با توجه به اختلاف فاحش بهای واقعی بنزین با نرخ 1000 تومان فعلی و از سویی برداشته شدن محدودیت مصرف بنزین، به نظر می‌سد گویی در این عرصه کشور به شش سال پیش بازگشته است!

"حافظ نیوز"؛ محمود فریدونی سرویس اقتصادی بنا بر اعلام مدیرعامل شرکت ملی پالایش و پخش فراورده های نفتی ایران، از بامداد یکم آذرماه با حذف و ابطال سهمیه‌های بنزین ۷۰۰ تومانی، عرضه بنزین در کل کشور به صورت تک نرخی انجام می‌شود.

بر این اساس از ابتدای ماه جاری هر لیتر بنزین معمولی با قیمت ۱۰۰۰ تومان و به صورت تک نرخی و بدون محدودیت عرضه می شود.

مدیرعامل شرکت ملی پالایش و پخش فرآورده‌های نفتی ایران همچنین در این باره اگفته است: تاکنون هیچ گونه تصمیم گیری برای حذف کارت بنزین انجام نشده اما کار کارشناسی این طرح آغاز شده است.

این مقام مسئول با تاکید بر اینکه فعلا عرضه بنزین با استفاده از کارت انجام می‌شود، بیان کرد: هرگونه تصمیم گیری درباره حذف کارت و عرضه بنزین بدون کارت هوشمند سوخت اطلاع رسانی خواهد شد.

کاظمی از جایگاهداران سوخت به عنوان مهمترین منتقد عرضه کارتی بنزین در کشور یاد کرد و افزود: با این وجود، وزارت نفت کماکان نسبت به عرضه کارتی بنزین تاکید دارد اما بررسی سناریوهای مختلف عرضه کارتی و یا توقف عرضه کارتی در حال انجام است.

معاون وزیر نفت همچنین در پاسخ به این پرسش که آیا طرح پرداخت هزینه بیشتر برای خرید بنزین در صورت استفاده از کارت جایگاهداران نهایی شده است؟ توضیح داد: سناریوهای مختلف در حال بررسی است ولی هنوز هیچ یک از این سناریوها نهایی و برای اجرا ابلاغ نشده است.

دو اشتباه مهم دولت
درباره تک نرخی شدن قیمت بنزین از ابتدای آذرماه ذکر دو نکته ضروری به نظر می رسد:
نخست آنکه اعلام دیرهنگام شرکت پالایش و پخش فراورده های نفتی مبنی بر اتمام مهلت عرضه بنزین با نرخ 700 و 800 تومان، در آخرین روز آبان ماه موجب سردرگمی عده زیادی از مردم شد و جایگاه های عرضه سوخت در کشور در این روز با حجم بی سابقه ای از شهروندانی مواجه شدند که آمده بودند به هر نحو ممکن، بنزین ذخیره شده در کارت خود را به باک خودرو و یا دبه های بنزین انتقال دهند! گرچه به نظر می رسد اعلام دیرهنگام شرکت ملی پخش و پالایش با هدف تثبیت و تملک بخش عمده ای از سهمیه بنزین 700 و 800 تومانی بوده است، اما این اقدام در واقع به ضرر کسانی تمام شد که طی ماه های گذشته با صرفه جویی در مصرف بنزین، به نوعی برای مسافرت های برون شهری به ویژه در انتهای سال، در حال ذخیره سازی بنزین مورد نیاز خود بودند.

دومین نکته ای که باید به آن اشاره کرد، آن است که اساسا سهمیه بندی بنزین و تعریف کارت های سوخت برای میلیون ها نفر، با هدف کنترل و محدود کردن مصرف بنزین در کشور صورت گرفته است.

اقدامی مثبت که اگر در دولت نهم و دهم پایه ریزی و به اجرا در نمی آمد، در ادامه سبب می شد ایران به بزرگترین کشور مصرف کننده بنزین در سراسر جهان تبدیل شود به نحوی که پس از گذشت یک دهه، صادرات نفت کشور نیز جوابگوی ارز مورد نیاز برای واردات بنزین نمی توانست باشد.

حال با توجه به اختلاف فاحش بهای واقعی بنزین با نرخ 1000 تومان فعلی و از سویی برداشته شدن محدودیت مصرف بنزین، به نظر می رسد گویی در این عرصه کشور به شش سال پیش بازگشته است!

در حال حاضر، دولت یازدهم از زیرساختی مناسب در عرضه سوخت در کشور برخوردار است که برای ایجاد آن، ده ها میلیارد تومان هزینه شده وکارت های سوخت، امروز در سطح جامعه به نحو مطلوبی در بین صاحبان خودرو توزیع شده است.

بنابراین بلااستفاده گذاشتن این سرمایه ملی و مهمتر از آن، احتمال آغاز مجدد روند صعودی مصرف بنزین و دیگر حامل های انرژی در کشور، زنگ خطری جدی است که اگر برای آن در آینده نزدیک فکری نشود، در میشان مدت موجب هدر رفت میلیاردها دلار ارز از کشور برای واردات بنزین خواهد شد. رویدادی که حتی می تواند به عنوان اهرم فشار از سوی قدرت های جهانی طی سالهای آتی، مجددا برای ایران دردسر ساز گردد.