش و تربیت آنها، بازیکنان حرفه ای به سطح اول فوتبال کشور معرفی کند.
اما حیف که این، برای فوتبال شیراز یک آرزوی دست نیافتنی است چرا که ما در ساخت ورزشگاه میانرود، 25 سال است که مانده ایم! و وقتی نمی توانیم یک ورزشگاه را در مدت 25 سال بسازیم قطعا به کارهای مهمتر ورزش هم نخواهیم رسید!                               
نویسنده: مصطفی مشفقیان