"باران" این واژه در فرهنگ اسلامی هماره مترادف رحمت الهی بوده است. در روایات نیز از ائمه اطهار (ص) نقل شده است که لحظه نزول باران، لحظه استجابت دعاست؛ اما نزول این رحمت الهی سالهاست که در شیراز مترادف بحران است. بحرانی از جنس آب گرفتگی معابر و ایجاد معضلات شدید ترافیکی و یا طغیان رودخانه خشک که علاوه بر خسارات سنگین مالی خطرات جانی نیز برای شهروندان شیرازی در پی خواهد داشت.
طی هفته گذشته بارندگی های بسیار خوبی در منطقه فارس و شهر شیراز صورت گرفت، اما معضلات بوجود آمده در پی آن در شهر شیراز، شیرینی و شادمانی از بابت نزول رحمت الهی را به کام مردم تلخ نمود.
شهرداری شیراز به عنوان متولی عمران و آبادانی شهری و مسئول برطرف ساختن معضلات و کاستی های شهری، پاسخگو باشد که چرا پس از هر بارندگی باید برخی زیرگذرهای شیراز در آب فرو روند؟
آیا جز این است که پیمانکاران این طرح ها از صلاحیت و کفایت لازم برای اجرای این پروژه ها برخوردار نبوده اند و این پروژه ها را به صورت غیر استاندارد و مخاطره آمیز به اتمام رسانده اند؟ و آیا جز این است که در حین و پس از اتمام این پروژه ها توسط پیمانکاران، از سوی شهرداری نظارت کافی بر اجرای این پروژه ها صورت نگرفته است؟ چرا شورای شهر به وظیفه نطارتی خود بر عملکرد شهرداری به درستی عمل نمی نماید و بابت این تخلفات آشکار و اتفاقات ناگوار از مسئولان مربوطه تحقیق به عمل نمی آورد؟
چرا شهرداری و شورای شهر شیراز برای سامان دادن و پایان دادن به معضلات همیشگی رودخانه خشک از جمله بستر غیر استاندارد و نا مناسب و همچنین احتمال طغیان آن در پی بارندگی های شدید یک بار و برای همیشه طرح جامع ساماندهی رودخانه خشک را در دستور کار خود قرار نمی دهند؟ سالها پیش که شهرداری شیراز طرح احداث کنارگذر ساحلی را به منظور تسریع در حمل و نقل و حل مشکلات ترافیکی در دستور کار قرار داد، امام جمعه وقت شیراز در خطبه های نماز جمعه نسبت به تعرض به حریم رودخانه و آسفالت نمودن بخشی از آن به منظور تردد وسایل نقلیه هشدار دادند و طغیان رودخانه را در پی هر بارندگی شدید قابل پیش بینی دانستند! و از آن روز با اینکه بارها کنار گذر ساحلی در پی بارندگی ها به زیر آب رفته و یک بار نیز رودخانه خشک طغیان و به درون شهر جاری گردیده است که موجب خسارات فراوان و گسترده شده تا به امروز، عملا هیچ رویدادی در جهت حل این معضل رخ نداده است.
همه این اتفاقات در حالی روی می دهد که وجود یک رودخانه در درون شهر، یک فرصت بی نظیر برای ایجاد جاذبه های طبیعی و گردشگری در آن به شمار می رود و می توان با سرمایه گذاری و ساماندهی به آن، از درامد سرشاری نیز برخوردار شد. همانطور که هم اکنون یکی از جاذبه های مهم گردشگری در اصفهان، رودخانه زاینده رود و تفرجگاه ها و مراکز تفریحی ساخته شده پیرامون آن می باشد که سالانه میلیاردها تومان سود نیز عاید بخش خصوصی و شهرداری اصفهان می نماید.
می توان با احداث یک بند بر روی رودخانه خشک در چند کیلومتر پیش از ورود آن به شهر شیراز، از یک سو جلوی جریان تند آب و طغیان رودخانه را گرفت و از دیگر سو جریان دائمی آب را درون آن تا حد زیادی تضمین نمود. طرحی که سالها پیش مطرح شده است و تا به امروز گام عملی چندانی برای تحقق آن صورت نگرفته و حتی طرح جامع آن نیز تهیه نشده است در حالی که این طرح مهم به لحاظ آثار و تبعات بسیار گسترده اش، شاید یکی از مهمترین و اولویت دارترین پروژه عمرانی شیراز و حتی استان فارس باشد.
شاید مطرح نمودن این مطالبه در شرایط فعلی و دانستن اوضاع و احوال حاکم بر شهر شیراز، خواسته ای گزاف باشد! اما قطعا ساماندهی رودخانه خشک و برطرف نمودن معایب انتقال روان آبراه های آن و همچنین حل اساسی معضل انتقال آب از معابر عمومی به آبراه های شهری، حداقل خواسته ای است که شهروندان می توانند از مسئولان شهری مطالبه نمایند.
به امید روزی که بارش رحمت الهی در کلان شهر شیراز، تنها موجبات شادمانی مردم و مسئولان را فراهم آورد.
مطالب مرتبط: شهردار شیراز بخواند:: شجاعت اقدام شما قابل تقدیر است اما...
