گفتن از بختگان در این روزها بیشتر به یک تفریح برای رسانه ها و مسئولان و نمایندگان تبدیل شده چرا که فقط حرف می شنویم و تیتر می بینیم و دیگر هیچ!

حافظ نیوز/ سرویس اجتماعی در سالهای نه چندان دور، اینجا خبرهایی بود. دومین تالاب بزرگ کشور، زیست بوم بی نظیری بود که هر سال میزبان پرندگان مهاجر از اقصی نقاط جهان بود؛ از ورود ریزگردها و بادهای موسمی بیابان های شرق کشور به فارس جلوگیری می کرد و اقتصاد مردم نُه شهرستان این استان به آن وابسته بود.
اما "بختگان" به عنوان دومین تالاب و دریاچه بزرگ کشور، دیگر وجود خارجی ندارد.
نه اینکه بختگان دیروز یا سال گذشته خشک شده باشد! نه! خشک شدن بختگان پروسه ای بود که از سال 88 آغاز شد اما در کمال بی خبری و بی اعتنایی مسئولان استانی روز به روز محدودتر و خشک تر شد تا اینکه این روزها دیگر اثری از آن نمانده است.
و گویی، گفتن از بختگان در این روزها بیشتر به یک تفریح برای رسانه ها و مسئولان و نمایندگان تبدیل شده چرا که فقط حرف می شنویم و تیتر می بینیم و دیگر هیچ! همه اتفاقات برای احیای بختگان دارد روی کاغذ اتفاق می افتد و دریغ از قدمی...




روزگاری بند امیر احداث شد تا جلوی سیلاب های احتمالی را بگیرد و کشاورزی منطقه را رونقی ببخشد. غافل از اینکه همان اندک آبی که به سمت بختگان سرازیر می شد را نیز در درون خود محصور کرد وکام بختگان را خشک تر از همیشه!


عجیب است ولی برف نیست! این کف است! خشک شدن دریاچه باعث افزایش غلظت آب و افزایش فعالیت جلبک ها و دیگر آبزیان شده و نتیجه هم که مشخص است! این آب دیگر برای زیستن آبزیان مناسب نیست.



در سوگ این عکسها ساعتها باید گریست. با خشک شدن بختگان قریب 100 روستا خالی از سکنه شده و یا در آستانه تخلیه از ساکنین قرار دارد. نه جنگ، نه زلزله و نه هیچ مصیبت دیگری جز خشک شدن بختگان نمی توانست اهالی این روستاها را به کوچ اجباری وادار کند. مسئولین محترم احوالات مردمان این حوالی را می دانند؟!


گاهی با خودم فکر می کنم ابر در آسمان هست اما گویی اجازه باریدن ندارد!


یافتمش! قاتل بختگان و بسیاری دیگر از دریاچه های وطنم را یافتم! آن هم در حوالی بختگان خشک شده! انگار به خشک شده بختگان هم رحم نمی کنند! هنوز هم زمین را حفر می کنند تا به آب برسند! اما این بار نه در عمق بیست متری و یا سی متری! بلکه در عمق چند صد متری! فقط کافی بود اراده ای باشد تا جلوی این قاتلین گرفته شود!



با دوستان عکس یادگاری می گیریم آن هم در کف دریاچه بختگان! جایی که سالهای قبل تا ارتفاع چهار متر آب بالا می آمد و اینک...



یک زمانی آروزیم این بود که با قایق، پاروزنان خودم را به جزیره کوچک وسط دریاچه برسانم. اما امروز آن جزیره کوچک، در نظرم تپه ای زمخت و بدشکل وسط یک بیابان است...


و این هم گیاهی که روزی در بستر و اعماق دریاچه قرار داشت. او هم تصور چنین روزهایی را نمی کرد!