شیراز کلان شهری است که طی چند سال گذشته شهرداران متفاوتی را به خود دیده است. از جعفر قادری که هم اکنون در کسوت نمایندگی مردم شیراز در مجلس شورای اسلامیست و مهران اعتمادی که هم اکنون در یکی از مهمترین قرارگاه های سازندگی در کشور مشغول فعالیت است، تا علیرضا پاک فطرت که این روزها شهردار سومین حرم اهل بیت است. هر یک از این بزرگواران طی مدت مسئولیت خود، در حد بضاعتشان تلاشهایی را در جهت عمران و آبادانی شیراز انجام داده اند. اما در این بین علیرضا پاک فطرت با چند شهردار پیش از خود و شاید با همه شهرداران پیش از خودش تفاوت های فاحشی داشته است. تفاوت مهم شهردار فعلی شیراز شجاعت او در اقدام به انجام پروژه های بزرگ عمرانی در شیراز است. بی انصافی است اگر بخواهیم شهردار شیراز را نقد کنیم و از پروژه هایی چون
- تقاطع غیر همسطح باهنر-رحمت
- تقاطع غیر همسطح میدان احسان
- تونل دوقلوی کوهسار مهدی و احداث پل ارتباطی به میدان قصردشت
- تونل سعدی
- تقاطع غیر همسطح رضوان-رحمت
- تقاطع غیر همسطح ولیعصر-غدیر
- تقاطع غیر همسطح معالی آباد-میرزای شیرازی
- 4 تقاطع امتداد بزرگراه آیت الله حسینی الهاشمی
نام نبریم. پروژه هایی که هزینه اجرایی و راه اندازی آنها ده ها میلیارد تومان خواهد بود و اکثر آنها در زمان شهرداری علیرضا پاک فطرت عملیاتی شده اند و قطعا با بهره برداری از آنها شاهد تغییر چهره شهر و گسترش و بهبود حمل و نقل و ترافیک و بسیاری محاسن دیگر خواهیم بود. ناگفته نماند که اقدام به عملیاتی ساختن چنین پروژه هایی به شجاعت اقدام نیاز مبرم دارد، چرا که ساخت این پروژه های عمرانی تبعاتی نظیر ایجاد نارضایتی در میان شهروندان به دلیل ایجاد راهبندان حاصل از ایجاد کارگاه های عمرانی و مسدود شدن موقت برخی شریان های اصلی را در پی خواهد داشت. از طرف دیگر اقدام به انجام این پروژه ها به صورت همزمان با توجه به مشکلات عدیده مالی و کمبود بودجه که کم و بیش، بیشتر ارگانها با آن دست به گریبان هستند ریسک بزرگی محسوب می شود. همچنین عدم موفقیت هر یک از پیمانکارن این پروژه ها در عدم تحویل به موقع و یا معضلاتی نظیر بهره برداری غیر استاندارد از آنها، تبعاتی خواهد داشت که انگشت اتهام را پیش از هر چیز به سوی شهردار دراز خواهد کرد. فلذا بار دیگر تاکید می نماییم شجاعت و جسارت شهردار محترم در عملیاتی ساختن این حجم عظیم از پروژه های عمرانی علیرغم همه مشقات و سختی هایی که ممکن است برای شهروندان داشته باشد، اقدامی درخور تحسین و ستودنی است.
اما در کنار این اقدامات مثبت عمرانی چند سوال مهم مطرح است که لازم است مسئولان مربوطه در راستای توسعه همه جانبه و متوازن شهری بیش از پیش به آنها توجه کنند.
