نباید فراموش کرد دشمنان حقیقی امت اسلامی، کسانی هستند که هرکدام به نحوی، مانع از تحقق وحدت فراگیر در دنیای اسلام می شوند.

حافظ نیوز/ سرویس فرهنگی ابتکار ”هفته وحدت“ که در سالهای پیش از انقلاب، هنگامی که مقام معظم رهبری از سوی رژیم منحوس پهلوی به شهری مرزی در استان سیستان و بلوچستان تبعید شده بودند  توسط ایشان بنیان نهاده شد، هم اینک به یک شاه کلید برای حل بحران های موجود دنیای اسلام تبدیل شده است.
تصوری که در ابتدا درباره وحدت میان مذاهب و فرق مختلف اسلامی وجود داشته است، مفهومی منحصر در حفظ احترام متقابل بین مذاهب گوناگون و دوری جستن و پرهیز از طرح و تشدید موارد اختلاف برانگیز بوده است.
مفهومی حداقلی که متاسفانه پس از گذشت بیش از سه دهه، همچنان محقق نشده و به نظر می رسد دستیابی به آن نیز با سختی ها و دشواری های فراوانی مواجه باشد. هم اکنون ده ها شبکه ماهواره ای، رادیویی و اینترنتی با هدایت دستگاه اطلاعات خارجی دولت انگلیس و آمریکا، در کشورهایی چون عراق، ایران، عربستان، بحرین، کویت و قطر و ... در حال ترویج اختلاف افکنی و تفرقه و ایجاد بدبینی میان فرقه ها و مذاهب گوناگون اسلامی هستند و در طرف مقابل، علیرغم اقدامات مناسبی که توسط نهادهایی چون مجمع جهانی تقریب مذاهب و یا سازمان کنفرانس اسلامی صورت گرفته، اما خروجی ملموسی که منجر به فروکش کردن تب برادر کشی میان مسلمانان در عراق و سوریه و دیگر کشورهای بحران زده عربی و اسلامی شود مشاهده نمی شود.
از سویی دیگر، در حالی برقراری تحقق همزیستی مسالمت آمیز به عنوان یک دستاورد حداقلی از مفهوم هفته وحدت، هنوز در جهان اسلام محقق نشده است که در صورت تحقق وحدتی فراگیر میان دولتها و ملتهای مسلمان، می توان شاهد برپایی حکومتهایی فراگیر، عدل گستر و در معنای واقعی کلمه، اسلامی بود که نه تنها رفاه و امنیت را برای شهروندان خود به ارمغان می آورند، بلکه به عنوان ابرقدرت های نوظهور و متحد در عرصه معادلات جهانی می توانند منادی عدالت و امنیت در سطح جهان نیز باشند. اما نحوه دستیابی به این مهم، با ابهاماتی روبروست و بر سر رسیدن به این خواسته مقدس، موانع و سئوالات بیشماری وجود دارد. از جمله آنکه چرا در میان کشورهای اسلامی، یک پیمان پولی مشترک وجود ندارد؟
چرا حجم مبادلات اقتصادی میان امتهای مسلمان، در قیاس با دیگر کشورها تا حد بسیار زیادی اندک و ناچیز است و چرا مقصد سرمایه گذاری بسیاری از سرمایه گذاران مسلمان، کشورهای غیر اسلامی است؟ به راستی چرا ارتشی مشترک، متشکل از امتها و کشورهای اسلامی برای مقابله با تهدیدات و جنگ افروزی های دولت های خبیث منطقه ای و فرامنطقه ای شکل نمی گیرد تا امنیت و عدالت را برای ملتهای مظلوم و مسلمانی چون یمن، بحرین، سوریه و عراق به ارمغان آورد؟ پاسخ به این پرسش را باید در سیاستهای کشورهایی چون آمریکا، رژیم صهیونیستی و انگلیس یافت.  کشورهایی که به شدت از ظهور ابرقدرتهای مسلمان که منادی ایدئولوژی اسلامی در سطح منطقه و جهان باشند بیم دارند و برای آنکه استیلای خود را بر منابع نفتی و بازارهای کشورهای اسلامی حفظ کنند، از هیچ کوششی برای تعمیق نفرت ها و جنگ افروزی ها میان ملتهای مسلمان دریغ نمی کنند. و متاسفانه، عامل پیشبرد اهداف استکباری در جهان اسلام نیز فرقه خطرناک و منحط وهابیت است. تفکری که بر اساس آن، ریختن خون انسانهای بیگناه مجاز شمرده می شود و پیروان این فرقه برای رسیدن به بهشتی موهوم که توسط مفتیان وهابی به آنها وعده داده می شود، در ریختن خون انسانهای بیگناه از یکدیگر سبقت می جویند و کار را به جایی می رسانند که اسلام هراسی، به یک گزاره مقبول در کشورهای غیر اسلامی تبدیل می شود. 
بنابراین، در روزهایی که به یمن ولادت پیامبر عظیم الشان اسلام، هفته وحدت نامگذاری شده، نباید فراموش کرد دشمنان حقیقی امت اسلامی، کسانی هستند که هرکدام به نحوی، مانع از تحقق وحدت فراگیر در دنیای اسلام می شوند. حال گروهی با رسانه خود، فرقه ای با منبرهای خود، دولتهایی با پول های بادآورده نفتی خود و عده ای دیگر نیز بر اثر جهالت خود بر این امر دامن می زنند.   
نویسنده: سجاد زارع