الناز سهیلی بهاره متولد 1383/8/13 ،در شیراز نویسنده کتاب آقای دبلیو و آنجایی که من بودم آسمانش هم ستاره نداشت.

این نویسنده نوجوان در گفتگو با خبرنگار سایت حافظ خبر، لطفاً خودتون رو برای مخاطبین ما معرفی کنید:
الناز سهیلی بهاره هستم متولد 1383/8/13 ،در شیراز زندگی می کنم و در حال حاضر محصل رشته ی ریاضی فیزیک هستم. 

علاقه ی شما به ادبیات از چه زمانی شروع شد؟
از همان بچگی علاقه مند به نوشتن و کتاب خواندن بودم اما در حوالی سیزده سالگی شدت این علاقه بیشتر شد و خوشحال هستم که علاقه ی من نسبت به ادبیات روز به روز در حال افزایش هست و هر چه که بیشتر مینویسم بیشتر شیفته ی ادبیات می شم .

از چه زمانی نوشتن برای شما جدی شد؟
من از بچگی داستان نویسی میکردم و داستان هایی رو در گروه سنی خودم مینوشتم اما به طور جدی در سیزده سالگی اولین دلنوشته رو نوشتم و این آغازی بود برای شروع کردن نوشتن ، اما اگر بخوام جدی تر بگم ، در بهمن ماه سال نود و هشت در یک مسابقه ی اینستاگرامی شرکت کردم و تونستم در بین دو هزار نفر ، نفر نهمِ این مسابقه رو کسب کنم  و خب این اتفاق انگیزه ی زیادی رو در من به وجود آورد که بخوام به نوشتن یک کتاب فکر کنم  و بعد از اون مسابقه با یک انتشارات آشنا شدم و متن هام رو براشون ارسال کردم که خداروشکر مورد پسندشون بود و خیلی خوششون اومد  و همین اتفاقات باعث شد که من در اسفند نود و هشت و فروردین نود و نه اولین کتاب خودم رو یعنی " آنجایی که من بودم آسمانش هم ستاره نداشت " رو تایپ کنم و به چاپ برسونم.

نظر خانواده در مورد نویسندگی شما چه بود؟
خانواده ی من خانواده ی هنر دوستی هستند و در هر مسیری که قدم بگذارم همیشه حامی من هستند و از من حمایت میکنند، قطعا اگر حمایتی نباشد، هنری نیست و در این بین دوستان زیادی داشتم که همیشه نوشته های من رو میخوندند و تشویقم میکردند که بسیار ممنونشون هستم که من رو در این مسیر همراهی کردند .

در چه زمینه هایی بیشتر می نویسید؟ 
قالب اولین کتاب من "انجایی که من بودم آسمانش هم ستاره نداشت " دلنوشته هستش و قالب اصلی من دلنوشته هستش ،اما در قالب رمان هم مینویسم که قطعا یکی از کتاب های من در آینده رمان خواهد بود . 

در بین نویسندگان بعد از انقلاب کدام را موفق میدانید؟
در بین نویسندگان بعد از انقلاب خانم سیمین دانشور رو بسیار دوست دارم و نوشته هاشون رو با تمام وجودم درک میکنم و از نظرم بسیار نویسنده ی موفقی در سبک خودشون بودند.

به نظر شما نوشتن قابل یاد گرفتن یا ذاتی است؟ 
از نظر من نوشتن هم ذاتی ست و هم قابل یادگیری، من خودم در هیچ کلاس اموزش نویسندگی شرکت نکردم ، اما اگر کسی علاقمند هست به نوشتن ، میتونه در کلاس های آموزش نویسندگی شرکت کنه ، اما باید که دل حرف بزند که متاسفانه این روز ها کمتر شاهد این ماجرا هستیم .

موضوعات و مضامین نوشته های شما بیشتر چیست؟
من سعی می کنم در موضوعات مختلفی صحبت کنم و چیز هایی رو بازگو کنم که کمتر به آن ها پرداخته میشه وَ بیشتر راجع به مشکلات جامعه و مشکلاتِ مردم این قرن صحبت میکنم و صحبت خواهم کرد.

آثار چه نویسندگانی را بیشتر مطالعه میکنید و در نوشتن تحت تاثیر کدام نویسنده هستید؟
 هر کدام از ما باید کسی رو بیابیم که حرف هاش ما رو به پرواز در بیاره ، حالا اون شخص میتونه یک دوست خوب باشه یا یک نویسنده یا شاعر بزرگ یا اصلا هر آدم شگفت انگیز دیگری ، اسطوره ی زندگی من ، فروغ فرخزاد هست ، حرف های فروغ آدم رو وادار به فکر کردن می کنه. 
فروغ فرخزاد ، سیمین دانشور ، سهراب سپهری و دیگر بزرگان ...
من از خواندن متن هاشون بی نهایت لذت می برم .

چه آثاری از شما به چاپ رسیده؟
یک کتاب چاپ شده به نام "آنجایی که من بودم آسمانش هم ستاره نداشت " که در دی ماه نود و نه از انتشارات نسل روشن به چاپ رسیده . و یک کتاب گروهی به نام (آقای دبلیو ) از انتشارات حوزه مشق به چاپ خواهد رسید . یک کتاب در حال تایپ ( برای دختری که نیست ) هم انشاالله در ماه های آینده به ناشر سپرده خواهد شد.

واما کلام آخر:
امیدوارم نوجوانان هم سن سال من به دنبال علاقه های خود شون برن تا در زندگی و آینده موفق باشند.