1- چرا در فرهنگسراهای شهری با معضل کمبود برگزاری کلاسهای فرهنگ شهروندی روبرو هستیم و اساسا تعداد این فرهنگسراها متناسب با نیاز و جمعیت شهری بوده است و از پراکندگی مطلوبی در مناطق مختلف شهری برخوردار است؟ برای اصلاح فرهنگ عمومی و شهروندی طی چند سال گذشته چه اقداماتی صورت پذیرفته است؟
2- چرا سالانه باید شاهد هدر رفت هزینه های هنگفت از بودجه عمومی و بیت المال مسلمین به خاطر نبود مدیریت واحد شهری باشیم؟ مگر تشکیل حداقل یک شورای محدود متشکل از نمایندگان ادارات شهری شیراز و الزام همه ادارات به هماهنگی برای انجام امور زیربنایی و عمرانی در محدوده شهری با این شورا نیاز به چند سال برنامه ریزی و تلاش دارد؟ چه کسی پاسخگوی هزینه های تحمیل شده به مردم بابت این ناهماهنگی ها و نابسامانی ها خواهد بود؟
3- شهردار محترم که در زمان تصدی مسئولیت شهرداری منطقه 5، معتقد بودند که احداث پروژه ای مثل مرکز تجارت جهانی نابودی شهر را در پی دارد و یا با احداث پروژه ستاره فارس ، خیابان عفیف آباد از کارکرد اصلی خود خارج شده است، آیا از تبعات ناشی از مجتمع های تجاری که در زمان تصدی ایشان در شهرداری شیراز مجوز احداث و یا توسعه و گسترش می گیرند مطلع هستند؟ تبعاتی اعم از تبعات ترافیکی، اجتماعی، فرهنگی و حتی اقتصادی؛ آیا در مورد تبعات سو و گسترده این مجتمع ها و راه های حل این بحران ها کارگروه ویژه ای تشکیل شده است و یا مطالعات جامع و میدانی در این باره به عمل آمده است؟ چرا باید شاهد باشیم که در مناطقی که بعضا چند برابر جمعیت و نیازشان مجتمع تجاری ساخته شده است، باز هم مجوز ساخت مجتمع تجاری صادر می گردد؟ از طرف دیگر چه کسی پاسخگوی تبعات فرهنگی این مجتمع هاو معضلات آنهاست؟ آیا مسئولان محترم تا کنون بدون اطلاع قبلی به این مجتمع های تجاری سرکشی کرده اند و جو فرهنگی حاکم بر آنها را با معیارهای اسلامی سنجیده اند؟ و یا اینکه بار دیگر باید با بحران های ناشی از این مجتمع ها عملا دست به گریبان شویم و سپس به فکر چاره بیفتیم؟
4- آیا شهرداری شیراز طی سالیان گذشته فکری به حال معضل ترافیک و پارکینگ خودروها در مناطق مرکزی و تجاری و اداری شهر کرده است؟ چه میزان پارکینگ هم اکنون در کلان شهر شیراز موجود است؟ شهرداری و نهادهای ذیربط برای افزایش تعداد پارکینگ ها در مناطق مختلف شهر و حل این معضل عمده ترافیکی چه برنامه عملی داشته اند؟ هم اکنون چه تعداد پارکینگ جدید الاحداث در مناطق مختلف در درست ساخت می باشد؟ چرا سرمایه گذاری ها به سمت ساخت پارکینگ های چند طبقه در سطح شهر که قطعا سود سرشاری نیز خواهند داشت سوق داده نمی شوند؟
5- مطالعات طرح جامع ساماندهی رودخانه خشک چه زمانی قرار است به اتمام برسد و وارد فاز عملیاتی می شود؟ شهروندان شیرازی از چه زمانی می توانند خیالی آسوده از بابت نزول باران و عدم طغیان این رودخانه داشته باشند؟ چرا بسیاری از معابر عمومی و برخی از زیرگذر های مهم شهر شیراز پس از هر بارندگی شدید به زیر آب می روند؟ مقصر کیست؟ برای حل این معضل چه اقداماتی صورت گرفته؟
6- در زمینه اقدامات و فعالیت های فرهنگی، آیا خروجی این فعالیت ها متناسب با بودجه هنگفت معاونت فرهنگی شهرداری می باشد؟ چه میزان از طرح ها و پروژه های این معاونت طی سالیان گذشته در ترویج فرهنگ اسلامی موثر بوده است و چه میزان از شهروندان از بابت اجرای این طرح های فرهنگی بهره مند گردیده اند؟
حقیقت آن است که می توان در کنار این سوالات و پرسشهای مهم، ده ها مورد ابهام برانگیز دیگر را نیز مطرح نمود اما نکته مهم و مورد غفلت، و البته مورد تاکید ما این است که هم اکنون در شهر شیراز شاهد توسعه نامتوازن شهری هستیم...
ادامه دارد...
 

مطالب مرتبط: مسئولین شهر شیراز پاسخگو باشند، تا کی باید شاهد تکرار یک فاجعه باشیم؟